Ζούμε το απώγειο της μεταπολιτικής…

Μίλησε σχεδόν για όλα με ένα λόγο που δεν τον είχε και δεν τον έχει  η αντιπολίτευση, κάρφωσε πολιτικές συμπεριφορές και πολιτικά αδιέξοδα που φτιάχνουν μια κοινωνία υπό πίεση. Άγγιξε τα πάντα, αφήνοντας απέξω την ολιγαρχικοποίηση της πολιτικής, δηλαδή το σύστημα που ενοποιεί την ηγεμονία και που κατασκευάζει τους «ευκίνητους πίθηκους της εξουσίας» όπως έλεγε ο Νίτσε.

Ο κ. Σαμαράς κατατρόπωσε την πολιτική του κ. Μητσοτάκη, γνωρίζοντας ότι  ο κ. Μητσοτάκης θεωρείται απερχόμενος, δηλαδή ένα τελειωμένο κεφάλαιο της ΝΔ. Ακούγοντας τον κ. Σαμαρά, να αποδομεί όλη την πολιτική του πρωθυπουργού, η κ. Μπακογιάννη που βρισκόταν στην εκδήλωση, έπαθε καταπληξία άρχισε να κάνει μούτες (γκριμάτσες, μορφασμούς) και να αισθάνεται άβολα. Την άλλη μέρα η κ. Μπακογιάννη έκανε δήλωση λέγοντας ότι «ο κ. Σαμαράς εκφράζει προσωπική πικρία γιατί  δεν τον παίζουν». Η δήλωση άραγε, εξέφραζε μόνο την κ. Μπακογιάννη ή και τον πρωθυπουργό;

Το παράδοξο βέβαια είναι ο κ. Σαμαράς έχει ψηφίσει σχεδόν όλα τα νομοσχέδια που έχει καταθέσει η κυβέρνηση στη Βουλή, εκτός από εκείνα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και για τη νομιμοποίηση μεταναστών-εργατών γης. Όμως σήμερα δεν αρκεί μόνο μια αυστηρή κριτική που σε κάθε περίπτωση είναι δικαιολογημένη.

Στις πλευρές της μετα-πολιτικής…

Σήμερα πρέπει να πάμε και παραπέρα να αγγίξουμε όλες τις πλευρές της μετα-πολιτικής (γιατί αυτή άσκησε και ασκεί η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός), δηλαδή τη βάρβαρη λογική της διαχωρισμένης σκέψης με τις δαιμονοποιήσεις και περιθωριοποιήσεις μεγάλων μαζών της κοινωνίας, που αρνούνται να συναινέσουν στις κυβερνητικές αποφάσεις. Γιατί εκεί βασίζεται η μετα-πολιτική και ποτέ η ρητή πολιτική.

Ένα σύστημα που σε εκβιάζει σε ευθεία γραμμή λέγοντας σου, ότι αν δεν νοσήσεις από την επιδημία της συναίνεσης (που θα νοσήσει έτσι και αλλιώς  αργά η γρήγορα όλος ο πλανήτης) τότε δε θα έχεις τύχη στην κοινωνική εξέλιξη. Μάθε λοιπόν, να συναινείς με πάθος σε όλα τα μεγάλα φετίχ που σου προσφέρονται καθώς  και στα εξουσιοδοτημένα στερεότυπα που μοντελοποιούν τον κόσμο. Να καταψύχεσαι από την επιτάχυνση των κυκλωμάτων των νέων όρων ζωής.

Να βιοπορίζεσαι στο ερημοζωϊκό σύστημα όπου ελάχιστα πράγματα θα κατέχεις. Στην επιτήρηση των ονείρων σου, στην αποικιοποίηση της βούλησης σου, στο ξεπέρασμα των αξιών της πολιτικής όπως και των ιστορικών γεγονότων, και να εκπαιδευτείς  στο να μην καταλαβαίνεις παραπάνω από όσα σου αρκούν να ψευτοζήσεις. Να δέχεσαι την παντοκρατορία της αγοράς, και την καρτελοποίηση των πολυεθνικών, των κομμάτων και των ποικίλων συμφερόντων.

Τί δεν είπε ο Σαμαράς

Σε αυτή την πολιτική υστέρηση με τον καρκινοματώδη άγριο καπιταλισμό, με το απολιτικό που διαφημίζεται ως πολυπολιτικό, με τις δυνάμεις αδράνειας όλων των πολιτικών χρωμάτων δεξιών, αριστερών,  με την περιρρέουσα αντίληψη ενός άυλου χρηματιστηρίου που νεκρώνει τον πολίτη σε ρόλους και σε νέες ταυτότητες, εκεί κτίστηκε και η πολίτική διακυβέρνηση της χώρας από τον κ. Μητσοτάκη.

Αυτό το σύστημα θα έπρεπε να είχε καταγγείλει καιρό τώρα ο κ. Σαμαράς. Αυτή τη σχέση εξάρτησης, υποταγής, κυριαρχίας, μιας πολιτικής  χωρίς κορυφή και κέντρο και την  επιδίωξη να θεμελιώνεται η κυβερνησιμότητα  στη ματαίωση, εκεί θέλαμε χρόνια τώρα μια κριτική. Γιατί σήμερα ακόμη και η κριτική μοιάζει με αντεστραμμένη επιβεβαίωση σε αυτό που υπάρχει. Και για να το πούμε και αλλιώς, η καθυστερημένη σε χρόνο πολιτική κριτική θυμίζει τον κυνηγό που ο ίδιος κυνηγιέται από την μανία του.

Έχει χρόνια που το φάντασμα του πολιτικού θανάτου έχει απωθηθεί και τώρα αρχίζει να επιστρέφει ώστε να κυβερνήσει τον κόσμο, αλλά πως επιστρέφει; Και ποιοι είναι εκείνοι που σκότωσαν την πολιτική; Ποιοι τη θέλουν τώρα πίσω ως εμπνευσμένη στιγμή; Αυτά είναι τα πραγματικά ερωτήματα που αναζητούν απαντήσεις. Αλλιώς με χρησμούς και ραπίσματα δεν κάνουμε τίποτα. Η πολιτική του κ. Μητσοτάκη έκανε τον κύκλο της, τώρα αρχίζουν  άλλοι κύκλοι. Θα πάρουν άραγε κάποιοι από τη ΝΔ τη στάχτη που άφησε εκείνη η πολιτική και θα την σπείρουν ώστε να θερίσουμε και πάλι καρβουνόσκονη ή θα πάμε σε άλλους ορίζοντες;