Οι Βυζαντινοί τσακίζουν τους Λατίνους… Μια “έξυπνη” νίκη στην Αρκαδία

Η μάχη στο κάστρο του Αγίου Γεωργίου στα Σκορτά της Αρκαδίας, στις 9 Σεπτεμβρίου 1320, αποτελεί μια από τις ελάχιστα γνωστές, αλλά ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες συγκρούσεις μεταξύ Βυζαντινών και Λατίνων για τον έλεγχο της Πελοποννήσου.

Μετά τη μάχη της Πελαγονίας το 1261 η Βυζαντινή Αυτοκρατορία απέκτησε προγεφύρωμα στην κατεχόμενη από Γάλλους και Ιταλούς Πελοπόννησο το οποίο σταδιακά επεκτάθηκε. Το λατινικό Πριγκιπάτο της Αχαΐας είχε επίσης αρχίζει να εξασθενεί πολιτικά και στρατιωτικά λόγω της βυζαντινής πίεσης όσο και τον μεταξύ των διαφόρων φατριών και αρχόντων συγκρούσεις.

Το 1318 οι Ανδεγαυοί επικυρίαρχοι του πριγκιπάτου όρισαν βάιλο (διοικητή) τον Φρειδερίκο Τρογκίσιο. Στην άλλη πλευρά ο Βυζαντινός διοικητής του Μυστρά ήταν ο Ανδρόνικος Ασάν, ανεψιός του αυτοκράτορας Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου. Ο Ασάν είχε κινηθεί δραστήρια κατά των Λατίνων προωθώντας συνεχώς τις βυζαντινές θέσεις εκμεταλλευόμενος τις αδυναμίες των εχθρών.

Το 1320 ο Ασάν οδήγησε τον βυζαντινό στρατό στην Αρκαδία και άρχισε να πολιορκεί το ισχυρό κάστρο του Αγίου Γεωργίου στα Σκορτά. Ο Τρογκίσιο συγκέντρωσε αμέσως τις δυνάμεις του με σκοπό να άρει την πολιορκία. Ζήτησε δε και την συνδρομή του επισκόπου της Ωλένης και τμημάτων των Ιωαννιτών και των Τευτόνων ιπποτών που στάθμευαν στην Πελοπόννησο.

Ο Ασάν πληροφορήθηκε ότι πλησίαζε απελευθερωτική δύναμη ενέτεινε την προσπάθειά του και στις 9 Σεπτεμβρίου το κάστρο παραδόθηκε. Την ίδια στιγμή όμως φάνηκε να πλησιάζει ο στρατός των Λατίνων. Ο Ασάν εισήλθε στο κάστρο δίνοντας διαταγή να μην υποσταλούν οι σημαίες του πριγκιπάτου που ανέμιζαν στο κάστρο. Παράλληλα ετοίμασε τους άνδρες του για επίθεση.

Απόλυτος αιφνιδιασμός

Οι Λατίνοι πλησίασαν αμέριμνοι χωρίς να καταλάβουν τίποτα. Όταν όμως πλησίασαν στο κάστρο δέχτηκαν την επίθεση των Βυζαντινών και διαλύθηκαν κυριολεκτικά. Ο στρατός τους τράπηκε, αιφνιδιασμένος, σε φυγή καταδιωκόμενος από τους Βυζαντινούς που σκότωναν ανηλεώς. Στη φάση αυτή σκοτώθηκε ο επικεφαλής των Τευτόνων ιπποτών, ενώ αιχμαλωτίσθηκε ο μέγας κοντόσταυλος του Πριγκιπάτου Βαρθολομαίος Γκίζι και ο επίσκοπος της Ωλένης.

Ο Γκίζι στάλθηκε δέσμιος στην Κωνσταντινούπολη. Αποτέλεσμα της μάχης ήταν οι Βυζαντινοί να κυριεύσουν επίσης τα κάστρα της Καρύταινας, της Άκοβα και του Πολυφέγγου, εξασφαλίζοντας το αρκαδικό υψίπεδο, περιορίζοντας τους Λατίνους στη βόρεια και δυτική Πελοπόννησο. Άλλη συνέπεια της μάχης ήταν η μεταστροφή ή η επιστροφή στην Ορθοδοξία πολλών κατοίκων των απελευθερωμένων περιοχών.