Άρχισε η διάσκεψη των επιδημιολόγων, αλλά δεν είναι για “ανήλικους”…

Ξεκίνησε στις 13:00 η διάσκεψη των επιδημιολόγων και δεν έχει βγει ακόμη καπνός. Τυπικά δεν έχουν κλειδώσει ακόμη οι ανακοινώσεις των νέων μέτρων ή “μη μέτρων” και η πολυδιαφημισμένη χαλάρωση των τελευταίων εβδομάδων που αναμένεται να ανακοινωθεί  από τον κ. Χαρδαλιά μετατέθηκε για τι 19.00 και όχι για τις 18.00, όπως ήταν αρχικά προγραμματισμένο. Για άλλη μια φορά οι πιέσεις προς τους ειδικούς είναι πολλές, ενώ οι πληροφορίες θέλουν τους ειδικούς να έχουν χωριστεί σε δύο “στρατόπεδα”, όσον αφορά την προοπτική χαλάρωσης των περιοριστικών μέτρων, καθώς το επιδημιολογικό φορτίο παραμένει επιβαρυμένο.

Αν η συνεδρίαση δεν κυλήσει έτσι όπως επιδιώκουν τα οικονομικά υπουργεία, αλλά και το υπουργείο Παιδείας και Υγείας και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης και αντισταθούν στο “άνοιγμα” πολλοί ειδικοί, τότε η ανακοίνωση του νέου σχεδίου θα γίνει αύριο Πέμπτη. Φαίνεται πως η κυβέρνηση επιδιώκει οπωσδήποτε να ανοίξουν σχεδόν ταυτόχρονα ή με τρεις-τέσσερις μέρες διαφορά (που σημαίνει ουσιαστικά ταυτόχρονα) τα λύκεια και το εμπόριο, καθώς και οι διαδημοτικές μετακινήσεις. Δεν συμφωνούν όλοι οι ειδικοί. Όμως μπορεί να ληφθεί απόφαση με την πλειοψηφία και σε αυτή την περίπτωση τα πράγματα αλλάζουν άρδην.

Απόφαση της κυβέρνησης, αλλά και μελών της Επιτροπής, είναι η επιμέρους χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων, εξάλλου όλο και περισσότερο ακούμε (και από τα δελτία ειδήσεων) μία ρητορική για τον “κουρασμένο πολίτη”, που “δεν αντέχει τον εγκλεισμό” και δεν “τηρεί τα μέτρα”, με την κυβέρνηση να εμφανίζεται αισιόδοξη από την πορεία του εμβολιασμού, αλλά και την απόφαση για τα την διάθεση των self test στα φαρμακεία.

Το ζήτημα με τον εμβολιασμό

Όμως δύο δόσεις του εμβολίου έχει κάνει μόλις το 5% (κυρίως γιατροί και οι άνω των 85, και ούτε όλες οι ομάδες ούτε στο ίδιο ποσοστό σε όλη την Ελλάδα). Στις ηλικίες 60-75 δεν έχουν πάρει οι πιο πολλοί ούτε τη μια δόση και δεν έχουν εμβολιαστεί ούτε οι ευπαθείς ομάδες (διαβητικοί, νεφροπαθείς, αυτοάνοσα, υπερτασικοί, καρκινοπαθείς, ή παχύσαρκοι), που είναι πάνω από 1.000.000 άτομα ανεξαρτήτως ηλικίας και η κυβέρνηση έχει δρομολογήσει για το άμεσο μέλλον τον εμβολιασμό μόλις 250.000 εξ αυτών.

Χώρια που λείπει η “ασπίδα ανοσίας” με εμβόλια στον τουρισμό, στους υπαλλήλους σούπερ μάρκετ, στα εργοστάσια με εκατοντάδες εργάτες, στους εκπαιδευτικούς, στα σώματα ασφαλείας, στους οδηγούς λεωφορείων κ.λπ. Ανοσία της αγέλης ή συλλογική ανοσία υπάρχει με εμβολιασμένο πάνω από το 70%. Μερική “ασπίδα” είναι να έχουν εμβολιασθεί τουλάχιστον τα τρία εκατομμύρια των ευπαθών (συνταξιούχοι και άτομα με υποκείμενα νοσήματα, όχι μόνο οι γιατροί).

Είναι πάντως χαρακτηριστική η αβελτηρία με το εμβόλιο της AstraZeneca (αλλά και με όλα τα εμβόλια), όπου σε άλλα κράτη (π.χ. Γερμανία, Γαλλία, Νορβηγία) οι πολιτικές και επιστημονικές ηγεσίες είπαν ευθέως στον κόσμο τα υπέρ και τα κατά της χρήσης του, δηλαδή την “πικρή” αλήθεια, ότι δεν υπάρχει εμβόλιο χωρίς παρενέργειες. Επίσης οι δικοί τους Εθνικοί Οργανισμοί Φαρμάκου συνέχισαν να ερευνούν, χωρίς να “πετούν το μπαλάκι” στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων.

Ήδη πολλές χώρες προχώρησαν στην αναστολή της χρήσης για τα άτομα κάτω των 60, ενώ στην Ελλάδα το υπουργείο Υγείας περιορίζεται σε δηλώσεις του τύπου «δεν υπάρχει κίνδυνος, δεν συνδέεται με θρομβώσεις, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων λέει ότι είναι ασφαλές». Η ειλικρινής στάση θα ήταν «ναι, υπάρχει ρίσκο, αλλά δεν έχουμε άλλο εμβόλιο». Επίσης θα πρέπει να δοθεί μία εξήγηση για την έλλειψη κλινών ΜΕΘ, για την μη εισαγωγή αντισωμάτων της Lilly ή της Regeneron, όπως έκανε η Γερμανία και όχι να “πετιέται το μπαλάκι” στην γραφειοκρατία της ΕΕ.

Η ηχηρή απουσία των συνεντεύξεων Τύπου

Όμως η Ελλάδα είναι μοναδική πλέον και σε κάτι ακόμα. Με εξαίρεση την Κίνα και άλλες χώρες παρόμοιας “αντίληψης”, πουθενά στον κόσμο και βεβαίως στην Ευρώπη, δεν έχουν καταργηθεί οι συνεντεύξεις Τύπου. Στην Ελλάδα όμως τις κατήργησαν. Πήγαν να το κάνουν και στην Αυστρία, αλλά υπήρξαν αντιδράσεις, κάτι που δεν το είδαμε στην Ελλάδα, αν και θα έπρεπε αυτονόητα να το αναλάβουν τα σωματεία του τύπου, που πρέπει να στηρίζουν τους επαγγελματίες της ενημέρωσης.

Στην Ευρώπη αυτή η κατάργηση των συνεντεύξεων Τύπου με άλλοθι την πανδημία, ΔΕΝ πέρασε. Στην Ιταλία, στη Γαλλία, στο Βέλγιο, στην Αυστρία, δίνονται κανονικές συνεντεύξεις ή μερικές φορές, όταν είχαν αυστηρή καραντίνα (σπανιότατα δηλαδή), πήγαιναν λιγότεροι δημοσιογράφοι στην αίθουσα, ή ακόμα πιο σπάνια γινόταν τηλεδιάσκεψη Live, όπως κάνει το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών.

Στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες ακόμα και όταν είχαν εκατοντάδας νεκρούς την ημέρα, είχαν συνεντεύξεις Τύπου. Στην Ελλάδα μια φορά το μήνα, ή το πολύ μια φορά στις 15 μέρες, το κάθε μέσον μπορεί να υποβάλει μαγνητοσκοπημένο ένα ερώτημα, χωρίς την φυσική παρουσία των δημοσιογράφων, οι οποίοι είναι απλά ωσεί παρόντες, δηλαδή μπορούν μόνο να στείλουν ένα ερώτημα και τέλος. Η συνέντευξη Τύπου είναι αναντικατάστατη για την ενημέρωση του πολίτη.

Όταν ο πολιτικός ή ο ειδικός έχει απέναντί του ένα τείχος δημοσιογράφων, δεν μπορεί να υπεκφεύγει. Θα κάνει επερώτηση ο ίδιος ο δημοσιογράφος, ή θα πάρει τη σκυτάλη και θα “στριμώξει” τον συνεντευξιαζόμενο ο επόμενος δημοσιογράφος που δεν θα αρκεστεί σε μία τυπική απάντηση. Ούτε καλύπτεται η ενημέρωση με την παρουσία πολιτικών και ειδικών σε τηλεοπτικούς ή ραδιοφωνικούς σταθμούς της προσωπικής και κομματικής τους επιλογής. Γιατί; Μα γιατί παίζουν “εντός γηπέδου”!  Μόνο η συνέντευξη Τύπου βγάζει αναγκαστικά τον συνεντευξιαζόμενο “εκτός γηπέδου” και μπορεί να προσφέρει πραγματική ενημέρωση.