«Πεζοδρομιακές γραφικότητες» – Μια απάντηση στον Βαγγέλη Γεωργίου

Γράφει ο Βίκτωρ Ισαάκ Ελιέζερ* –

Το μεσημέρι της 10ης Ιουλίου, βεβηλώθηκε το μνημείο που μόλις πριν 4 χρόνια τοποθετήθηκε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Το μνημείο ήταν εκεί για να θυμίζει οτι το Πανεπιστήμιο αυτό κτίσθηκε πάνω στο εβραϊκό νεκροταφείο της πόλης εξαφανίζοντας κάθε οστό, κάθε μάρμαρο που θα θύμιζε την εβραϊκή παρουσία στη Θεσσαλονίκη. Πάνω από 300.000 τάφοι καταστράφηκαν και στην καταστροφή αυτή συνεργάσθηκαν πολλοί, πάρα πολλοί και προφανώς κάποιοι αμετανόητοι απόγονοι τους επεδίωξαν να δηλώσουν ξανά την παρουσία τους βεβηλώνοντας το μνημείο.

Το πρωί της ίδιας ημέρας δημοσιεύθηκε κείμενο του ερευνητή – δημοσιογράφου κ. Βαγγέλη Γεωργίου στην ιστοσελίδα slpress.gr με τίτλο «η βιομηχανία του αντισημιτισμού». Σύμφωνα με τον συντάκτη του κειμένου, οι βεβηλώσεις μνημείων του Ολοκαυτώματος , οι βανδαλισμοί Εβραϊκών νεκροταφείων στην Ελλάδα και η παρουσία της Χρυσής Αυγής στο ελληνικό Κοινοβούλιο, δεν είναι παρά «πεζοδρομιακές γραφικότητες» τις οποίες τα ντόπια και ξένα εβραϊκά Συμβούλια συλλέγουν αποσπασματικά για να «οικοδομήσουν μια εικόνα πρωτόγνωρου αντισημιτισμού».

Ο συγγραφέας του κειμένου επιχειρεί να υποβαθμίσει και να απενοχοποίησει τους βανδαλισμούς τους οποίους εντάσσει σε μια καθημερινότητα της ελληνικής κοινωνίας ισχυριζόμενος οτι «Η βεβήλωση τάφων εδώ και δεκαετίες δεν επικεντρώνεται μόνο σε εβραϊκά κοιμητήρια. Ελληνικά χριστιανικά νεκροταφεία, όπως εκείνο της Μόριας, έχουν υποστεί βανδαλισμούς ουκ ολίγες φορές δίχως να γίνει απαραίτητα αναφορά σε κάποιο κύμα αντι-χριστιανισμού ή ανθελληνισμού», και εξαπολύει επιθέσεις τόσο εναντίον του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος όσο και εναντίον του Παγκοσμίου Εβραϊκού Συνεδρίου.

Γιατί; Μα γιατί στιγματίζουν τον αντισημιτισμό στην Ελλάδα και κάποιοι ενοχλούνται σφόδρα. Δηλαδή θα πρέπει να υπάρξουν θύματα για να κατανοήσουν κάποιοι τους κινδύνους που εγκυμονούν από τους «καλιτέχνες» των «πεζοδρομιακών γραφικοτήτων».

Διότι οι βεβηλώσεις των μνημείων του Ολοκαυτώματος και των νεκροταφείων είναι βεβήλωση της μνήμης, της ατομικής και της συλλογικής, της Εβραϊκής, της Ελληνικής και της παγκόσμιας. Ενοχλήθηκε ο κ. Γεωργίου από τον συμβολισμό στη διατύπωση της ανακοίνωσης του ΚΙΣΕ οτι «Η εικόνα του Μνημείου Ολοκαυτώματος καλυμμένου με κόκκινη μπογιά αποτυπώνει περίτρανα τη βούληση των βανδάλων να βάψουν με αίμα, για μια ακόμη φορά τον Εβραϊσμό της Θεσσαλονίκης, μιας πόλης από την οποία 50.000 Εβραίοι εκτοπίστηκαν και δολοφονήθηκαν από τους Ναζί στα Γερμανικά στρατόπεδα εξόντωσης».

Πράγματι, δεν ηχεί όμορφα μια τέτοια διατύπωση στα αυτιά ανθρώπων που υποτιμούν τη σημασία των βανδαλισμών και των βεβηλώσεων και τις θεωρούν «πεζοδρομιακές γραφικότητες» για να αποδείξουν οτι στην Ελλάδα, τάχα, δεν υπάρχει αντισημιτισμός. Μια διατύπωση που επί πλέον υπενθυμίζει τη θλιβερή στάση τοπικών αρχών και παραγόντων που συνεργάστηκαν, ή στη καλύτερη περίπτωση παρέμειναν θεατές της εξόντωσης των Εβραίων της Θεσσαλονίκης. Μια στάση που φαίνεται οτι υιοθετείται ακόμα από αρκετούς οπαδούς του σκοταδισμού, όπου ενοχλούνται ακόμη και από τους νεκρούς Εβραίους.

Δεν είναι εβραϊκή υπόθεση

Είμαι απέναντι σε όσους ισχυρίζονται οτι η Ελλάδα είναι αντισημιτική χώρα γιατί οι Ελληνες Εβραίοι είμαστε αναπόσπαστο τμήμα της Ελληνικής κοινωνίας. Αλλά είμαι εξ ίσου απέναντι σε όσους ισχυρίζονται οτι στην Ελλάδα δεν υπάρχει αντισημιτιμός. Δυστυχώς υπάρχει, και αντί κάποιοι να τον καταδικάζουν, επιχειρούν να τον υποβαθμίζουν, και αντί να καταγγέλλουν τον αντισημιτισμό καταγγέλλουν αυτούς που αγωνίζονται εναντίον του. Γιατί απλά δεν καταλαβαίνουν οτι ο αντισημιτισμός ξεκινάει από τους Εβραίους αλλά δεν σταματά στους Εβραίους. Δεν αντιλαμβάνονται οτι ο αντισημιτισμός δεν είναι εβραϊκή υπόθεση, αλλά υπόθεση όλων όσων επιλέγουν να ζουν στο πλαίσιο μιας κοινωνίας όπου τα μέλη της σέβονται τον συνάνθρωπο ανεξαρτήτως χρώματος φυλής ή θρησκείας.

Και βεβαίως, στο πλαίσιο μιας τέτοιου είδους επίθεσης, το κράτος του Ισραήλ δεν θα μπορούσε να μείνει στο περιθώριο! «Ο ήχος των κερμάτων μαρτυρά ότι ο εβραϊκός οργανισμός δεν μένει σιωπηλός. Φοβάμαι όμως ότι σιωπά για τα εγκλήματα των Εβραϊκού κράτους που θυμίζουν εικόνες Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου», διατείνεται ο συγγραφέας του κειμένου. Άψογος συνδυασμός του κλασικού στερεοτύπου του «φιλάργυρου Εβραίου», δηλαδή του παραδοσιακού αντισημιτισμού, με «τα εγκλήματα του Εβραϊκού κράτους».

Λοιπόν, και για να σταματήσει αυτή η καραμέλα και να πέσουν οι μάσκες της υποκρισίας, οι ίδιοι άνθρωποι που υιοθετούν το στερεότυπο του φιλάργυρου Εβραίου, επιτίθενται σφοδρά εναντίον του Εβραϊκού κράτους. Είναι οι ίδιοι που αποκαλούν τις βεβηλώσεις και τους βανδαλισμούς ως «πεζοδρομιακές γραφικότητες»! Τόσο απλό αλλά και τόσο θλιβερό!

Διαβάστε την ανταπάντηση του Βαγγέλη Γεωργίου

---

*Ο Βίκτωρ Ισαάκ Ελιέζερ είναι δημοσιογράφος.