Ούριος άνεμος στις πωλήσεις αμερικανικών όπλων σε Ελλάδα και Τουρκία

Εν τούτοις, μία από τις πιο προσοδοφόρες αγορές όπλων για τους τελευταίους και τους λομπίστες τους στην Ουάσινγκτον υπήρξε παραδοσιακά η ελληνοτουρκική. Εδώ και πολλά χρόνια, οι μεγαλομέτοχοι της κυβέρνησης και της επιχειρηματικής μηχανής των ΗΠΑ έχουν αποκομίσει δισ. δολάρια από πωλήσεις αμερικανικών όπλων στην Ελλάδα και την Τουρκία, παλαιότερα μέσω της φόρμουλας 7:10. Η διαφορά είναι ότι, παραδόξως, η Ουάσινγκτον ισχυρίζεται ότι πωλώντας όπλα τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία, πετυχαίνει να διαχειρίζεται την ένταση μεταξύ των δύο νατοϊκών συμμάχων και όχι να την υποδαυλίζει.

Η Τουρκία έχει παίξει ένα έξυπνο παιχνίδι εξισορρόπησης, προκειμένου να λάβει από τις ΗΠΑ αυτά που επιθυμεί. Πρώτα αγόρασε το ρωσικό αντιαεροπορικό-αντιπυραυλικό σύστημα S-400, μετά επέκρινε το Ισραήλ και τέλος, πιο σημαντικό για τις ΗΠΑ, καθυστέρησε την έγκριση της ένταξης αρχικά της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ και στη συνέχεια μόνο της Σουηδίας, μέχρι να λάβει την έγκριση για την αγορά και την αναβάθμιση των μαχητικών F-16.

Ποιος κερδίζει από τις πωλήσεις αμερικανικών όπλων

Του όλου σκηνικού προηγήθηκε η επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα, όπου ο τελευταίος αναφέρθηκε σε μια “νέα εποχή ειρήνης στο Αιγαίο”. Οι συμφωνίες που υπογράφτηκαν ήταν περισσότερο για το θεαθήναι παρά ουσίας. Η Κύπρος έμεινε εκτός συζητήσεων, ενώ δεν υπήρξε αναφορά στις διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο. Στην όλη παράσταση έχει βάλει ξεκάθαρα το χέρι του και το λόμπι των αμερικανικών πολεμικών βιομηχανιών.

Η Τουρκία βγαίνει κερδισμένη, με τον πειθήνιο Μητσοτάκη απλά να κάνει φιλικούς θορύβους. Η Τουρκία δεν εγκατέλειψε ποτέ, ούτε μοιάζει πιθανό να το κάνει, τις επεκτατικές διεκδικήσεις της σε βάρος της Ελλάδας. Το ζήτημα τέθηκε απλά στο παρασκήνιο και αυτό σημαίνει μια μείωση των τουρκικών παραβιάσεων του ελληνικού εναερίου χώρου. Όσο για την Κύπρο, οποιεσδήποτε συνομιλίες θα μεταμφιέσουν το συνεχιζόμενο modus vivendi (την πολιτική των ΗΠΑ), με τον τουρκικό στόχο να κερδηθεί η αμερικανική στήριξη για αναγνώριση των διεκδικήσεων της Τουρκίας στο νησί.

Ο αστάθμητος παράγοντας είναι φυσικά η Μόσχα: θυμωμένη με τις ελληνικές κυρώσεις, θα μετακινηθεί αυτή προς την αναγνώριση του κατεχόμενου τμήματος της Κύπρου (πράγμα που θα έφερνε σε δύσκολη θέση την Ουάσινγκτον), ή θα προσπαθήσει η Τουρκία να χορέψει ένα επικίνδυνο τανγκό με τη Μόσχα;

Όποιες κι αν είναι οι παρασκηνιακές διπλωματικές πιρουέτες, μπορεί κανείς να είναι σίγουρος ότι οι μεγαλομέτοχοι των αμερικανικών πολεμικών βιομηχανιών θα είναι ευτυχισμένοι με τα συνεχιζόμενα κέρδη τους. Οι δε πολίτες της Κύπρου θα συνεχίσουν να αποτελούν γεωπολιτική φορβή, με τον Μητσοτάκη να ενδιαφέρεται περισσότερο για το γάμο των ομοφυλοφίλων κι όχι βέβαια να επιδεικνύει τη γενναιότητα και οξύνοια που είχε επιδείξει ο Μακάριος.