Πως λύνεται το ελληνικό αμυντικό πρόβλημα

Η Άγκυρα προωθεί τις επεκτατικές της διεκδικήσεις με κύριο μοχλό τη στρατιωτική ισχύ. Αυτήν προβάλει για να προωθήσει τις επιδιώξεις της. Συνδυαζόμενη με την απειλή πολέμου, είναι ο κρίσιμος παράγοντας στη διαμόρφωση της τουρκικής πολιτικής. Με τον συσχετισμό δυνάμεων ανάμεσα στις δύο χώρες να έχει ανατραπεί, το πρόβλημα εντείνεται. Την ανατροπή στο ισοζύγιο ισχύος τη βλέπουν καθαρά οι Τούρκοι και συμπεραίνουν ότι η πίεση μπορεί να φέρει απτά αποτελέσματα.

Στην ελληνική πολιτική τάξη κυριαρχεί η πεποίθηση ότι σε ένοπλη σύγκρουση με την Τουρκία, η Ελλάδα θα είναι η χαμένη. Η πεποίθηση αυτή έχει κρίσιμη σημασία γιατί ορίζει, σε μεγάλο βαθμό, τις αντιδράσεις μας έναντι της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής. Μετουσιώνεται δηλαδή σε φοβικό σύνδρομο, μέσα από το οποίο κατάφεραν οι Τούρκοι να προωθήσουν, διαχρονικά, διεκδικήσεις σε όλο το μέτωπο της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης.

Διαδοχικές τουρκικές κυβερνήσεις έχουν σχηματίσει την εντύπωση ότι η Ελλάδα, πέρα από τις θαρραλέες ρητορικές προειδοποιήσεις, είναι στην πράξη πολιτικά απρόθυμη να αντιδράσει στις τουρκικές προκλήσεις, κατά τρόπο που να έχει κόστος για την Τουρκία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχει προκληθεί ρήγμα στην αξιοπιστία της αποτρεπτικής μας στρατηγικής.

Εάν η Τουρκία είναι στρατιωτικά πιο ισχυρή από την Ελλάδα, το αυτονόητο επιτάσσει να επανεξετάσουμε την αμυντική μας θωράκιση. Είναι ιστορικά επιβεβαιωμένο δόγμα ότι αδάπανη ειρήνη δεν υφίσταται. Ότι ένα κράτος διαθέτει όση ανεξαρτησία και όσα δικαιώματα μπορεί αποτελεσματικά να υπερασπίσει. Αυτό συνεπάγεται ότι κανένα μέσο αντιδράσεως δεν είναι τόσο αποτελεσματικό, όσο η υψηλού επιπέδου αμυντική ετοιμότητα και η ικανότητα αποτελεσματικής ανταπόδοσης.

Ευκαιρία η συμμαχία με τη Γαλλία

Το ζητούμενο για να αντιμετωπίσουμε το έλλειμμα στρατιωτικής ισχύος με την Τουρκία και για να σμικρύνουμε το μειονέκτημα, μας δεν είναι να προχωρήσουμε σε φρενήρη αγορά εξοπλισμού. Το ζητούμενο είναι να εστιάσουμε σε εξοπλισμό πρόσφορο για αποτρεπτικά καίριο στρατηγικό πλήγμα κατά του αντιπάλου. Το ζητούμενο για μια αξιόπιστη ένοπλη δύναμη δεν είναι το ποσοτικό, αλλά το ποιοτικό στοιχείο.

Η σύγχρονη τεχνολογία προσφέρει αξιόπιστες δυνατότητες συγκρότησης αποτελεσματικής αποτροπής έναντι της Τουρκίας, ικανής να εξισορροπήσει το όποιο μειονέκτημα υπάρχει στο ποσοτικό επίπεδο. Η Ελλάδα οφείλει συνεπώς να προσαρμόσει τις αμυντική της πολιτική στα σημερινά δεδομένα, αλλά με καινοτόμο τρόπο, ώστε κάθε ευρώ να πιάσει τόπο. Μία πολιτική αποτρεπτικής πολεμικής ικανότητας εξασφαλίζει ισορροπία ισχύος. Επιπλέον, στέλνει ένα απτό μήνυμα στην Τουρκία ότι ενδεχόμενη σύρραξη θα έχει δυσανάλογα μεγαλύτερο κόστος για την ίδια, από όσα τα επιδιωκόμενα οφέλη.

Από όσα τουλάχιστον είναι γνωστά, το πολιτικό σύστημα και οι αρμόδιοι κρατικοί μηχανισμοί ποτέ δεν συζήτησαν σε βάθος και με καινοτόμα διάθεση πως να προσαρμόσουν τις εξοπλιστικές ανάγκες σ’ ένα στρατηγικό δόγμα, διαμορφωμένο ειδικά για το περιβάλλον του ελληνοτουρκικού μετώπου. Επίσης, είναι αυτονόητο ότι οι όποιες αγορές οπλικών συστημάτων θα πρέπει να συνδέονται με απτά οφέλη.

Εάν είναι αληθές ότι η Γαλλία είναι διατεθειμένη να μας προσφέρει μια συμφωνία αμυντικής συνδρομής στην περίπτωση ελληνοτουρκικής σύρραξης, σε συνδυασμό με την αγορά των φρεγατών Belharra, θα ήταν καίριο σφάλμα να μην την συνάψουμε. Όχι μόνο γιατί οι εν λόγω φρεγάτες θεωρούνται είναι τελευταίας γενιάς, αλλά κυρίως επειδή μία πραγματικά δεσμευτική γαλλική αμυντική συνδρομή θα είναι καταλυτική για την ελληνική εθνική ασφάλεια. Η βάση για μία αξιόπιστη συμμαχία Ελλάδας-Γαλλίας, εξάλλου είναι το γεγονός ότι τα συμφέροντα των δύο συγκλίνουν απολύτως στην Ανατολική Μεσόγειο.