Το θερμό επεισόδιο δεν θα γίνει, γίνεται ήδη σε δόσεις…

Στην κυρίαρχη, μάλλον ψοφοδεή ρητορική της ελληνικής πολιτικής ελίτ, η πιθανότητα πολέμου αποκαλείται θερμό επεισόδιο. Επομένως, αυτά που είναι όντως θερμά επεισόδια, αμφισβητήσεις της κυριαρχίας και των συνόρων δια της χρήσης ή της απειλής χρήσης βίας, απλώς δεν αποκαλούνται έτσι!

Χάρη στη μονοθεματική επικαιρότητα (κορονοϊός, τουρισμός) τα Μέσα Ενημέρωσης μπορούν απλώς να σιωπούν για οτιδήποτε άλλο, κάνοντας πολύ ευκολότερη τη ζωή τόσο της κυβέρνησης, όσο και της αντιπολίτευσης. Άλλωστε, στα βασικά συμφωνούν: σχέσεις με ΗΠΑ, Ισραήλ και Γερμανία, όπως και τη σταδιακή δορυφοριοποίηση από την Τουρκία, με την διολίσθηση της Ελλάδας σε κράτος μειωμένης κυριαρχίας.

Και όμως, όσο η σιωπή βασιλεύει και όσο ο ελληνικός λαός εθίζεται στην αντίληψη ότι η
Ελλάδα δεν μπορεί να ορθώνει ανάστημα και να ασκεί κυριαρχία, όχι μόνο απέναντι στις ΗΠΑ και στη Γερμανία, αλλά ούτε και απέναντι στην Τουρκία, (ίσως και για να μη χάσουμε τον επίζηλο ρόλο του “γκαρσονιού” της Ευρώπης) το θερμό επεισόδιο εξελίσσεται και οξύνεται.

Κατά μέτωπο επίθεση από την Τουρκία

Μόνο το τελευταίο διάστημα, η Ελλάδα ακύρωσε στρατιωτική άσκηση, υποτίθεται με
αντάλλαγμα την παύση των υπερπτήσεων των τουρκικών αεροσκαφών. Δηλαδή “αντάλλαξε” ένα νόμιμο, κυριαρχικό δικαίωμά της, με την παύση παρανόμων και επιθετικών πράξεων της άλλης πλευράς, μόνο και μόνο για να δει τις υπερπτήσεις να συνεχίζονται ακάθεκτες!

Από διάφορες πλευρές, η Τουρκία άνοιξε όλη την ατζέντα των μονομερών διεκδικήσεών της. Επεκτάθηκε, από την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, μέχρι την αμφισβήτηση της ελληνικότητας της Κρήτης! Παραλλήλως, δηλώθηκε ότι το “άνοιγμα” των τουρκικών συνόρων προς τη χώρα μας θα επανέλθει, με την έννοια ότι θα ξαναστείλει μαζικά μετανάστες και πρόσφυγες.

Τέλος, φυσικά το μείζον ζήτημα ήταν η παγίωση της παρουσίας τουρκικού στόλου και δυνάμεων στα νότια σύνορά μας, ανατρέποντας όλη την αμυντική μας διάταξη. Σαν κερασάκι στην τούρτα έρχεται η κατάληψη ελληνικού εδάφους από τουρκικές δυνάμεις στο νότιο Έβρο, όπως το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αποκάλυψε δια του διαβήματος του.

Στον “αδιάβατο”, κατά τα λοιπά, και φρουρούμενο Έβρο, όχι μόνο έλαβε χώρα κατάληψη ελληνικού εδάφους, αλλά και οχύρωσή του, χωρίς καμία απάντηση ανακατάληψης από την ελληνική πλευρά. Συνηθισμένο γεγονός θα πει κανείς, μόνο που η οχύρωση και η μακρόχρονη κατάληψη διόλου συνηθισμένη είναι και μάλιστα σε μια διόλου συνηθισμένη περίοδο.

“Γκριζάρισμα” των συνόρων στον Έβρο

Φαίνεται ότι η κυβέρνησή μας προσπάθησε να καλύψει τα ζήτημα, ίσως με τη χρήση γνωστών διαύλων, αλλά η προσπάθεια απέτυχε. Η Τουρκία δε μας έκανε τη χάρη να μπορούμε να μιλήσουμε για μονταζιέρα! Κάποιοι είχαν επισημάνει, ήδη από το τριήμερο της Καθαρής Δευτέρας, ότι επέκειτο περαιτέρω προσπάθεια “γκριζαρίσματος” και των συνόρων του Έβρου. Αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα. Η απάντηση της Ελλάδας; Ένα διάβημα!

Πρόκειται για επιθετικότητα που εκτυλίσσεται σε όλα τα μέτωπα, δηλαδή για ένα θερμό επεισόδιο σε δόσεις, το οποίο δημιουργεί διαρκώς νέα τετελεσμένα. Μάλιστα, επιδεινώνει τη θέση της χώρας και από πλευράς διεθνούς δικαίου, δεδομένου ότι συνοδεύεται από δημιουργία δικαιϊκών τετελεσμένων, που όσο μένουν αναπάντητα κατοχυρώνονται (μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης, προσπάθεια έκθεσης της χώρας για παραβάσεις του διεθνούς δικαίου, βίαιες απωθήσεις αιτουμένων ασύλου κλπ).

Η πολιτική ελίτ της χώρας στέλνει και προς τα έξω και προς τα μέσα τα χειρότερα μηνύματα. Πως είναι δεδομένη, φοβισμένη, αδύναμη, ενώ εμπεδώνει ένα αίσθημα παθητικότητας στους πολίτες. Οι απόψεις πως οι κινήσεις της Τουρκίας γίνονται για εσωτερική κατανάλωση, ή για να πάμε σε ελληνοτουρκική διαπραγμάτευση είναι ανόητες. Ουκ ολίγοι πόλεμοι ξεκίνησαν με την πρώτη στο μυαλό και τελείωσαν με τη δεύτερη.

Στο ενδιάμεσο, όμως, οι λαοί υπέφεραν. Χωρίς να αναφερθούμε σε ευρύτερα ζητήματα εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής, για τα οποία και σε άλλα άρθρα έχει γίνει λόγος, πρέπει να τονίσουμε το εξής: ο ενδοτισμός φέρνει τη σύγκρουση πρώτα και την ήττα μετά. Το θερμό επεισόδιο λαμβάνει ήδη χώρα και το κατεστημένο της Ελλάδας σιωπά συνένοχα.