Ένα γκολ από το υπουργείο Εξωτερικών – Η περίπτωση της φινλανδικής “μελέτης”

Οι εποχές κρίσης μπορεί να ανοίξουν “παράθυρο ευκαιρίας” σε μια κοινωνία και ένα έθνος που έχει καταπιεσμένες ζωντανές δυνάμεις. Είναι ευκαιρία να φύγουν οι αποτυχημένες και διαβλητές μετριότητες της διακομματικής ιθύνουσας ελίτ και να εμφανιστούν στη σκηνή άνθρωποι που ανταποκρίνονται στην ανάγκη για νέο ήθος και ύφος.

Από την αρχή της κρίσης του κορονοϊού ο κόσμος ξεχώρισε πρωτίστως την περίπτωση του καθηγητή Τσιόδρα, (οι εσωκομματικές επιθέσεις εναντίον του πέφτουν στο νερό), αλλά και του αυστηρού υφυπουργού Χαρδαλιά. Ωστόσο δεν είναι οι μόνες διακεκριμένες παρουσίες. Πρόσφατα, ο πρεσβευτής μας στη Φινλανδία Γιώργος Αϋφαντής, στο πλαίσιο του όρκου του να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της πατρίδας, απάντησε στις ψευδολογίες δυο καθηγητών που υιοθέτησε το φινλανδικό Πανεπιστήμιο Turku. Υποτίθεται ότι οι δυο καθηγητές έκαναν έρευνα για τους μετανάστες στη Λέσβο. Ξέφυγαν, όμως, από κάθε επιστημονική θεώρηση, προχώρησαν σε φιλοτουρκικές απόψεις και σε υποδείξεις που προωθούν την ιδέα διαμελισμού της Ελλάδας.

Υποστηρίζουν ότι κακώς η Λέσβος θεωρείται νησί που ανήκει στην πατρίδα μας αφού, όπως λένε, η πλειοψηφία είναι αλλοεθνείς που καταπιέζονται από τους Έλληνες. Στην ΕΕ υπάρχουν πολλές πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις, όπως ο Σόρος, που επιδιώκουν να φτιάξουν μια “στέγη” για τους μετανάστες, ώστε να μην αποτελούν απειλή για τις ισχυρές χώρες της ΕΕ ούτε να είναι μέσον εκβιασμού τους από τρίτους, όπως ο Ερντογάν. Η Ελλάδα τους φαίνεται κατάλληλη επειδή τη θεωρούν ευάλωτη, οικονομικά εκμηδενισμένη, με το ηθικό της καταρρακωμένο. Οι εταίροι, εκτός της Αυστρίας, άφησαν μόνη την Ελλάδα στον Έβρο.

Η ελληνική αντίσταση τους αιφνιδίασε. Οι δυο καθηγητές του πανεπιστημίου Turku ευνοούν, εκ πρώτης όψεως, τις τουρκικές απαιτήσεις αλλά, βαθύτερα, ανοίγουν τον δρόμο για κάτι πολύ ευρύτερο: τη δημιουργία ακαθόριστης “οντότητας” με στόχο τη γεωπολιτική αλλοίωση του ελλαδικού χώρου, αρχικά στο Αιγαίο. Αντίστοιχα, αυτό προέβλεπε το “σχέδιο Ανάν” για την Κύπρο παραχωρώντας την εξουσία σε τρεις δικαστές, έρμαια ξένων. Γι’ αυτό η τεκμηριωμένη αντίδραση του πρέσβη Αϋφαντή προσφέρει σημαντική υπηρεσία.

Το ευαίσθητο σημείο

Το πανεπιστήμιο Turku και οι δυο καθηγητές δεν ερευνούσαν τη μετανάστευση ως ευρωπαϊκό πρόβλημα. Αλλιώς θα ερευνούσαν τι γίνεται π.χ. στο ιταλικό νησί Λαμπεντούζα που πολλοί θεωρούν ότι έχει μετατραπεί σε βούρκο μεταναστών. Αλλά η Ιταλία πέφτει “μεγάλη μπουκιά” σε ένα απλό κολαούζο όπως η Φινλανδία. Το αφήνουν στη Γερμανία να το “ρυθμίσει”.

Η έκθεση των δυο καθηγητών αποκτά ιδιαίτερο βάρος επειδή τώρα η Τουρκία, μετά την αποτυχία της εισβολής στον Έβρο, προσπαθεί να μεταφέρει το ζήτημα στην Ευρώπη, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι κακομεταχειρίζεται τους μετανάστες. Τα ψεύδη του Ερντογάν εμφανίζεται να στηρίζει και ο δικηγορικός σύλλογος της Κωνσταντινούπολης διαμαρτυρόμενος προς τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών. Μόνο που η παλαιά και εκλεγμένη διοίκηση του τουρκικού συλλόγου είναι στη φυλακή και διαμαρτύρονται οι νεοδιορισμένοι από τον Ερντογάν.

Η μάχη του Έβρου μεταφέρεται στην Ευρώπη και γι’ αυτό τέτοιες αντιδράσεις εκ μέρους του υπουργείου Εξωτερικών καθίστανται ζωτικής σημασίας, απαραίτητες. Οι καιροί είναι δύσκολοι και επικίνδυνοι, διότι πολλοί περιμένουν, όπως ο βουλευτής της ΝΔ καθηγητής Συρίγος, ότι το καλοκαίρι θα υπάρξει απόπειρα παραβίασης και των θαλάσσιων συνόρων μας.

Το ευαίσθητο σημείο είναι ότι ο Ερντογάν μπορεί ασφαλώς να αντέξει μια έμμεση αποτυχία απέναντι στους Έλληνες όταν, δηλαδή, υπάρχουν ένθετα πρόσωπα όπως οι μετανάστες. Θα σκεφθεί, όμως, τρεις φορές το κόστος αν χάσει για δεύτερη φορά, στο Καστελλόριζο ή στη Θράκη, σε άμεση αναμέτρηση με τους Έλληνες που απέδειξαν στον Έβρο ότι είναι με το όπλο στο “παρουσιάστε”.

Απάντηση από το υπουργείο Εξωτερικών

Οι δυο καθηγητές J. Jauhiainen και Ec. Vorobeva κατηγορούν την Ελλάδα για “εθνοκάθαρση” και «βάναυσο πλήγμα στα δικαιώματα των μεταναστών από την άσκηση της ελληνικής κυριαρχίας», χωρίς την παραμικρή αναφορά στο ρόλο της Τουρκίας. Καταλήγουν υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα δεν ασκεί πραγματική κυριαρχία αλλά μόνο “υψηλώ ονόματι” (titular nation) στη Λέσβο.

Με απλά λόγια λένε ότι το νησί δεν ανήκει κυριολεκτικά στο ελληνικό κράτος, αλλά η εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση έχει ένα τύποις, διακοσμητικό ρόλο. Η έκθεση των δυο καθηγητών στάλθηκε στην πρεσβεία μας στο Ελσίνκι. Αν δεν υπήρχε απάντηση, ο Ερντογάν και κάθε “καλοπροαίρετος” θα έλεγε ότι η σιωπή της ελληνικής πλευράς σημαίνει παραδοχή όσων αναφέρει η έκθεση των καθηγητών.

Τέτοιου είδους “μελέτες” και “ρεπορτάζ” είναι σήμερα πολιτικά όπλα εναντίον της Ελλάδας και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζονται. Είναι ευχής έργο ότι η διπλωματική υπηρεσία αντέδρασε άμεσα και τεκμηριωμένα κι αυτή την πρακτική πρέπει να εφαρμόζει σε όλες τις περιπτώσεις. Το υπουργείο Εξωτερικών δεν έχει λόγο να υποδεικνύει στους Τούρκους ποιο είναι το συμφέρον τους και πώς να το υπερασπιστούν.

Προφανώς, αυτοί έχουν τη δική τους αντίληψη και πράττουν αυτά που πράττουν. Αξίζει, βέβαια, να σημειωθεί ότι επί Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου δεν τολμούσαν καν να σκεφτούν όσα προκλητικά διαπράττουν τώρα, αντιμετώπιζοντας συνήθως ελληνικές παραινέσεις περί νηφαλιότητας. Υπ’ όψιν, τα εύσημα για την πανδημία δεν είναι παντός καιρού ούτε ισχύουν “δια πάσαν νόσον…”.