Ποιοι ήταν οι επίλεκτοι του Φράνκο στον Ισπανικό Εμφύλιο

Οι “Ρεκέτες”, γνωστοί και ως “Ναβαραίοι”, προέρχονταν από την ομώνυμη ισπανική επαρχία της Ναβάρα, έχοντας πίσω τους μια βαριά παράδοση αιώνων ως πολεμιστές. Η λέξη ρεκέτ είναι γαλλικής προέλευσης και αποδίδεται ως “κυνηγητικό κάλεσμα”. Οι “κυνηγοί”, κατ’ επέκταση Ρεκέτες είχαν να παρουσιάσουν εξαιρετική πολεμική δράση από τον Μεσαίωνα σε Ισπανία, αλλά και Γαλλία. Γνωστή είναι και η διαβόητη μισθοφορική εταιρεία των Ναβαραίων του Μεσαίωνα.

Ωστόσο οι Ρεκέτες έγιναν πιο γνωστοί κατά τη διάρκεια των πολέμων των Καρλιστών (1833-40, 1847-49 και 1872-76) στην Ισπανία τασσόμενοι κατά της δυναστείας των Βουρβόνων που κυβερνούσε την Ισπανία. Η Ναβάρα ήταν μια από τις πλέον συντηρητικές επαρχίες της Ισπανίας. Οι κάτοικοι ήταν πιστοί Ρωμαιοκαθολικοί και δεν έβλεπαν με καλό μάτι την άνοδο της Αριστεράς στην Ισπανία.

Έτσι όταν ξέσπασε ο Ισπανικός Εμφύλιος τάχθηκαν υπέρ του Φράνκο κατατασσόμενοι μαζικά στις εθνικιστικές δυνάμεις. Κυνηγοί από την παιδική τους ηλικία, οι περισσότεροι, είχαν εξοικείωση με τα όπλα. Φορώντας τα χαρακτηριστικά ερυθρά μπερέ τους σχημάτισαν δικά τους συντάγματα και μεραρχίες έχοντας ως σκοπό τους, πέραν της ήττας των Ερυθρών, την επιστροφή της μοναρχίας στην Ισπανία, κάτι που όμως δεν υποστήριζε ο Φράνκο.

Τα συντάγματα (τέρθιος) των Ρεκέτες ήταν οργανωμένα όπως και τα λοιπά των εθνικιστικών δυνάμεων. Έκαστο παρέτασσε συνήθως τρία τάγματα. Κάθε τάγμα διέθετε τρεις λόχους τυφεκιοφόρων και έναν λόχο πολυβόλων. Αντιαρματικά πυροβόλα διατέθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου, συνήθως μια πυροβολαρχία ανά σύνταγμα. Οι Ρεκέτες σχημάτισαν αρχικά μια Μεραρχία Πεζικού, αλλά μέχρι το 1939 είχαν σχηματιστεί, συνολικά, τέσσερις (1η, 2η , 3η και 5η ΜΠ). Κάθε Μεραρχία Πεζικού παρέτασσε δύο ταξιαρχίες, έκαστη με δύο συντάγματα και ένα σύνταγμα πυροβολικού.

Στο ύψιστο σημείο της ισχύος τους οι τέσσερις μεραρχίες της Ναβάρας, όπως ήταν γνωστές, παρέτασσαν 42.000 άνδρες. Ωστόσο λόγω του γεγονότος ότι χρησιμοποιούντο από την εθνικιστική διοίκηση ως στρατεύματα εφόδου, μέχρι το τέλος του πολέμου, η δύναμή τους είχε μειωθεί, λόγω απωλειών, σε 23.000 άνδρες.

Οι επίλεκτοι του Φράνκο

Αν και οι Ρεκέτες ξεκίνησαν ως μια από τις πολλές εθνικιστικές πολιτοφυλακές εξελίχθηκαν σε επίλεκτους στρατιώτες του Φράνκο κατά τη διάρκεια του πολέμου κυρίως λόγω του φανατισμού τους. Άλλωστε και οι Δημοκρατικοί αντίπαλοί τους δεν διακρίνονταν για το υψηλό επίπεδο εκπαίδευσής τους.

Οι Ρεκέτες έδρασαν κυρίως ενταγμένοι στην Στρατιά του Βορρά και στην Στρατιά του Κέντρου, αλλά και στην Στρατιά του Λεβάντε, αργότερα. Κατά τη μεγάλη επίθεση των Εθνικιστών στην Αραγώνα, το 1939, οι Ρεκέτες έφτασαν πρώτοι στη μεσογειακή, ανατολική ισπανική ακτή, “κόβοντας” στα δύο τη δημοκρατική ζώνη. Ιδιαίτερα σημαντική ήταν επίσης η συμβολή τους στην κατάληψη της βόρειας Ισπανίας και των βασκικών περιοχών.

Οι Ρεκέτες έφεραν την χακί στολή του Ισπανικού Στρατού. Πολλές φορές δε έραβαν στο χιτώνιο ή στο πουκάμισό τους μια μικρή σημαία με τον ερυθρό σταυρό του Αγίου Ανδρέα. Βασικό τους τυφέκιο ήταν το Mauser M 1893 με την ανάλογη ξιφολόγχη ή αραβίδες Mauser M 1895. Φέρονταν δερμάτινες ισπανικές εξαρτήσεις, αντίγραφο των γαλλικών, με δύο φυσιγγιοθήκες εμπρός και μια πίσω, χρώματος ανοικτού καφέ.

Η χλαίνη, όταν δεν την φορούσαν, τυλίγονταν και φερόταν αναρτημένη από τον δεξιό ώμο. Οι βαθμοφόροι έφεραν τα διακριτικά τους στο ύψος του μπράτσου ενώ οι αξιωματικοί σε ειδικό επίραμμα πάνω από την αριστερή τσέπη του χιτωνίου τους και στο καπέλο τους. Υπαξιωματικοί και οπλίτες έφεραν χαμηλά άρβυλα με ψηλές, έως το γόνατο, γκέτες, ενώ οι αξιωματικοί έφεραν δερμάτινες μπότες. Οι Ρεκέτες πολέμησαν γενναία υπερασπιζόμενοι την ιδεολογία τους. Η πολεμική τους ιαχή “Χριστός βασιλεύς” προκαλούσε τρόμο στους αντιπάλους τους. Ωστόσο ο φανατισμός τους, τους οδήγησε πολλές φορές μέχρι και σε εγκλήματα, ακόμα και κατά αμάχων.