Ναι στα δικαιώματα των άλλων όχι στα δικαιώματα του Ελληνισμού!

Αντί να απασχολείται η κοινή γνώμη με τον… “δικαιωματισμό” διάφορων “πολιτικών”, ορθότερο θα ήταν, για τα μέσα ενημέρωσης, να προβάλλουν τα δικαιώματα του Ελληνισμού διεθνώς, τώρα που διακυβεύονται από μία μυστικοπαθή διαπραγμάτευση με τον προαιώνιο αμφισβητία του, την Τουρκία.

Οι κάτοικοι της Ελλάδος, ευνοημένοι από ένα εύκρατο κλίμα, ανέπτυξαν ήδη από την νεολιθική περίοδο, προ 130.000 ετών, τον πολιτισμό στην Ευρώπη, όπως αποδεικνύεται από τα ευρήματα στο σπήλαιο Θεόπετρα, όπου ανακαλύφθηκε η πρώτη λίθινη κατασκευή στην ήπειρο μας.

Οι διάδοχοι των προ-Ελλήνων διέδωσαν στην ανθρωπότητα τα σύγχρονα δικαιώματα και τις βασικές αξίες του ανθρώπου. Ακολούθησαν οι ιστορικοί χρόνοι με άνθηση και παρακμή του Ελληνισμού, ο οποίος όμως αναγεννήθηκε εκ της τέφρας του το1821 – στην πραγματικότητα ουδέποτε έπαυσε να υπάρχει ως αξιακό σύστημα, γλώσσα και εθνοτική συνέχεια.

Βάρβαροι κι άξεστοι λαοί εν τω μεταξύ κατέλαβαν την Βαλκανική και την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, αμφισβητώντας σήμερα την επιβίωση του Ελληνισμού. Πιεζομένη η ελληνική ηγεσία αποδέχθηκε να παρακαθήσει στο τραπέζι και να συζητήσει τα δικαιώματα του Ελληνισμού και να δεχθεί περιορισμούς, για λόγους… ευθυδικίας. Αν και πραγματική η νομιμοποίηση της, στην πραγματικότητα αντιπροσωπεύει μόλις το 21% του ελληνικού λαού.

Τα δικαιώματα του Ελληνισμού δεν αμφισβητούνται μόνο στις “θαλάσσιες ζώνες”, αλλά και υπαρξιακώς, αν κι είναι εδραιωμένα διεθνώς επί τη βάσει του ισχύοντος δικαίου κι όχι από τις πολιτικές σκοπιμότητες του συρμού, όπως η δυτική πρόσβαση στη “μεγάλη αγορά λευκών ειδών” ή αμερικανική αξιοποίηση της “ακροαματικής θέσεως της Τουρκίας” την εποχή των πανίσχυρων δορυφόρων, στο διάστημα.

Στο τραπέζι με τους απογόνους των Αττίλων…

Στην γη του Ελληνισμού, στη Μικρά Ασία και παλαιά Ελλάδα, διατηρούνται όλα τα πειστήρια πρωτόλειων πολιτισμών της Ευρώπης. Στην Ελλάδα επιβιώνει ένας μικτός πληθυσμός μεν, αλλά κυρίως προϊόν του ελληνικής κληρονομίας, που στερούνται όλοι οι σημερινοί γείτονες.
Από τις ελληνικές επιδόσεις στα γράμματα και στις τέχνες, από τις πρωτιές σε αγώνες αντιστάσεως σε κάθε μορφή ολοκληρωτισμού (μαζί με τους Άγγλους) και μέχρι της συναπαντήσεως σήμερα της Γαλανόλευκης (σημαίας) στα πέρατα της υδρογείου, με τα καράβια της ελληνόκτητου εμπορικής ναυτιλίας που διασφαλίζουν την θέρμανση και την διατροφή της σημερινής ανθρωπότητας. Ο Ελληνισμός, λοιπόν, είναι παρών όταν οι “άλλοι” απουσιάζουν.

Πώς συνεπώς δεχόμαστε να παρακαθήσουμε στο ίδιο τραπέζι με τους απογόνους των μαστίγων της ανθρωπότητας, όπως των Ούννων, που βαρύνονται με παγκόσμιες διαρπαγές και γενοκτονίες και να συζητήσουμε τα δικαιώματα του Ελληνισμού; Πρώτα απ’ όλα, πώς δεχθήκαμε αδιαμαρτύρητα την ισλαμοποίηση της Αγιασοφίας, ενός παγκοσμίου μνημείου του Μέσου Ελληνισμού; Γιατί δεχόμαστε στην Κομοτηνή ένα προξενείο που ονομάζει «Τούρκους» Έλληνες πολίτες, σε αντίθεση με διεθνείς συνθήκες (Λωζάννης και Παρισίων του 1945, στην οποία η Τουρκία ήταν αποσυνάγωγος ως συνεργάτης του Ναζισμού;).

Κατά ποια λογική, όταν αμφισβητείται η εθνική κυριαρχία στην δυτική Θράκη και στα νησιά του Αιγαίου, συζητούμε για τις “γκρίζες ζώνες” στα Ίμια και δεν ανακηρύσσουμε χωρικά ύδατα στα 12 μίλια και την ΑΟΖ, όπως δικαιούμεθα από το διεθνές δίκαιο. Κι όταν, με βραδύτητα και απροθυμία της πολιτικής ηγεσίας μας, εγκαθίστανται στρατός και όπλα για την άμυνα των νήσων, συζητούμε την “αποστρατικοποίηση” των;

Τέλος ενδεικτικώς, πώς δεσμευόμαστε ότι, θα καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια για την διατήρηση του “θετικού κλίματος” (sic) όταν αυτό επί της ουσίας απαιτεί την φαλκίδευση της αυτοδιαθέσεως των Κυπρίων (ελληνικής και τουρκικής καταγωγής) με τη σύσταση “διζωνικής και δικοινοτικής” που έχει αποδειχθεί δυσλειτουργική και ανιστόρητη;

Ποιος θα προστατεύσει τα δικαιώματα του Ελληνισμού όταν σύμπας ο πολιτικός κόσμος, δεξιάς και αριστερής, τα απεμπολεί, δηλαδή διαπραγματεύεται κάτι που έχει υψηλό περιεχόμενο, όταν οι πολιτικοί είναι κατωτάτου επιπέδου;