Θετική η επίσκεψη Μητσοτάκη, αλλά χωρίς συνέχεια θα είναι…

Πρόκειται για μια ξεκάθαρη επεκτατική πολιτική σε βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου, που είναι διαχρονική και αναλλοίωτη. Γι΄ αυτό και ο τουρκικός επεκτατισμός θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ενιαία από την Ελλάδα και την Κύπρο. Κι όταν λέγει κανείς ενιαία, αυτό αναφέρεται στο επίπεδο της στρατηγικής και τακτικής, της διπλωματίας και της άμυνας. Και θα πρέπει σε σημαντικές πτυχές και ζητήματα να υπάρχει συναπόφαση.

Το καραμανλικό δόγμα “η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται”, της πρώτης μεταπολιτευτικής περιόδου, ήταν λίγο-πολύ μετεξέλιξη του “η Κύπρος κείται μακράν». Με βελτίωση, ασφαλώς, σε σχέση με τη στήριξη προς την Κύπρο σε όλα τα επίπεδα. Αλλά παράμεινε η απόσταση, που δεν ήταν γεωγραφική αλλά προδήλως πολιτική. Τούτο το δόγμα αντικαταστάθηκε σε κάποιο βαθμό, μεταγενέστερα από μια άλλη προσέγγιση. Με την παπανδρεϊκή προσέγγιση του δόγματος της “συναπόφασης” και “συμπαράταξης». Επί Ανδρέα Παπανδρέου διαμορφώθηκε και το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου.

Αυτές οι προσεγγίσεις, που ανέτρεπαν τις προηγούμενες, ουσιαστικά εγκαταλείφθηκαν μετά την αποχώρηση του Ανδρέα Παπανδρέου από τη διακυβέρνηση, αν και το ΠΑΣΟΚ συνέχιζε να ήταν εξουσία (Σημίτης). Ο Ανδρέας Παπανδρέου ακολουθούσε πολιτική επανατοποθέτησης θέτοντας το Κυπριακό ως ζήτημα εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής ενώ αναδείκνυε τις υποχρεώσεις της Ελλάδας. Ήταν γενικά μια διαφορετική προσέγγιση σε ό,τι αφορά το Κυπριακό. Η άλλη περίοδος, που υπήρχε μια άλλη προσέγγιση στο Κυπριακό, πιο ενεργητική και με πρωτοβουλίες, ήταν επί Κοτζιά στο υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδος.

Γιατί απατείται ενιαία στρατηγική

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, στην ομιλία του, το περασμένο Σάββατο, στην αντικατοχική εκδήλωση στο προεδρικό, ανέφερε τα εξής απευθυνόμενος στον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη: «Πάντοτε με εσάς, φίλε Πρόεδρε, να έχετε τον πρώτο λόγο, αλλά με την Ελλάδα να στέκεται σταθερά και ενεργά στο πλευρό σας. Σε ένα ρόλο που δεν είναι μόνο δική μου επιλογή, είναι επιλογή του έθνους, είναι τελικά επιλογή της ίδιας της ιστορίας».

Προφανώς και η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ανεξάρτητο κράτος και αποφασίζει για το μέλλον της. Και ασφαλώς οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι η Ελλάδα παραμένει η πιο σταθερή και ειλικρινής δύναμη στον αγώνα ανατροπής των κατοχικών δεδομένων. Αλλά εδώ τίθεται θέμα επιβίωσης. Εδώ τίθεται θέμα αντιμετώπισης της Τουρκίας ενιαία, τη στιγμή κατά την οποία ενιαία αντιμετωπίζει η κατοχική δύναμη τον ελληνισμό. Και στην προκειμένη περίπτωση, πέραν των άλλων σχέσεων και δεσμών, υπάρχουν και συμβατικές υποχρεώσεις. Θα έπρεπε, επίσης, να λαμβάνονται υπόψη και συμφέροντα που λογικά θα πρέπει να έχει η Ελλάδα στην περιοχή.

Η παρουσία του Έλληνα Πρωθυπουργού στην αντικατοχική εκδήλωση στο προεδρικό, ανήμερα της πεντηκοστής επετείου από την τουρκική εισβολή, θεωρείται σημαντική. Κυρίως γιατί ήταν η πρώτη Έλληνα Πρωθυπουργού σε εκδήλωση την 20 Ιουλίου και έχει σημειολογική σημασία. Η παρουσία προφανώς και έστειλε και μηνύματα.

Αλλά είναι σαφές πως το βασικό μήνυμα που θα έπρεπε να σταλεί την ώρα μάλιστα κατά την οποία ο Ερντογάν στα κατεχόμενα επαναλάμβανε ακραίες θέσεις ήταν έναν: Απέναντι στον επεκτατισμό της Τουρκίας, τις φασιστικές νοοτροπίες του Ερντογάν, στέκονται μαζί Ελλάδα και Κύπρος και ενιαία αντιμετωπίζουν σε όλα τα επίπεδα και τα πεδία την κατοχική δύναμη. Ούτε ο ένας ένα βήμα μπροστά, ούτε ο άλλος ένα βήμα πίσω.

Το θέμα, κι αυτό αφορά υπολογισμούς με εσωτερικούς πολιτικούς όρους, δεν είναι να φορτωθεί κάποιος μια ενδεχόμενη αποτυχία, αλλά να αναδειχθεί η κοινή προσπάθεια και κοινές οι επιδιώξεις στην πράξη με στόχο την ανατροπή των κατοχικών δεδομένων.