Τι θέλει τώρα ο άκαπνος Μπαχτσελί με τα Δωδεκάνησα;

Αυτό που επιδιώκει η Τουρκία δια την συνέχιση της “ηρεμίας” στο Αιγαίον είναι την μη εγκατάσταση “επιθετικών” όπλων «ιδίως στα Δωδεκάνησα που ευρίσκονται πιο κοντά στην Ανατολία». «Οι προετοιμασίες της Ελλάδος» είπε ο κ.Μπαχτσελί για την ανάπτυξη πυραύλων βεληνεκούς 30 έως 300 χιλιομέτρων, «δεν είναι μόνο αντίθετες με το διεθνές δίκαιο αλλά αποτελούν και απερισκεψία που θα πλήξει θεμελιωδώς τις προσδοκίες καλής γειτονίας των δύο χωρών».

Πρόκειται για τις συνήθεις αιτιάσεις της Τουρκίας ότι απειλείται από την Ελλάδα και την αξίωση αποστρατικοποιήσεως των Δωδεκανήσων κι άλλων επτά Ελληνικών νήσων του Βορειοανατολικού Αιγαίου. Οι ισχυρισμοί αυτοί αντίκεινται στην κοινή λογική, στη διεθνή πρακτική κι αμφισβητούν την εθνική κυριαρχία της Ελλάδος.

Η εγκατάσταση πυραυλικών συστημάτων αποτελεί αξιόπιστο μέσον αποτροπής του επιτιθεμένου, αντισταθμίζει αμυντικώς την ύπαρξη της Τουρκικής στρατιάς του Αιγαίου και την διατήρηση 150 αποβατικών σκαφών στα παράλια της Μικράς Ασίας. Η Τουρκική απειλή κατά των Ελληνικών νήσων εκφράζει ηγεμονικές βλέψεις κι αν θεωρηθεί ως υπόθεση εθνικής ασφαλείας υπακούει στο δόγμα «η επίθεση είναι η καλυτέρα άμυνα», που το αρνούνται οι Τούρκοι στους Έλληνες.

Άσχετος είναι ο Τουρκικός ισχυρισμός περί αποστρατικοποιήσεως των νήσων «ιδίως διά τα Δωδεκάνησα». Τέτοια ρήτρα υπάρχει μόνον κατά την εκχώρηση των νήσων από την Ιταλία την Ελλάδα, μετά το πέρας του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου στον οποίον η Τουρκία δεν μετέσχε. Ο όρος απαιτήθη υπό της τότε Σοβιετικής Ενώσεως κι η διάδοχος της, Ρωσσική Ομοσπονδία ευρίσκεται πολύ μακρύτερα των 300 χλμ. βεληνεκούς των πυραύλων που πρόκειται να εγκατασταθούν στην Ρόδο. Συνεπώς δεν πρόκειται περί δεσμευτικού όρου και δεν μπορεί να τον επικαλείται η απόλεμος Τουρκία, έπειτα από 78 έτη.

Η ιστορική αλήθεια για τα Δωδεκάνησα

Πιο σοβαρά είναι η αμφισβήτηση της Ελληνικής κυριαρχίας στα Δωδεκάνησα. Εδώ ο κ. Μπαχτσελί πάσχει από αμνησία. Του θυμίζομε:

Η Ιταλία κατέλαβε τα Δωδεκάνησα κατά τον Ιταλοτουρκικό πόλεμο 1911-12, που προήλθε από την αποικιακή επέκταση της Ιταλίας στην Βόρειο Αφρική. Μετά την Ιταλική εισβολή στην Λιβύη, υπό Τουρκική τότε διοίκηση, οι Ιταλοί διεπίστωσαν ότι ο ανεφοδιασμός των Τουρκικών στρατευμάτων εγένετο κυρίως απ’ τα Δωδεκάνησα και συνεπώς δια την ασφάλεια των, έπρεπε να καταληφθούν. Όπερ και εγένετο άνευ μεγάλης δυσκολίας του Ιταλικού ναυτικού . Αργότερα, το 1921 οι Ιταλοί κατέλαβαν και το Καστελλόριζο.

Οι Τούρκοι, αποσκοπούντες στη παύση των εχθροπραξιών, παρεχώρησαν την Λιβύη στην Ιταλία στις 18 Οκτωβρίου 1912. Η επιστροφή των Δωδεκανήσων στην Τουρκία ανεστάλη κατόπιν της κηρύξεως του πρώτου παγκοσμίου πολέμου 1914-18 στον οποίον οι Τούρκοι ηττήθησαν ως σύμμαχοι της Αυτοκρατορικής Γερμανίας .Οι Ιταλοί προσεχώρησαν στην Αγγλογαλλική “εγκάρδια συμμαχία” και μαζί με την Αμερική νίκησαν κι αξίωσαν εδαφικά κέρδη , με την συνθήκη των Βερσαλλιών. Με μία μυστική συμφωνία οι σύμμαχοι ανεγνώρισαν στην Ιταλία πλήρη κυριαρχία των Δωδεκανήσων.

Μετά την Ανακωχή, το ζήτημα των Δωδεκανήσων επανήλθε στην επικαιρότητα, καθώς οι Ιταλοί συμφώνησαν να τα παραχωρήσουν στην Ελλάδα στις 29 Ιουλίου 1919 με εξαίρεση της Ρόδου που θ’ αποκτούσε ευρεία αυτονομία. Οι Ιταλοί όμως υπαναχώρησαν μετά ένα έτος και τον Οκτώβριο του 1922 κι ακύρωσαν την Ελληνοϊταλική συμφωνία, στον απόηχο της Μικρασιατικής Καταστροφής. Η συνθήκη της Λωζάννης το 1923 περιέχει διάταξη με την οποία η …νικήτρια Τουρκία (!) παραιτείται ολοσχερώς όλων των δικαιωμάτων επί των Δωδεκανήσων περιλαμβανομένου του Καστελλόριζου υπέρ της Ιταλίας.

Ο Μπενίτο Μουσολίνι στις 10 Ιουνίου 1940 εκήρυξε τον πόλεμο κατά των Αγγλογάλλων στο πλευρό της Χιτλερικής Γερμανίας ενώ η Τουρκία παρέμεινε ουδέτερη. Η Ελλάδα υπέστη εισβολή από την Ιταλία τον Οκτώβριο 1940 και συνετάχθη με την Μεγάλη Βρεταννία στις αρχές του 1941.Στις 25 Φεβρουαρίου 1941 Βρεταννοί πεζοναύτες απεβιβάσθησαν στο Καστελλόριζο αλλ’ απέτυχαν να επικρατήσουν των Ιταλών. Οι Έλληνες όμως τους αναχαίτισαν στα Αλβανικά βουνά και παραλίγο να τους πετάξουν στην θάλασσα. Προκάλεσαν όμως έτσι την Γερμανική επίθεση στις 6 Απριλίου 1941 και υπέστησαν τριετή Γερμανική κατοχή που επισώρευσε ανείπωτες καταστροφές.

Τι ζητά ο κύριος Μπαχτσελί;

Ο Ελληνικός στρατός και το Ναυτικό πολέμησαν στην Αφρική, στην Ιταλία και μετέσχον ακόμη και στην Απόβαση των συμμάχων της Νορμανδίας. Ο μεγάλος εμπορικός στόλος της Ελλάδος κατεστράφη από τα Γερμανικά υποβρύχια στην Μάχη του Ατλαντικού. Στις 27 Ιανουαρίου 1943, ο «πατέρας της νίκης», ο Ουίστον Τσώρτσιλ εξεδώσε διαταγή προς τον αρχηγό του Βρεταννικού επιτελείου να ετοιμασθή για την ανακατάληψη των Δωδεκανήσων κατά τον πλέον “ευφυή και οικονομικό τρόπο”. Ο συνταγματάρχης Χριστόφορος Τσιγάντε επί κεφαλής των Ελληνικών ημιολιών (καταδρομικών καϊκιών) με υπαρχηγό τον ταγμ/χη Κυριάκο Παπαγεωργόπουλον απεβιβάσθησαν στην Σύμη και απελευθέρωσαν (Μάϊος 1944) το Ελληνικό νησί ύστερα από πέντε αιώνες ξένης δουλείας όπως ανεκοίνωσε ο δήμαρχος της νήσου στο νεκροταφείο της πόλεως.

Με την συνθήκη ειρήνης των Παρισίων του Φεβρουάριου 1947, τα Δωδεκάνησα παραχωρήθησαν στην Ελλάδα δικαιωματικώς. Όχι για τους κοινούς αγώνες με τους επιλήσμονες συμμάχους αλλά κυρίως ότι τα 44 νησιά που συνιστούν το πολύνησο των Νοτίων Σποράδων κατοικούνται απ’ ακραιφνή Ελληνικό πληθυσμό από αρχαιοτάτων χρόνων.

Τι θέλει τώρα ο άκαπνος Μπαχτσελί στα Δωδεκάνησα;