Ανταπάντηση στον καθηγητή Ιστορίας Γεώργιο Μαργαρίτη

Εφοίτησα σε πανεπιστήμια δεχθέντα πλήθος Αράβων-Μουσουλμάνων, μετά των οποίων εκαλλιέργησα εξαιρετικές σχέσεις, τις οποίες διατηρώ μέχρις σήμερον. Επίσης, είμαι ένθερμος υποστηρικτής των Συμφωνιών Αβραάμ, μεταξύ Ισραηλινών και Αράβων-Μουσουλμάνων, συγγράψας και συγγράφων υπέρ τούτων.

Η ταινία που ανέφερα στο άρθρο μου αντικατοπτρίζει τεκμηριωμένο ιστορικό γεγονός, ήτοι την επέλαση και επιδρομή των Αλμοραβιδών στην Ισπανία, καταλαβόντων το μέγιστο μέρος της Ισπανίας. Ηγέτης τούτων πράγματι ήταν ο Yusuf ibn Tashfin, αποκαλούμενος στην επικαλεσθείσα ταινία ως Ben Yussuf (“Μπεν” στην Αραβική σημαίνει “υιός”). Αδιαμφισβήτητο, επίσης, γεγονός η εν δεδομένη στιγμή διάσωση της Βαλένθια χάρις στον Ροντρίγκο Ντιάθ ντε Βιβάρ, άλλως αποκαλουμένο Ελ Σιντ και την συνδρομή άλλων Μουσουλμάνων.

Η αναφορά μου στους Άραβες-Μουσουλμάνους ως συμμάχων συνηγορεί υπέρ της σχέσεως αυτής, ως επί συμμαχίας μας σήμερα μετά των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (2020), εν αντιθέσει προς τα ρατσιστικά καταστατικά της Χαμάς, αλλά και της μητρικής Μουσουλμανικής Αδελφότητος, διδαχθείσα υπό του Αδόλφου Χίτλερ, την 10ετία του 1930, του δε τελευταίου υπό των Γενοκτονιών κατά των Αρμενίων και Ελλήνων, ως οι Τούρκοι εδιδάχθησαν υπό των Γερμανών (Όθων Λίμαν φον Σάντερς).

Στην αγγλόφωνη Βικιπαίδεια, υπό το λήμμα “Βαλένθια”, αναφέρεται: «(…) η περιοχή κατέστη (…) προτεκτοράτο του Ελ Σιντ. Το 1092, εξέσπασε επανάσταση, όπου η πόλις περιήλθε στα χέρια των Αλμοραβιδών, όπερ ηνάγκασε τον Ελ Σιντ να καταλάβει την πόλη δια της βίας, εδραιώνων εν αυτή ίδιον πριγκιπάτο». Πράγματι, κατόπιν του θανάτου του Σιντ, η Βαλένθια έπεσε πάλιν στα χέρια των Αράβων-Μουσουλμάνων, όπερ δεν ημφεσβήτησα, της πόλεως επανακαταληφθείσας υπό των Ισπανών 125 έτη αργότερα.

Η Βαλένθια, ο Ελ Σιντ και η Χαμάς

Ωστόσο, η υπό του Σιντ κατάληψη της Βαλένθια επέφερε σπουδαία ανάταση στην λοιπή Ευρώπη, φοβούμενη εξάπλωση των Αράβων-Μουσουλμάνων, δοθέντος πως είχαν επιχειρήσει να καταλάβουν την Ευρώπη –τότε η Κωνσταντινούπολις κρατούσε γερά– υπό τον Χισάμ, της Δυναστείας των Ομαϋαδών, ηττηθέντα υπό του Φράγκου βασιλέως Καρόλου Μαρτέλου (Μάχη Πουατιέ, 732 μ.Χ.). Κατόπιν, δε, υπό τον εμίρη Αμπντούλ Ραχμάν αλ Γκαφικί, παρεμποδισθέντα πάλιν υπό του Καρόλου Μαρτέλου (Μάχη Τούρ, 732 μ.Χ.). Θα γνωρίζει επίσης ο καθηγητής κύριος Μαργαρίτης, ότι όταν ο Μπεν Γιούσουφ κατέλαβε την Βαλένθια, ήταν ο πλέον ισχυρός ηγεμών της Δυτικής Ευρώπης.

Ο καθηγητής κύριος Μαργαρίτης υπεισέρχεται επί πτυχών που ουδαμώς επεκαλέσθην, δευτερευούσης σημασίας. O μύθος θέλει τον θανόντα Ισπανό ήρωα Ροντρίγκο Ντιάθ ντε Βιβάρ στηριζόμενο επί του αλόγου του, τη μερίμνει της συζύγου του Χιμένας, να ιππεύει νικηφόρος επί της τελευταίας μάχης κατά του Μπεν Γιούσουφ. Τέτοια εκδοχή είναι απόρροια του γεγονότος, ότι η Χιμένα εισήλθε κατόπιν στην πόλη Μπούργκος, συνοδευομένη υπό του συζύγου της ιππεύοντος κατά τα ανωτέρω. Λέγεται, ότι κατόπιν μοναχοί της μονής της Καρντενίας (Cardeña) διετράνωσαν το γεγονός, ώστε να γίνει λόγος πως τοιουτοτρόπως εκερδίθη η ανωτέρω μάχη. Καίτοι υφίσταται ιστορική βάση επί της ανωτέρω μεταχειρίσεως της σορού του Σιντ, εγώ δεν προέβην στην επίκληση τέτοιας εκδοχής.

Δεν είναι αληθές πως η ταινία αντιπαθεί τους Μουσουλμάνους, παρ’ ακριβώς κάνει διαχωρισμό μεταξύ του ακραίου Μπεν Γιούσουφ και άλλων εμίρηδων διακειμένων ως συμμάχων του Σιντ και του Ισπανού βασιλέως Αλφόνσου ΣΤ’, ως ο επίσης υπαρκτός εμίρης της Σαραγόσα Μουταμίν. Η δε αναφορά στον Αθανάσιο Διάκο έχει την έννοια παραλληλισμού μεταξύ δύο εθνικών ηρώων σε περιόδους διακυβεύσεως της υποστάσεως των εδαφών των λαών τούτων υπό του τότε επεκτατικού Ισλάμ. Ουδέν σχόλιο επίσης έκαμα περί καλού Χριστιανισμού και Εβραϊσμού και διαβολικού Ισλάμ, ως εσφαλμένως φέρεται ισχυριζόμενος ο καθηγητής κύριος Μαργαρίτης.

Ουδέν συνήγαγα περί Χαμάς εκ κινηματογραφικής ταινίας, παρά εκ των απτών καταστατικών αυτής! Συνέκρινα, ωστόσο ένα ιστορικό γεγονός αφορόν το επεκτατικό Ισλάμ τον 11ο αιώνα μετά της υπό της Χαμάς καταλύσεως του κράτους του Ισραήλ, προς επίδειξη της προδήλως διέπουσας αμφότερα ερμηνείας του Ισλάμ. Ο δε εβραϊκός λαός, 3.000 ετών, καταγόμενος της περιοχής ταύτης ενδεχομένως προ της εμφανίσεως των Παλαιστινίων, έως και τούτων των Αράβων, διώκεται εσαεί, ουδέποτε κερδίσας πόλεμο, παρά μάχες, συνεχιζόμενες μέχρις σήμερον.

Ποιος διέπραξε γενοκτονία;

Γενοκτονία, δε, κατά Σύμβαση του ΟΗΕ περί του αντικειμένου (Απόφαση υπ’ αρ. 260 Α (ΙΙΙ)/09.12.1948 της Γενικής Συνέλευσης), νοείται πράξη περί εκ προθέσεως ολικής ή μερικής καταστροφής ομάδος (εθνικής, εθνολογικής, φυλετικής ή θρησκευτικής), είτε δια φόνων, είτε δια σωματικής βλάβης, είτε δι’ υποβολής αυτής σε συνθήκες προκαλούσες καταστροφή ταύτης κ.ο.κ. (ένθ’ ανωτ., άρθρο 2).

Και ερωτάται: Ποίος προέβη την 7η Οκτωβρίου σε πράξεις ως οι ανωτέρω, οι Ισραηλίτες ή οι Παλαιστίνιοι; Η κατάθεση του Άραβος ιατροδικαστού Abdallah Abd Alghani δεν συγκίνησε τον καθηγητή κύριο Μαργαρίτη; Περαιτέρω, πόθεν συνάγει ο καθηγητής κύριος Μαργαρίτης τον αριθμό των θανόντων Παλαιστινίων, που εψήφισαν την Χαμάς και στηρίζουν μολαταύτα αυτήν μέχρις σήμερον; Προδήλως εκ ταύτης της Χαμάς!

Αγνοεί ο καθηγητής κύριος Μαργαρίτης, ότι η ιδία η Χαμάς σήμερα φονεύει Παλαιστινίους ενθαρρυνθέντες να μετοικίσουν νοτίως κατόπιν προτροπών του Ισραήλ, χρησιμοποιηθέντες υπό της Χαμάς ως ασπίδων, της τελευταίας μη αξιωθείσας όπως κτίσει δια τον πληθυσμό της επί 15ετία και πλέον ούτε ένα καταφύγιο! Δι’ αυτό προφανώς ουδεμία χώρα Αράβων-Μουσουλμάνων δέχεται Παλαιστινίους.

Τουναντίον, οι της σήμερον Άραβες επιζητούν την δια των Συμφωνιών Αβραάμ ομαλοποίηση των σχέσεων μετά του Ισραήλ, εξαιρουμένου του Κατάρ και του (μη αραβικού) Ιράν, δια προφανείς λόγους, στηριζόντων την Χαμάς, προς τορπιλισμό της ολοκληρώσεως τούτων των Συμφωνιών Αβραάμ, προσβλεπουσών στην ανάπτυξη της Μέσης Ανατολής προδήλως εις βάρος της επιρροής αυτών. Ρατσιστές, δε, μάλλον είναι οι διδαχθέντες εξ άλλων ρατσιστών (ναζιστική Γερμανία) περί των τρόπων ατενίσεως του πλησίον (βλ. ως άνω παρατήρηση).

Τουρκία και Χαμάς

Δεν θα αγνοεί επίσης ο καθηγητής κύριος Μαργαρίτης, ότι επί διαλόγου μεταξύ του πρώην πρέσβεως των ΗΠΑ εν Κωνσταντινουπόλει και Αθήναις Χένρι Μόργκενταου και του εν ενεργεία Βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Λόυντ Τζορτζ, εν Λονδίνω, επί ημερών της καταστροφής της Σμύρνης υπό του Κεμάλ και φόβων πως ο τελευταίως ηπείλει την ιδίαν την Ευρώπη, ο πρώτος λέγει στον τελευταίο: «Πρέπει να αποδείξετε στον Τούρκο πως ό,τι λέτε το εννοείτε! Τα λόγια δεν αρκούν. Την μόνη γλώσσα που αντιλαμβάνεται είναι η ισχύς. Πρέπει να τού πείτε, ότι στην περίπτωση όπου αποπειραθεί να περάσει απέναντι των Δαρδανελίων, θα έλθει αντιμέτωπος μετά των ισχυρών δυνάμεων της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, που θα τον στείλουν πίσω στην Ασία».

Η Τουρκία στηρίζει την Χαμάς και εξακολουθεί να απειλεί την Ελλάδα με πόλεμο, στην περίπτωση όπου η τελευταία προβεί στην εφαρμογή του Δικαίου περί Θαλάσσης (UNCLOS). Τελευταίες βάσιμες αναλύσεις ανεφέροντο στην Τουρκία ως επιτηθεμένης κατά της Ελλάδος, εν συνεχεία δε επαρουσιάσθησαν σενάρια τοιαύτης εμπλοκής σε προσεχές μέλλον. Στην περίπτωση εξορίας της Χαμάς, η Τουρκία απεκλείσθη, εκ του ενδεχομένου χρήσεως αυτής κατά των Κούρδων, αφού η τελευταία ήδη απέστειλε Ισλαμιστές μισθοφόρους εκ Συρίας και Λιβύης στο Ορεινό Καραμπάχ, δια την συνέχιση της γενοκτονίας των Αρμενίων.

Στις ΗΠΑ, τις ημέρες αυτές, συνελήφθησαν τέσσερις Ιρανοί τρομοκράτες και εν δυνάμει τρομοκράτες. Χρειάζεται να εντοπισθούν και στην χώρα μας τέτοιοι Παλαιστίνιοι; Η επίκληση του “Σιντ”, καίτοι δια τρόπου διαφόρου, πλην όχι υπολειπομένου βασιμότητος, της αναφοράς επί κειμένων, εγένετο, εν είδει συγκρίσεως δύο εξαπολυθεισών ισλαμιστικών επιθέσεων υπό άλλην μορφή (ταινία) και σε κάθε περίπτωση αφυπνίσεως, ότι τυχόν απραξία από πλευράς Ισραήλ συνεπάγεται αφανισμό τούτου και δικαιώσεως της τρομοκρατίας ως μέσου δράσεως αυτής και αλλαχού, κατά το δοκούν, της Ελλάδος περιλαμβανομένης και εν γένει της Δύσεως.

Μπορεί ο καθηγητής κύριος Μαργαρίτης να έχει αντίθετες πεποιθήσεις, όχι όμως και να στρεβλώνει εκείνες άλλων.