Παιδεία που παράγει “Αττίλες” και λογοκριτές…

Από τη μια η πίεση, η καταπίεση, οι περιορισμοί στους υπό κατοχή και από την άλλη η διδασκαλία για το πώς η χώρα θα επεκτείνει τα εδάφη και την κυριαρχία της. Κι αυτή την Παιδεία δεν την ανακάλυψε εσχάτως ο Ερντογάν.

Στις 28 Ιανουαρίου 1975, στον “Φιλελεύθερο” δημοσιευόταν ένα μήνυμα από τους εγκλωβισμένους στο ξενοδοχείο «Ντόουμ» της κατεχόμενης Κερύνειας. Το μήνυμα ήταν από ένα Κερυνιώτη εγκλωβισμένο, τον Χρ. Χριστοφορίδη, ο οποίος  περιέγραφε τη ζωή των παιδιών και αναφερόταν στη λειτουργία δημοτικού σχολείου εντός του χώρου του ξενοδοχείου. «Αναφέρομαι σήμερον στο Ελληνικό Δημοτικό Σχολείο της Κερύνειας που λειτουργεί σε μια από τις αίθουσες του ξενοδοχείου ‘’Ντόουμ’’. Περί τα μέσα Σεπτεμβρίου 1974 επεσκέφθη τους εγκλωβισμένους ανώτερος υπάλληλος της τουρκικής διοικήσεως και εδήλωσε μεταξύ άλλων, ότι θα επιτραπεί να λειτουργήσει εδώ ( στο «Ντόουμ») Δημοτικό Σχολείο. Πραγματικά από τις 3 Οκτωβρίου 1974 άρχισε να λειτουργεί σε μια από τις αίθουσες του ξενοδοχείου, ΒΔ πλευρά, το Ελληνικό Δημοτικό. Για έπιπλα χρησιμοποιήθηκαν μικρά τραπεζάκια…».

Ο Χρ. Χριστοφορίδης αναφέρει πως αρχικά εγράφησαν 46 παιδιά, αριθμός που συρρικνώθηκε στη συνέχεια καθώς οικογένειες εγκατέλειπαν τα κατεχόμενα για τις ελεύθερες περιοχές.

Έκανε λόγο- Ιανουάριο του 1975- για έναν αριθμό πλέον 12 μαθητών (οκτώ αγόρια και τέσσερα κορίτσια). Παρέθεσε για σκοπούς ιστορίας, όπως αναφέρει, τα ονόματα των μαθητών. Διευθυντής ο δάσκαλος Σωτήρης Ν. Έλληνας από την Κερύνεια, που διετέλεσε και Διευθυντής στο Ελληνικό Δημοτικό Σχολείο ενώ στις αρχές είχε δυο βοηθούς, τον συνταξιούχο δάσκαλο Ευστάθιο Ευσταθιάδη και την Αλέκα Λεμέσιου, νομικό, υπάλληλο του υπουργείου Εργασίας. Ανέφερε ακόμη πως ο εκπρόσωπος των ιδιοκτητών ξενοδοχείων, Κ. Ζαμπαρλούκος, βοήθησε «για να καταστήσει άνετη την παρουσία των παιδιών».

Ο Χρ. Χριστοφορίδης έγραφε ζητώντας να βοηθηθεί το σχολείο με υλικά. Κιμωλίες, βιβλία, μολύβια, τετράδια, Άτλαντες… «Αυτό είναι το λείψανο της Κερυνειώτικης Παιδείας, που την δημιούργησαν γενιές γενεών Κερυνιωτών με την αγάπη προς τα γράμματα τους πόθους, τους μόχθους, αγώνες κινδύνους και θυσίας των, για να σβήσει το πρωί της 20ης Ιουλίου 1974, από δική μας αφροσύνη. Ας ελπίσουμε πώς το μικροσκοπικό αυτό Σχολείο θα αποτελέσει την ζύμη για νέα Δημιουργία», έγραφε. Υπενθυμίζεται πως τον Ιανουάριο του 1976 εξαναγκάσθηκε να φύγει ο τελευταίος εγκλωβισμένος από το «Ντόουμ».

Παιδεία υπό λογοκρισία

Φέτος στο κατεχόμενο Ριζοκάρπασο ξεκίνησε η σχολική χρονιά με σύνολο μαθητών 45 ( 12 στο νηπιαγωγείο, 18 στο Δημοτικό και 15 στο εξατάξιο γυμνάσιο). Τα σχολικά βιβλία στάλθηκαν για μια ακόμη φορά μέσω των Ηνωμένων Εθνών και βρίσκονται στο γραφείο του λογοκριτή του κατοχικού καθεστώτος. Δάσκαλοι, καθηγητές μαθητές, των σχολείων του Ριζοκαρπάσου γνωρίζουν ότι πρέπει να περιμένουν τα βιβλία έχοντας υπομονή και  ενώ η σχολική χρονιά θα συνεχίζεται. Και συνήθως ένα στα τέσσερα βιβλία «κόβεται» και για να επιβεβαιώσει το παράνομο καθεστώς ότι δεν θα βρεθούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στις σχολικές αίθουσες, προβαίνει σε αιφνιδιαστικούς ελέγχους. Γιατί, ως γνωστό, τα βιβλία είναι… απειλή.

Την ίδια ώρα, στην Τουρκία, στο βιβλίο της Γεωγραφίας της 9ης τάξης, υπάρχει κεφάλαιο για τη “Γαλάζια Πατρίδα”. Όπως μεταδίδει από την Άγκυρα ο ανταποκριτής της αθηναϊκής “Καθημερινής” και του Σκάι, Μανώλης Κωστίδης, στη διδακτέα ύλη περιλαμβάνονται προβληματικές παραινέσεις προς τους διδάσκοντες να δίνουν παραδείγματα για «τον αγώνα της Τουρκίας ενάντια στις άδικες διεκδικήσεις που αγνοούν τα νόμιμα και γεωγραφικά συμφέροντα της χώρας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο».

Στην Τουρκία διά της παιδείας επιχειρείται όπως τα παιδιά “μυηθούν” στο επεκτατικό όραμα της “Γαλάζιας Πατρίδας”. Είναι μια κρατική ιδεολογία, η οποία στηρίζεται στον αναθεωρητισμό. Έχουν στόχο να στρατευθούν και να μολυνθούν τα παιδιά, οι πολίτες,  σε παράλογες επιδιώξεις. Την ίδια ώρα, ψάχνουν σελίδα- σελίδα τα βιβλία, που θα διαβάσουν 45 παιδιά στην κατεχόμενη Καρπασία.