Γιατί η ελευθεριότητα ρυπαίνει…

Η “διά-σκέδασις” δεν είναι συνώνυμη τής “ψυχ-αγωγίας”. Η πρώτη παραπέμπει στην εκτόνωση και η δεύτερη στα αρχαία μυστήρια.
Το “κατ-αγώγιον” ξεκίνησε από το Τελεστήριον της Ελευσίνας και κατέληξε στα ρεμπέτικα. Επειδή ο Μολιέρος έψεξε τόσο τον “Αρχοντο-χωριάτη”, όσο και τις “Σοφολογιότατες” (κουλτουριάρες). Έχουμε σκεφτεί όμως πως το επίθετο “αστείος” μπορεί να προέρχεται από το “αστός”;

Η ατμοσφαιρική ρύπανση, η ηχορύπανση, η ψυχική τοξικότητα είναι εντονότερες στο άστυ παρά στην ύπαιθρο χώρα. Η αστική ρύπανση προκαλεί ασφυξία. Ο καθαρός αέρας ευνοεί την οξείδωση τού εγκεφάλου. Μιλάμε συχνά για τον “πολιτισμό ως πηγή δυστυχίας”.

Στις απαρχές τού εικοστού πρώτου αιώνα έχουν αυξηθεί με ολοένα επιταχυνόμενους ρυθμούς τα λεγόμενα “αυτό-άνοσα”. Έχουν συνδεθεί με το άγχος, με την ψυχολογία, με την αξιοποίηση τού ελεύθερου χρόνου, με τις εναλλακτικές θεραπείες, με την υγιεινή διατροφή, με την γυμναστική…

Όσο για την δικής μου κοπής (και εμπνεύσεως) “αυτό-ανοησία” έχει ήδη διατυπωθεί ως «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι»…
Δυστυχώς όμως η κενότητα, η υλιστική εμμονή, ο ωχαδερφισμός, η αδράνεια, η νωθρότητα, η τεμπελιά, η απατεωνιά, η λογοκλοπή, η ματαιοδοξία, η βραβειοθηρία, η κενοδοξία, ο πεσιμιστικός αριβισμός, η κακώς εννοούμενη “αλληλεγγύη” που οδηγούν στην αναξιοκρατία/μετριοκρατία παράγουν παθολογικά φαινόμενα που “μολύνουν” την πνευματική περιρρέουσα ατμόσφαιρα σε παγκόσμιο (δυστυχώς) επίπεδο.

Ελευθερία και ελευθεριότητα

Το Διαδίκτυο περιπλέκει περισσότερο τα πράγματα με τα fake news, τις ρομποτικές “μηχανές”, τις συσπειρώσεις ομοίων, τού φασιστικού αποκλεισμού αν-ομοίων… Θα πρέπει να ανοίξουμε τον διάλογο, να προβληματιστούμε, να συσκεφτούμε, να διαλογιστούμε, να… διαολιστούμε, να γαληνέψουμε, να εκτρέψουμε την τωρινή διαστρεβλωμένη “πολιτική ορθοδοξία” σε αληθινή συμπεριληπτικότητα, συνεργασία, συνδημιουργία…

Διατίθεμαι και προτίθεμαι να συντονίσω σχετικές ημερίδες, συμπόδια, συνέδρια και να εισηγηθώ αλεξίκακη “ανεξιθρησκεία” σε παγκόσμια, οικουμενική κλίμακα. Η ατομική και η συλλογική Ελευθερία προϋποθέτουν Ισότητα, Ισονομία, Δικαιοσύνη, Δημοκρατία, Αδελφοσύνη όλων των νοημόνων όντων.

Ελευθερία χωρίς όρια δεν νοείται. Κάθε υπέρβαση τού μέτρου, κάθε παράλογη αμετροέπεια, κάθε κακώς εννοούμενη “ελευθεριότητα” ρυπαίνει και τη ρύπανση την πληρώνουμε όλοι/όλες/όλα, μα πάνω απ’ όλα η φύση, με την οποία θα πρέπει να έρθουμε πάλι σε επικοινωνία. “Ο ρυπαίνων πληρώνει”.

Η λαίμαργη, άλογη, αυτοκαταστροφική κατασπατάληση ανθρώπινων και φυσικών (υλικών, υλοενεργειακών) πόρων αντίκειται στην επιχειρούμενη αειφόρο ανάπτυξη και υπονομεύει το μέλλον όλων μας. Ο πλανήτης γαία θα επιβιώσει και μετά τη λήξη των δικών μας υπερβολών. Εμείς;