Πισώπλατη μαχαιριά από την Αίγυπτο στη Μονή του Σινά;

Με την δικαστική απόφαση δημεύεται η περιουσία της Μονής, με κίνδυνο να οδηγηθούν σε έξωση οι μοναχοί που διαβιούν στην Μονή του Σινά. Να σημειωθεί πως πρόκειται για μνημείο παγκόσμιας ακτινοβολίας και από τα πλέον προβεβλημένα Μνημεία του Καταλόγου της UNESCO. Η απόφαση δεν είναι απλώς εφάμιλλη της αντίστοιχης τουρκικής να μετατραπεί η Αγία Σοφία σε τζαμί, αλλά ακόμα χειρότερη, γιατί η Αγία Σοφία είχε μετατραπεί αρχικά σε μουσείο από τον Ατατούρκ, ως σύμβολο της εκκοσμίκευσης που εξέφραζε το καθεστώς του και έγινε τζαμί επί Ερντογάν.

Πρόκειται για μία απόφαση που ξυπνά μνήμες από την ταραχώδη για τον αιγυπτιακό Ελληνισμό περίοδο της εθνικιστικής επανάστασης του Νάσερ (1955-1965) όπου οι Έλληνες άρχισαν να εγκαταλείπουν την Αίγυπτο, φοβούμενοι τις συνέπειες των εθνικοποιήσεων και των άλλων μέτρων “αραβοποίησης” του καθεστώτος, άλλοι με προορισμό την Ελλάδα και άλλοι με προορισμό την Αυστραλία και την Αίγυπτο. Να σημειωθεί πως ιστορικά οι σχέσεις της Μονής και των τοπικών Βεδουίνων ήταν πάντοτε άριστες, παρά τις πολιτισμικές και θρησκευτικές διαφορές. Το μικρό ιατρικό κέντρο του μοναστηριού παρέχει εδώ και δεκαετίες υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης στην κοινότητα των Βεδουίνων της περιοχής (αριθμούν μεταξύ 15 και 18 χιλιάδων).

Η υπόθεση ξεκίνησε από δικαστική προσφυγή των Αδελφών Μουσουλμάνων, της ιστορικής οργάνωσης του Πολιτικού Ισλάμ στον αραβικό κόσμο, που είχε καταλάβει την εξουσία με την Αραβική Άνοιξη (2011) για να ανατραπεί μέσα σε μερικούς μήνες με το πραξικόπημα του στρατηγού αλ Σίσι, σημερινού ηγέτη της Αιγύπτου.

Να σημειωθεί πως οι χριστιανοί Κόπτες της Αιγύπτου (12 εκατομμύρια πληθυσμός) είναι παγίως στο στόχαστρο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, που ζητά διοικητικά-φορολογικά μέτρα για την περιθωριοποίηση τους, ενώ δέχονται μέχρι και τρομοκρατικές επιθέσεις από έτερες εξτρεμιστικές ισλαμικές ομάδες, οι οποίες προήλθαν από “διάσπαση” παρακλαδιών της Αδελφότητας (που επισήμως-υποκριτικά καταδικάζει την βία).

Το αιγυπτιακό βαθύ κράτος

Όμως, η δικαστική προσφυγή έναντι της Μονής συνεχίστηκε και μετά την ανατροπή των Αδελφών Μουσουλμάνων (που πλέον η Αίγυπτος χαρακτηρίζει τρομοκρατική οργάνωση). Σύμφωνα με δημοσιεύματα συνεχίστηκε από το αιγυπτιακό “βαθύ κράτος”. Ένα “βαθύ κράτος”, που αν και αντιστρατεύεται την Μουσουλμανική Αδελφότητα, είναι συντηρητικό-μουσουλμανικό. Για παράδειγμα, μέρος του αιγυπτιακού βαθέως κράτους, είναι το προσωπικό του επιφανούς ισλαμικού πανεπιστημίου του Αλ Αζχάρ, σημείο αναφοράς για το σουνιτικό Ισλάμ παγκοσμίως.

Το Αλ Αζχάρ ιστορικά ομνύει στις ισλαμικές παραδόσεις της Αιγύπτου, έχοντας ως σημείο αναφοράς την θρησκευτική αρχή της Σαουδικής Αραβίας και όχι την Μουσουλμανική Αδελφότητα, την οποία πάντοτε έβλεπε ανταγωνιστικά. Όμως, ταυτόχρονα αντιτάσσεται και στην κοσμική πολιτική που ακολουθούν τα στρατιωτικά καθεστώτα της χώρας, για τα οποία προτεραιότητα αποτελεί το Αλ Αζχάρ να μην πέσει στα χέρια ιμάμηδων-φιλικών προς την Μουσουλμανική Αδελφότητα,

Δυστυχώς, η Ιερά Μονή φαίνεται να πέφτει θύμα του ατέρμονου θρησκευτικού-πολιτιστικού πολέμου που ταλανίζει εδώ και δεκαετίες την Αίγυπτο, της διαπάλης Ισλάμ και εκκοσμίκευσης, στο στόχαστρο του οποίου έχουν βρεθεί μέχρι και οι ανασκαφές τάφων των αρχαίων Αιγυπτίων και η έκθεση των μουμιοποιημένων λειψάνων τους, ως πρακτική “ασεβής” προς το Ισλάμ! Στην περίπτωση της Μονής, το συντηρητικό σουνιτικό Ισλάμ φαίνεται να “συμμαχεί” με στοιχεία του αραβικού εθνικισμού, κάτι που δεν είναι πρωτοφανές στην αραβική νεότερη ιστορία.

Το ζήτημα ρίχνει βαριά σκιά στις, μέχρι πρότινος αγαστές, ελληνο-αιγυπτιακές σχέσεις, με τον πρόεδρο της Αιγύπτου, στρατηγό Σίσι, να έχει δώσει προσωπική διαβεβαίωση στον Έλληνα πρωθυπουργό για την ομαλή (για τα συμφέροντα του παγκόσμιου χριστιανικού) έκβαση της δικαστικής αυτής εκκρεμότητας. Είναι ένα πλήγμα δε στο αφήγημα του ίδιου του καθεστώτος που δηλώνει ότι σέβεται και ομνύει στις πολυπολιτισμικές παραδόσεις της Αιγύπτου.

Δύο είναι οι εκδοχές: Είτε ο Σίσι να εμπαίζει την Ελλάδα, είτε να αδυνατεί και ο ίδιος να διαχειριστεί τις ισορροπίες στο εσωτερικό της χώρας, που είναι πλέον εκρηκτικές, καθώς στην λαϊκή δυσαρέσκεια από την οικονομική κατάσταση, η Αίγυπτος έχει δύο θερμούς πολέμους στα σύνορα της (Γάζα και Σουδάν) να τρέμει στο ενδεχόμενο να δεχτεί έναν μεγάλο αριθμό Παλαιστινίων προσφύγων, να είναι ακόμα ανοιχτό το λιβυκό ζήτημα, όπως και η αντιπαράθεση με την Αιθιοπία για το φράγμα του Νείλου. Την ίδια στιγμή, η σκληρή αντιπαλότητα Αιγύπτου-Τουρκίας ανήκει στο παρελθόν.

Το ζήτημα ήρθε εν μέσω και των τελευταίων εξελίξεων που παραμένουν δυσμενείς για τα ελληνικά συμφέροντα, από το άνοιγμα της Ευρωπαϊκή Άμυνας προς την Τουρκία, την άρση των κυρώσεων στην Συρία από πλευράς Τραμπ, την ανησυχητική-συνεχιζόμενη σύμπλευση του με τον Ερντογάν, στα γεγονός ότι η χώρα μας “απλώς παρακολουθεί” τις εξελίξεις στο Ουκρανικό, το ό,τι ένας σταθερός σύμμαχος μας, το Ισραήλ, βαρύνεται με κατηγορίες για γενοκτονία και απομονώνεται διεθνώς κτλ, κτλ. Οι σκληρές αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, μεταξύ αυτών και του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, είναι επίσης χαρακτηριστικές…