Η αμερικανική παρέμβαση στον ελληνικό εμφύλιο – Εκστρατευτικό σώμα;

Στις 23 Δεκεμβρίου 1947 ανακοινώθηκε η δημιουργία “Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης” υπό τον Μάρκο Βαφειάδη. Ο Ζαχαριάδης και το ΚΚΕ προχώρησαν στο βήμα αυτό ελπίζοντας σε αναγνώριση της “κυβέρνησής” τους από την Σοβιετική Ένωση του Στάλιν και τα δορυφόρα κράτη. Ωστόσο η κίνηση αυτή προκάλεσε την άμεση αμερικανική παρέμβαση.

Οι Αμερικανοί μέσω των πρεσβειών τους στις “σοσιαλιστικές” χώρες, απαίτησαν να μην υπάρξει καμία αναγνώριση απειλώντας με συνέπειες. «Η αμερικανική κυβέρνηση θεωρεί το ελληνικό ζήτημα άκρως σοβαρό και είναι αποφασισμένη να το φέρει σε πέρας οπωσδήποτε. Συνεπώς θα αντιμετωπίσει ως πράξη μη φιλική κάθε ενέργεια άλλης χώρας που θα παρεμπόδιζε την επίτευξη του σκοπού αυτού», ανέφερε ο Αμερικανός πρέσβης στη Ρουμανία.

Η αμερικανική προειδοποίηση ήταν σαφής και δεν μπορούσε να αγνοηθεί από τον Στάλιν. Άλλωστε τότε οι ΗΠΑ ήταν η μόνη πυρηνική δύναμη στον κόσμο. Τις ίδιες μέρες τα μηνύματα εκ των ΗΠΑ μεταδίδονταν ανοιχτά. Στις 17 Φεβρουαρίου ο πρόεδρος Τρούμαν είπε πως «Αν παραστεί ανάγκη είμαστε έτοιμοι να προσφέρουμε περισσότερη και αποτελεσματικότερη βοήθεια στην Ελλάδα».

Το αυτό επανέλαβε την επομένη το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ενώ η Washington Post στο φύλλο της, της 23ης Φεβρουαρίου 1948, έκανε λόγο για αποστολή αμερικανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα αν ήταν απαραίτητο. Παράλληλα το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΠΑ, υπό την προεδρία του Τρούμαν, με την συμμετοχή των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας, των αρχηγών των επιτελείων και των επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών, εξέτασε το ενδεχόμενο αποστολής αμερικανικών δυνάμεων στην Ελλάδα.

Η αμερικανική παρέμβαση

Την όποια απόφαση του συμβουλίου θα έπρεπε να επικυρώσει το Κογκρέσο κάτι που όμως θεωρείτο βέβαιο εκείνη την εποχή. Στις αρχές του 1948 το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΠΑ συνέταξε έκθεση για το ελληνικό ζήτημα. Οι Αμερικανοί θεωρούσαν βέβαιη την αναγνώριση της “κυβέρνησης¨του Ζαχαριάδη – Μάρκου από το κομμουνιστικό μπλοκ και ανέφερε ότι «…οι ΗΠΑ πρέπει να είναι έτοιμες για χρήση της πολιτικής, οικονομικής και στρατιωτικής τους ισχύος με τον καλύτερο δυνατό τρόπο».

Όλα αυτά έδειχναν ότι οι ΗΠΑ ήταν αποφασισμένες, εφόσον οι “σοσιαλιστικές” χώρες αναγνώριζαν την κυβέρνηση του “Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας” ή εάν ο ΔΣΕ ανέστρεφε καίρια υπέρ του την στρατιωτική κατάσταση στην Ελλάδα. Άλλωστε δύο χρόνια αργότερα οι ΗΠΑ έδειξαν την αποφασιστικότητά τους στην Κορέα, φτάνοντας να επιστρατεύσουν 5.760.000 άνδρες τους για την σύγκρουση αυτή.

Ο Στάλιν τρομοκρατήθηκε. Το τελευταίο που ήθελε την περίοδο αυτή ήταν η παρουσία ισχυρής αμερικανικής στρατιωτικής δύναμης στην Ελλάδα. Σύμφωνα με ορισμένους ο ίδιος προκάλεσε τον ελληνικό εμφύλιο για να κερδίσει χρόνο προς ενίσχυση των “σοσιαλιστικών” καθεστώτων στα Βαλκάνια. Εξάλλου υπήρχε ο κίνδυνος, αν οι Αμερικανοί έφταναν στην Ελλάδα να μην σταματήσουν, αλλά να σαρώσουν, με ευκολία, τα κομμουνιστικά Βαλκάνια, έχοντας και ως άσο στο μανίκι την ατομική βόμβα. Είναι γνωστό ότι υπήρξαν σχέδια ανατροπής του Χότζα στην Αλβανία.

Κάπου εκεί λοιπόν τα όνειρα του Ζαχαριάδη για αναγνώρισή του από τα “αδελφά καθεστώτα” ναυάγησαν όπως και οι ελπίδες για νίκη του στον πόλεμο. Ακόμα κι αν πολεμούσε φανατικά ο ΔΣΕ, χωρίς ενίσχυση από το κομμουνιστικό μπλοκ δεν θα μπορούσε να επικρατήσει του συνεχώς ενισχυόμενου Ελληνικού Στρατού, πολλώ δε μάλλον των Αμερικανών, εάν επενέβαιναν.