Προωθούν επιδιαιτησία χωρίς δημοψήφισμα!

Τα δεδομένα προδήλως δεν είναι ευνοϊκά κι αυτό επειδή- ως γνωστό- η κατοχική πλευρά θέτει προϋποθέσεις και όρους, που δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτοί. Τι θα κάνει η κ. Κουεγιάρ και πως θα ενεργήσει αυτό θα το δούμε όταν θα περιοδεύσει στην περιοχή. Αν και προοπτικές είναι περιορισμένες προφανώς και με την κάθοδο της κ. Κουεγιάρ σπάζει η παρατεταμένη ακινησία. Αυτός ήταν ο στόχος της Λευκωσίας. Την ίδια ώρα, η παρουσία της απεσταλμένης αναμένεται ότι θα συνδυαστεί με πιέσεις, ώστε «να μην χαθεί η ευκαιρία». Οι… συνήθεις ύποπτοι έχουν πάντα λύσεις να προτείνουν!

Πίεση, όμως, επιχειρείται και εκ των έσω. Ακούγονται φωνές από το παρελθόν, οι οποίες προτρέπουν τον Πρόεδρο να αξιοποιήσει την… ευκαιρία. Ποιάν “ευκαιρία” βλέπουν με τα σημερινά δεδομένα προφανώς και δεν μπορεί να εξηγηθεί πολιτικά. Αλλά είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι αυτοί οι ίδιοι υποδεικνύουν προς την ελληνική πλευρά να αποδεχθεί τα πάντα. Και το πλαίσιο Γκουτέρες ως έχει (ως να είναι ολοκληρωμένο σχέδιο λύσης) και χρονοδιαγράμματα αλλά και επιδιαιτησία!

Θέλουν κάποιοι προφανώς να ζήσουν στιγμές του 2004, αλλά χωρίς δημοψήφισμα αυτή τη φορά. Γιατί; Επειδή προφανώς γνωρίζουν πως μια συμφωνία στη λογική της όποιας λύσης, εναποθέτοντας, διά της επιδιαιτησίας, σε τρίτους- κατά προτίμηση τους Εγγλέζους- να “γεφυρώσουν” τις διαφορές, δεν θα εγκριθεί σε δημοψήφισμα. Για τον λόγο αυτόν, δειλά-δειλά, επανέρχονται… ευφάνταστες- ενίοτε εισαγόμενες- ιδέες, ώστε μια συμφωνία να εγκριθεί, για παράδειγμα, από το κοινοβούλιο.

Ανέφικτα σενάρια επί χάρτου

Είναι σαφές πως σε καμία περίπτωση αυτά που θέλουν να προωθήσουν δεν μπορούν να εγκριθούν. Δεν θα υπάρξει λαϊκή νομιμοποίηση. Και επειδή την… έπαθαν μια φορά, δεν θέλουν να ξαναπεράσουν αυτή την…δοκιμασία. Βεβαίως, όλα αυτά που θέλουν να γίνουν αποδεκτά για να… λυθεί το Κυπριακό, δεν μπορεί να τα αποδεχθεί η Λευκωσία και το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό.

Δεν έχουμε, ασφαλώς, φθάσει σε αυτό το σημείο, αλλά κάποιοι θέλουν να “βλέπουν” μπροστά, να προτρέχουν, να προετοιμάζουν το έδαφος. Ακόμη το αδιέξοδο δεν έχει σπάσει, η κ. Κουεγιάρ δεν έχει πραγματοποιήσει το πρώτο της ταξίδι και η Τουρκία επιμένει σε μια συμφωνία, που ενώ είναι άκρως διαχωριστική, αυτή των δυο κρατών, η αποδοχή της οποίας θα καταστήσει το νησί προτεκτοράτο της. Αυτό είναι που ήθελε πάντα και σε αυτό επιμένει και σήμερα. Αυτό δεν το αντιλαμβάνεται η χορωδία των παράφωνων και επιμένει να πιέζει στην λογική της όποιας λύσης;

Μια ακόμη αποτυχία δεν θα είναι προς όφελος της υπόθεσης μας. Εξυπηρετεί προφανώς τις τουρκικές επιδιώξεις. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι θα γίνουν αποδεκτές οι τουρκικές αξιώσεις και θα ακολουθηθούν προσεγγίσεις για αποδοχή ιδεών για συγκαλυμμένη κυριαρχική ισότητα και μέθοδοι για επιδιαιτησία, χρονοδιάγραμμα με στόχο μια συμφωνία χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση.

Υ.Γ. Ο Σερντάρ Ντενκτάς, γιος του πάλαι ποτέ ηγέτη της κατοχικής πλευράς Ραούφ, σε συνέντευξη του στον Πολίτη (και Cyprus Mail) ανέφερε πως το 1960 «δεν λειτούργησε, όπως όλοι γνωρίζουμε. Τότε ήρθε η πρόταση του πατέρα μου, δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία, και το διαπραγματευτήκαμε αυτό για σχεδόν 50 χρόνια. Δεν λειτούργησε. Είναι πολύ αργά». Σημειώνεται ότι στις 20 Νοεμβρίου 1975 στην Ουάσιγκτον, ο Κίσινγκερ συνάντησε τον Ραούφ Ντενκτάς. Το αποτέλεσμα της συζήτησης το κωδικοποίησε ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ: «Καταλήγοντας, συμφωνούμε στο διζωνικό σύστημα και σε μία αδύναμη κεντρική κυβέρνηση και σε αποκλεισμό της ένωσης. Νομίζω δε ότι η διευθέτηση (στο εδαφικό) θα πρέπει να είναι περίπου στο 30%. Αυτά τα στοιχεία κατά κάποιο τρόπο πρέπει να συμπεριληφθούν σε μία συμφωνία-πακέτο… (Department of State,  Secret/ NODIS, Memorandum of Conversation, 20 Νοεμβρίου 1975).