Σετίνα 1017 μ.Χ.… Ο άγνωστος θρίαμβος του Βασιλείου Β’ Βουλγαροκτόνου

Στις αρχές του 11ου αι. μ.Χ. η Σετίνα (σημερινό χωριό Σκοπός του νομού Φλωρίνης) είχε ιδιαίτερη στρατηγική σημασία. Ο Βούλγαρος τσάρος Σαμουήλ είχε κτίσει εκεί σημαντικό οχυρό. Το 1014 ο στρατός του Σαμουήλ συντρίφθηκε από τον Βασίλειο Β’ Βουλγαροκτόνο στην περίφημη μάχη του Κλειδίου.

Λίγο με μετά τη μάχη ο Σαμουήλ πέθανε και ο βυζαντινός στρατός απελευθέρωσε μια σειρά από μακεδονικές πόλεις. Ωστόσο το βουλγαρικό κράτος δεν καταλύθηκε και ο πόλεμος συνεχίστηκε. Το 1015 ο Ιβάν Βλαντισλάβ δολοφόνησε τον εξάδελφό του και γιο και διάδοχο του Σαμουήλ Γαβριήλ Ραντομίρ και κατέλαβε τον θρόνο συνεχίζοντας τον πόλεμο κατά των Ρωμιών νικώντας την Αυτοκρατορία στη μάχη στα Βίτολα και αίροντας την πολιορκία του Πέρνικ (την αρχαία πρωτεύουσα των Αγριάνων).

Το 1017 ο Βασίλειος Βουλγαροκτόνος εισέβαλε στα βουλγαροκρατούμενα εδάφη επικεφαλής ισχυρού στρατού ενισχυμένος και με τμήμα Βαράγγων. Στόχος του ήταν η απελευθέρωση της Καστοριάς. Οι Βούλγαροι όμως επιχείρησαν αντιπερισπασμό στην ανατολική Βουλγαρία επιχειρώντας να συμμαχήσουν και με τους Πατσινάκες (Πετσενέγκους).

Ο Βασίλειος φοβούμενος ένα τέτοιο ενδεχόμενο ήρε την πολιορκία της Καστορίας και κινήθηκε ανατολικά. Τελικά ο βουλγαρικός αντιπερισπασμός απέτυχε αφού οι Πατσινάκες αρνήθηκα την βουλγαρική συμμαχία, πιθανότατα μετά από επέμβαση του Βασιλείου.

Έτσι, απερίσπαστος πλέον, ο αυτοκράτορας επανήλθε. Ο Βασίλειος επιτέθηκε και κυρίευσε το βουλγαρικό οχυρό στη Σετίνα. Ο Ιβάν Βλαντισλάβ αμέσως κινήθηκε για να αποκρούσει τους Βυζαντινούς. Ο Βασίλειος έστειλε τον στρατηγό του Κωνσταντίνο Διογένη κατά των Βουλγάρων, αλλά οι τελευταίοι είχαν στήσει ενέδρα.

Η δύναμη του Διογένη πιέστηκε εξαιρετικά ισχυρά. Ευτυχώς την κατάσταση έσωσε ο ίδιος ο αυτοκράτορας που κινήθηκε αμέσως προς διάσωση του τμήματος του Διογένη. Οι Βούλγαροι στη θέα και μόνο της στρατιάς του Βουλγαροκτόνου τράπηκαν σε φυγή καταδιωκόμενοι από τον Διογένη και τους άνδρες του.

Δεν είναι γνωστή η δύναμη των αντιπάλων στρατών ούτε οι απώλειες. Ο χρονογράφος Σκυλίτζης αναφέρει ότι οι Βούλγαροι είχαν μεγάλες απώλειες και 200 αιχμαλωτίσθηκαν. Η μάχη δεν είχε μεγάλη τακτική σημασία, αλλά αντίθετα είχε μεγάλη στρατηγική αξία.

Η ήττα του νέου Βούλγαρου τσάρου κατέστησε τη θέση του εξαιρετικά δύσκολη. Για να επιβεβαιώσει την εξουσία του ο Ιβάν Βλαντισλάβ αποτόλμησε λίγο αργότερα επίθεση κατά του Δυρραχίου. Εκεί όμως σκοτώθηκε, σύμφωνα με τον Σκυλίτζη, σε μονομαχία με τον Βυζαντινό αξιωματικό Νικήτα Παγωνίτη. Λίγους μήνες αργότερα η Βουλγαρία παραδόθηκε και κατέστη επαρχία της Αυτοκρατορίας.