Το παραμύθι των Χριστουγέννων και ο τετραγωνισμός του κύκλου!

Την χριστουγεννιάτικη περίοδο, που για σκοπούς του καταναλωτισμού όσο πάει και επεκτείνεται χρονικά, τα πάντα λάμπουν. Τα φώτα είναι αυτά, τα οποία φωτίζουν τόσο έντονα, που «τυφλώνουν» καλύπτοντας τις πραγματικότητες. Αυτές που βιώνουμε στο πετσί μας εδραιώνοντας συμπεριφορές, νοοτροπίες αλλά και τις συνθήκες διαβίωσης.

Στα παραμύθια των παιδικών χρόνων το πνεύμα των Χριστουγέννων πρόσφερε στους φτωχούς, όσα υλικά αγαθά τους έλειπαν. Μόνο εκείνες τις ημέρες και συμβολικά. Σήμερα, το παραμύθι παράγουν τα τηλεοπτικά κανάλια, τα οποία ανακαλύπτουν τη φτώχεια, που δεν είναι χριστουγεννιάτικο φαινόμενο, αλλά ισχύει όλο τα χρόνο. Ανακαλύπτουν όσους δεν έχουν τα προς το ζην. Και παρουσιάζουν τη φτώχεια, την ανέχεια, επιλέγοντας και την «κατάλληλη» μουσική υπόκρουση.

Είμαστε  μια κοινωνία που αρέσκεται να παραπλανάται, να βιώνει το ψέμα και να το πιστεύει. Αυτό αναπαράγει την απάθεια ως τρόπο ζωής. Τα σκάνδαλα μετατρέπονται  σε ριάλιτι σόου, οι μίζες θεωρούνται μέρος της κουλτούρας και οχυρώνονται πίσω από το ατράνταχτο επιχείρημα πως «όλοι τους το ίδιο κάνουν», ή «όλοι το ίδιο είναι», ή «για το κόμμα είναι που το έκαναν»!

Η ατιμωρησία είναι σπορ και θέαμα διαχρονικό και αναλλοίωτο. Η κοινή γνώμη περιμένει πορίσματα ερευνών και ντοκουμέντα που εμφανίζονται για να καρφώσουν τους αίτιους της… καταστροφής. Όχι, όμως, όλους. Πάντα κάποια «τμήματα» των ενόχων έχουν τρόπο να εξασφαλίζουν ισόβια άσυλο.

Σε μια περίοδο κατά την οποία ψηλά στα πρότυπα βρίσκονται τα τηλεοπτικά ριάλιτι, που θεωρούνται μοναδικά παράθυρα «προς ένα καλύτερο μέλλον», τα παιδιά παραδομένα σε άλλες πραγματικότητες, αφήνονται στα χέρια των ειδικών. Καμία αντίδραση για την κατάντια της χώρας, τα πάντα περνούν από τοn λίγο χρόνο δημοσιότητας, με μόνο όνειρο «για πάντα δημοσιότητα».

Διαστρεβλωτικές αναφορές

Οι  επιδερμικές, διαστρεβλωτικές αναφορές σε ιστορικά γεγονότα, ενισχύουν την αποïδεολογικοποιημένη προσέγγιση του κοινωνικού γίγνεσθαι. Η απολιθωμένη αντίληψη των πραγμάτων, δεν είναι η σωστή και πλήρης περιγραφή των γεγονότων του παρελθόντος, αλλά η τακτική της σιωπής. Επέτειοι, γεγονότα εν γένει, χρησιμοποιούνται για να προωθηθούν πολιτικές επιλογές, που ισοπεδώνουν τα πάντα και μεθοδεύουν την υιοθέτηση επιλογών καταστροφής.

Το «έκαμε και εμείς» προβάλλεται για να εδραιωθεί η αντίληψη πως πρέπει να παραδοθούμε στους πάτρωνες της αντίπερα όχθης. Είναι μια ολόκληρη ιδεολογία, που περνά μέσα από την αυτοενοχοποίηση. Επιχειρείται μέσα από ένα σκηνικό να δημιουργούνται τύψεις, για να διευκολυνθούν οι μεθοδεύσεις της  πλήρους προσαρμογής στα σχέδια των άλλων. Είναι η ιδεολογία, η οποία βρήκε διέξοδο εξυπηρετώντας τον εθνικισμό της Τουρκίας σε βάρος μας. Είναι εθνικιστική ιδεολογία, που απλά εκφράζει τον εθνικισμό, τις επιδιώξεις των εχθρών.

Το 2018 ενημερωθήκαμε για μια ακόμη φορά πως μπορεί να τετραγωνιστεί ο κύκλος. Κι όμως, η κατοχή δεν έχει άλλη λέξη να περιγραφεί. Η ελευθερία δεν είναι συνώνυμο της «επανένωσης» τους. Οι εθνικοί αγώνες, έχουν και τις φωτεινές και τις σκοτεινές τους πτυχές, αλλά πρωτίστως είναι η κορυφαία στιγμή ενός λαού. Το λάθος δεν είναι στις επαναστάσεις, αλλά σε όσους τις πολεμούν. Οι ταξικοί, κοινωνικοί αγώνες, είναι μέρος της ιστορίας και της ζωής και δεν περνούν σε δεύτερη μοίρα.

Τα φώτα δεν μπορούν να κρύψουν τα προβλήματα. Άλλωστε τα φώτα, αυτά των Χριστουγέννων, σε λίγες ημέρες θα σβήσουν. Θα παραμείνουν εκείνα της παραπλάνησης και των ονειροπαρμένων πραγματικοτήτων. Αυτά τα φώτα,  που καλλιεργούν παραδοξότητες, ομηροποιούν τη χώρα σε μια μακρά περίοδο καταστολής και απάθειας.