Θα… καεί το φαγητό από την έλλειψη εμπιστοσύνης! – Μία από τα ίδια η απεσταλμένη του ΟΗΕ

Με την ολοκλήρωση του πρώτου ταξιδιού στην Κύπρο και στις δυο από τις τρείς λεγόμενες εγγυήτριες δυνάμεις (η νέα απεσταλμένη του ΟΗΕ θα πάει τον Μάρτιο στο Λονδίνο στο οποίο και θα εδρεύει), προέβη σε γραπτή ανακοίνωση, στην οποία καταγράφει κάποια συμπεράσματα. Η πιο βασική διαπίστωση είναι πως «είναι ζωτικής σημασίας να οικοδομηθεί εμπιστοσύνη, η οποία λείπε σοβαρά, ως βασική προϋπόθεση για την οικοδόμηση ενός μέλλοντος».

Έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ ποιών; Εννοεί μήπως μεταξύ των «ηγεσιών των δυο κοινοτήτων», εξισώνοντας τα όσα εκατέρωθεν εκφράζονται; Η επικέντρωση στην «έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των δυο κοινοτήτων», προσφέρει ένα τεράστιο άλλοθι στην Τουρκία. Μεγαλύτερο και από την κατοχική σημαία, που έχει κατασκευαστεί στις πλαγιές του κατεχόμενου Πενταδάκτυλου, για να υπενθυμίζει την κατοχή.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναφερόμενος στην διαπίστωση της κ. Κουεγιάρ, είπε ότι «είναι αναγκαία η οικοδόμηση εμπιστοσύνης ανάμεσα στην Κυπριακή Δημοκρατία και την Τουρκία». Ασφαλώς και είναι και αυτό αποτελεί ένα από τα βασικά ζητούμενα. Και τούτο θα επιτευχθεί με την αλλαγή της συμπεριφοράς της κατοχικής πλευράς. Και όχι, όπως λένε και κάποιοι στο εσωτερικό και το εξωτερικό, ότι « η Λευκωσία πρέπει να πείσει πως θέλει λύση»!

Η απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα έκανε, λοιπόν, διαπιστώσεις και κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα, ότι το μείζον είναι η «έλλειψη εμπιστοσύνης». Κι αυτό από πού προέκυψε; Της το έχουν πει οι Τουρκοκύπριοι που είναι κάτοχοι διαβατηρίου και ταυτότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας; Αυτοί που επισκέπτονται δημόσια νοσηλευτήρια στις ελεύθερες περιοχές; Ή που εργάζονται στις ελεύθερες περιοχές; Όλοι αυτοί που έρχονται από τα κατεχόμενα αισθάνθηκαν να απειλούνται, να κινδυνεύουν; Όχι. Άρα η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι των Κυπρίων έναντι της κατοχικής δύναμης. Γιατί εκεί η είναι η ουσία του προβλήματος, την οποίαν κρύβουν οι διάφοροι απεσταλμένοι, η συνεχιζόμενη κατοχή.

Στην πεπατημένη των ΜΟΕ

Η προσφυγή στα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, γιατί μάλλον εκεί θα είναι η κατάληξη των προσπαθειών για να αποφύγει ο ΟΗΕ να κηρύξει αδιέξοδο, επιβεβαιώνει διαχρονικά τις δυσκολίες που υπάρχουν για να προχωρήσουν οι πρωτοβουλίες για την επίτευξη συνολικής συμφωνίας. Τα ΜΟΕ δεν είναι, ωστόσο, διέξοδος. Και δεν μπορεί να είναι στόχος. Στόχος είναι η επίτευξη συνολικής συμφωνίας. Τα Μέτρα είναι μια «ενδιάμεση οδός», την οποία επιλέγουν ως αποτέλεσμα της αδυναμία να οδηγηθούμε σε συμφωνία. Υπάρχει, όμως, κίνδυνος τα Μέτρα αυτά να εδραιώσουν τα κατοχικά δεδομένα και να δημιουργήσουν «κεκτημένα» λειτουργίας «χωριστών οντοτήτων».

Η κ. Μαρία Άνχελα Ολγκίν Κουεγιάρ, επειδή έχει φιλοδοξία, όπως λέγεται, να είναι διάδοχος του Αντόνιο Γκουτέρες στη θέση του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, βρισκόμενη στην αρχή της αποστολής της έχει δυο επιλογές: Είτε θα κινηθεί στη λογική ότι το θέμα στην Κύπρο είναι η «έλλειψη εμπιστοσύνης» και θα προχωρήσει σε (γνωστά) ΜΟΕ είτε θα «αγγίξει» τον πυρήνα του προβλήματος, που είναι η συνεχιζόμενη κατοχή από την Τουρκία εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εάν παραμείνει στο πρώτο, τότε το όνομα της θα γραφτεί στον μακρύ κατάλογο των απεσταλμένων, που δοκίμασαν την ίδια συνταγή και… έκαψαν- ξανά- το φαγητό. Εάν δοκιμάσει λαμβάνοντας υπόψη τα πραγματικά γεγονότα και δεδομένα και να αποτύχει, θα ανοίξει ένα νέο δρόμο προς μια πραγματική λύση.

Είναι προφανές ότι η κ. Κουεγιάρ ακούει και διαβάζει όσα λέγονται και γράφονται στις ελεύθερες περιοχές, ότι δήθεν η ελληνική πλευρά πρέπει να… πείσει. Ό,τι για παράδειγμα ο Πρόεδρος «δεν πείθει με αυτά που λέει» εξισώνοντας τον με τον Τατάρ, ως προς τη διάθεση για να προχωρήσει η προσπάθεια. Γιατί ενίοτε σε αυτόν τον τόπο το σύνδρομο της χαμένης αυτοδικαίωσης τίθεται πάνω από τη λογική.