Τα “ορφανά” των εξοπλισμών

του Μένιου Τασιόπουλου  – 

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το εμπόριο όπλων αποτελεί έναν παράγοντα που επηρεάζει τις διμερείς σχέσεις κρατών. Δεν αποτελεί, ωστόσο, τον καθοριστικό παράγοντα, όπως έχει αποδείξει και η ιστορία. Πριν χρόνια, ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα κ. Ρις είχε πει δημοσίως αυτή την αλήθεια: «Δεν χρειάζεται να αγοράζετε όπλα για να έχετε την φιλία μας. Η συμμαχία μας κρίνεται μέσα από την συμμετοχή σε ασκήσεις, σε ανταλλαγή πληροφοριών, στο πεδίο της σύγκρουσης όταν ο Έλληνας καλύπτει τον Αμερικανό και τανάπαλιν σε στεριά, αέρα και θάλασσα».

Εκείνη η δήλωση είχε φέρει σε αμηχανία πολλούς παράγοντες του εμπορίου όπλων, της πολιτικής αλλά και των φιλοαμερικανικών λόμπι της εποχής. Τα χρόνια πέρασαν, οι συνθήκες άλλαξαν, οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις έχουν αναβαθμισθεί στα χρόνια της χρεοκοπίας και της ταπείνωσης, ο αντιαμερικανισμός στην Ελλάδα αποτελεί παρελθόν, αλλά η συγκεκριμένη ρήση του πρώην πρεσβευτή διατηρεί την επικαιρότητά της.

Την θυμηθήκαμε με αφορμή τα όσα συνέβησαν με την πώληση παλαιού πολεμικού υλικού των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων σε αραβικές χώρες. Κάποιοι φερόμενοι σαν επαΐοντες της εθνικής ασφάλειας, διάφοροι ατζέντηδες  της συμφοράς, εκπρόσωποι εταιρειών, πολιτικοί, μεσάζοντες και δικηγόροι των λόμπι ξανακάνουν την εμφάνιση τους και αρχίζουν πάλι να μιλούν για μίζες, ενδιάμεσες εταιρείες, υποσχετικές από διεθνείς κύκλους και αμυντικά συστήματα με σπουδαία αντισταθμιστικά.

Για την Ουάσιγκτον αυτό, όμως, που μετράει περισσότερο είναι αυτό που είχε πει ο πρεσβευτής της. Η εμπέδωση σχέσεων συνεργασίας και εμπιστοσύνης μεταξύ των ελληνικών και αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων –μέσω των ασκήσεων και της συναντίληψης– είναι ο βασικός παράγοντας. Τα άλλα έπονται. Ελάχιστοι από τους εμπλεκόμενους έχουν την διάθεση να παρακολουθήσουν αυτή τη λογική.

Ακόμη και το επονομαζόμενο Corporate America στην Αθήνα δεν λαμβάνει υπόψη του τις  κεντρικές στρατηγικές επιλογές της Ουάσιγκτον και του Chrystal City. Τα ίδια και όσοι αρέσκονται να μιλούν γαλλικά, παρά τα σήματα που στέλνει το Παρίσι. Τα περιθώρια πάντως στενεύουν. Και είναι πλέον προφανές ότι με τα “ορφανά” του Άκη και του Γιάννου διαφάνεια δεν μπορεί να υπάρξει. Ούτε και υπεραξία στο διπλωματικό επίπεδο.