Τι ζητάει το κράτος-χαμαιλέων από την Ελλάδα

Μόνο μία διαφορά υπάρχει μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας και αυτή είναι η οριοθέτηση της Οικονομικής Αποκλειστικής Ζώνης και της υφαλοκρηπίδας που θα μπορούσε να παραπεμφθεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, Αυτή ήταν η δήλωση του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών κ. Γεραπετρίτη σε πρόσφατη συνέντευξή του με απώτερο σκοπό την υπενθύμιση των πάγιων θέσεων μας σε ότι η ελληνική πλευρά έχει θέσει ως «κόκκινες γραμμές» και άπτονται σε θέματα κυριαρχίας όπως τα ελληνικά χωρικά ύδατα και η εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας, ζητήματα που εμπίπτουν αποκλειστικά και μόνο στην αρμοδιότητα και δικαιοδοσία της χώρας μας.

Οι δηλώσεις αυτές έρχονται ως συνέχεια της συνάντησης του Έλληνα Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Τούρκο ομόλογό του Ταγίπ Ερντογάν στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στις 16 Ιουλίου στο Βίλνιους, όπου και ανακοινώθηκε από κοινού η σύγκληση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας το Φθινόπωρο στη Θεσσαλονίκη. Το εν λόγω Συμβούλιο συνεδρίασε για πρώτη φορά το 2010 και τελευταία το 2016.

Αυτό που παραμένει βέβαια ως βασικό ερώτημα είναι το αν θα μπορούσε να είναι βιώσιμη η αναθέρμανση των σχέσεων των δύο χωρών. Είναι ορθό τελικά να επαφιέμεθα στην αξιοπιστία των λεχθέντων του Τούρκου προέδρου, ή όλο αυτό το κλίμα φιλίας που αναζωπυρώθηκε με την διπλωματία των σεισμών αποσκοπεί στην ουσία στην αναδόμηση των σχέσεων της Τουρκίας με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ ενόψει της μείωσης της ισχύος του Βλαντιμίρ Πούτιν;

Η ελληνική πλευρά προβαίνει σε βήματα εξομάλυνσης των σχέσεων με τον Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών να μην αποκλείει μία πιθανή συνάντηση με τον Τούρκο ομόλογό του κ. Χακάν Φιντάν πριν τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στα μέσα του Σεπτέμβρη.

Ο τακτικισμός της Τουρκίας

Εδώ και δεκαετίες η Τουρκία υιοθετεί τη θεωρία του τακτικισμού. Στη παρούσα φάση, εργαλοιοποιεί την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ συσχετίζοντάς τη με την ένταξή της στην Ε.Ε και με την απόκτηση των F-16 από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι πραγματικά λυπηρό για την Ευρώπη και για χώρες, όπως η Σουηδία και η Φινλανδία, με υψηλό το αίσθημα της δημοκρατικής παιδείας και νοοτροπίας να υποχωρούν σε νεοοθωμανικούς και ισλαμιστικούς εκβιασμούς.

Η Τουρκία χρησιμοποιεί ένα επίπλαστο προσωπείο για την επίτευξη των στόχων της. Μην ξεφεύγουμε από τον πολιτικό ρεαλισμό. Προσαρμοζόμαστε στα νέα δεδομένα καθώς τα γεωπολιτικά συμφέροντα αλλάζουν με γοργούς ρυθμούς. Οι Διεθνείς Σχέσεις εμπεριέχουν πάνω από όλα τα ατομικά συμφέροντα του κάθε κράτους. Υιοθετούμε μία πολιτική ευελιξίας με την προϋπόθεση μίας στοχευμένης εθνικής στρατηγικής. Καθόμαστε στο τραπέζι των συνομιλιών με στόχο την εξεύρεση κοινά αποδεκτής λύσης χωρίς παραχωρήσεις που θίγουν τις δικές μας κόκκινες γραμμές. Αυτό φυσικά δεν αναιρεί τις πάγιες και τετελεσμένες ενέργειες της Τουρκίας απέναντι στη χώρα μας:

• Επιμένει στην εφαρμογή του causus belli σε περίπτωση επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ Η Τουρκία είναι το μοναδικό κράτος- μέλος του ΟΗΕ που δεν υπέγραψε το Δίκαιο της Θάλασσας. Ο λόγος προφανέστατος. Η UNCLOS αναφέρει με σαφήνεια ότι είναι δικαίωμα κάθε χώρας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα μέχρι τα 12 ν.μ
• Υπέγραψε το παράνομο και επιζήμιο Τουρκολιβικό μνημόνιο διεκδικώντας θαλάσσιες ζώνες που δεν της ανήκουν.
• Είναι ασυνεπής στη τήρηση των δεσμεύσεων που απορρέουν από την Συνθήκη της Λωζάνης. Ότι δικαιώματα έχουν οι Έλληνες με τη Συνθήκη της Λωζάνης έχουν καταπατηθεί στο μέγιστο βαθμό. Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η αναθεώρησή της ασχέτως αν αυτό είναι ανέφικτο και ουτοπικό. Ο Ερντογάν προσπαθεί με προπαγανδιστικές κινήσεις να παρουσιάσει την εν λόγω Συνθήκη ως μία εγκληματική κίνηση του Κεμάλ για την εδαφική κυριαρχία της Τουρκίας αναφερόμενος στην αποποίηση του Τουρκικού Εθνικού Όρκου που περιείχε περιοχές της Βόρειας Συρίας, το ιρακινό Κουρδιστάν, τη Δυτική Θράκη μέχρι τη Θεσσαλονίκη και σχεδόν το μισό Καύκασο. Οι προαναφερθείσες περιοχές και το Δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας είναι το όραμα του Τούρκου Προέδρου για μία Μεγάλη και Παντοδύναμη Τουρκία.
• Εμμένει στην προσβλητική ρητορική περί τουρκικής μειονότητας στη Θράκη χωρίς η ίδια να διασφαλίζει τα δικαιώματα των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου.
• Δεν αναγνωρίζει την ελληνική κυριαρχία των νησιών του ανατολικού Αιγαίου. Άπαντες ενθυμούμεθα την πολιτική ηγεσία της γειτονικής χώρας να μας βομβαρδίζει με δηλώσεις ότι θα έρθουν μία νύχτα ξαφνικά στα νησιά μας να τα καταλάβουν Ο ίδιος ο Τούρκος Πρόεδρος εμφανιζόταν στα τουρκικά μέσα εκτοξεύοντας απειλές για πυραυλικές επιθέσεις ακόμα και στην Αθήνα με τον περίφημο πύραυλο Typhoon.
• Καταλαμβάνει με παράνομη εισβολή το Βόρειο τμήμα της Κύπρου, ένα νησί που βιώνει κατοχή επί του εδάφους του εδώ και 49 χρόνια. Απειλεί με αναγνώριση του ψευδοκράτους, με εποικισμό της Αμμοχώστου που αντιτίθεται στα Διατάγματα του ΟΗΕ.
• Μετατρέπει την Αγία Σοφία ένα μνημείο υψίστης πολιτιστικής κληρονομιάς σε τζαμί προσπαθώντας να υποτιμήσουν την θρησκειολογική του σημασία. Είναι συγκλονιστκή η συνέντευξη του Τούρκου ακαδημαϊκού και ιστορικού Τανέρ Ακσάμ, στη διαδικτυακή εφημερίδα Ahval που πρέπει να διαβάσει κάθε Έλληνας. Αναφερόμενος στην Αγία Σοφία είπε « η πράξη αυτή είναι ένα δείγμα βαρβαρότητας. Αποτελεί τη διακήρυξη των Τούρκων ότι είναι απολίτιστοι και καταστροφικοί. Σήμερα η Μικρά Ασία είναι γεμάτη με κατεστραμμένες εκκλησίες και ιερούς τόπους που χρησιμοποιούνται είτε ως στάβλοι, είτε ως αποθήκες. Η τουρκική μανία καταστροφής και εξόντωσης βρίσκονται στην εξουσία ως συνασπισμός Ερντογάν – Μπαχτσελί».

Τί θέλει η Τουρκία

Η Ελλάδα καλείται να καθίσει στο τραπέζι των συνομιλιών με την συγκεκριμένη τουρκική πολιτική ηγεσία χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν στην γειτονική χώρα άνθρωποι με υψηλό το αίσθημα της ευθύνης και της δικαιοσύνης. Αντιπροσωπευτική περίπτωση είναι αυτή του ο Οσμάν Καβάλα, ιδρυτή του Ιδρύματος Πολιτισμού της Ανατολίας, που βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, διότι όρθωσε το ανάστημά του στη διακυβέρνηση Ερντογάν, θέλοντας να διασώσει την τουρκική πολιτισμική κληρονομιά. Η Ελλάδα είναι μία χώρα με ισχυρό γεωπολιτικό αποτύπωμα και πολιτική σταθερότητα, έτοιμη να ανταπεξέλθει στις όποιες προκλήσεις σε διεθνές πεδίο παρέχοντας στήριξη στους συμμάχους της.

Τώρα βρίσκεται σε μία προσπάθεια εξομάλυνσης των σχέσεων της με την Τουρκία. Στην πραγματικότητα οι υποχωρήσεις που μπορεί να κάνει είναι άκρως περιορισμένες καθώς υπάρχουν εθνικές κόκκινες γραμμές που άπτονται της εδαφικής της κυριαρχίας. Για αυτό άλλωστε προτάσσει οι όποιες διαφορές να επιλυθούν με βάση το Διεθνές Δίκαιο και το Δικαστήριο της Χάγης. Η Ελλάδα θέτει στο τραπέζι των συνομιλιών υπαρκτά ζητήματα, όπως η καταπάτηση των αρχών της Συνθήκης της Λωζάνης, σε αντίθεση με την Τουρκία που εφευρίσκει ανύπαρκτα.

Ο Ερντογάν θέλει επί της ουσίας αλλαγή συνόρων. Αυτός είναι ο λόγος που αρνείται πεισματικά να προσφύγει στο Δικαστήριο της Χάγης. Πιστεύει ότι ασκώντας απειλές, δημιουργώντας τετελεσμένα και επιφέροντας έτσι μία γεωπολιτική αστάθεια, θα κερδίσει πολλά περισσότερα από αυτά που θα κέρδιζε στη Χάγη.

Η Τουρκία οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι δεν τίθεται κανένα θέμα αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης. Αν αναθεωρούνταν τα σύνορα των κρατών με την αλλαγή των Συνθηκών θα οδηγούμασταν σε μία Διεθνή αναρχία. Σε κάθε περίπτωση ένα είναι σίγουρο, ότι η Ελλάδα επιθυμεί την ειρήνη, όχι όμως την παράδοση της εδαφικής της κυριαρχίας, καθώς αυτό παραπέμπει σε εθνική ταπείνωση αλλά και αστάθεια στην αρχιτεκτονική ασφάλειας της Ανατολικής Μεσογείου.