Εστίαση: Πώς η κυβέρνηση φορτώνει την ευθύνη στους μαγαζάτορες

Η κριτική που ασκείται στην κυβερνητική απόφαση που διχάζει την εστίαση σε αμιγώς “καθαρές” από Covid-19 και σε μικτές, είναι πολύπλευρη και εν πολλοίς λογική. Όμως το κύριο πολιτικό της χαρακτηριστικό είναι ότι μεταφέρει στους μαγαζάτορες μια σειρά αποφάσεων, που ισοδυναμεί με τη μεταφορά στους ιδιώτες του κόστους καθαρόαιμων πολιτικών αποφάσεων.

Αυτό ξεκίνησε με την εύλογη και κατανοητή κοινωνική υπευθυνότητα, πέρασε από την κάρτα-χαρτζιλίκι των 150 ευρώ και τώρα έφθασε στην “πάσα” της ευθύνης στους επιχειρηματίες, που δίνουν μάλιστα μάχη επιβίωσης. Τι σημαίνει αυτή η “πάσα”;

• Πρώτον, ότι ο εστιάτορας που δεν βρίσκει προσωπικό πρέπει να υποχρεώσει τους ανθρώπους του να εμβολιαστούν. Αν αρνηθούν ή θα πάει στη δεύτερη κατηγορία, τη μικτή, με το 50% των τραπεζιών κλπ, ή θα τους απολύσει για να βρει εν μέσω σεζόν άλλους εμβολιασμένους. Αυτά δεν υπάρχουν!
• Δεύτερον, πολλές επιχειρήσεις δεν μπορούν να απολύσουν τους ανεμβολίαστους, γιατί τους είχαν σε διαθεσιμότητα. Η πολιτική απόφαση έπρεπε να ήταν η υποχρεωτική απόφαση του εμβολιασμού όλων, ή τουλάχιστον των εργαζόμενων στην υγεία και στην εστίαση. Το είχαμε εισηγηθεί από τον Απρίλιο, αλλά…

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση φοβήθηκε να αναλάβει το κόστος και το έκανε πάσα στους επιχειρηματίες. Αυτό μπορεί να είναι κατανοητό στα πλαίσια του ελληνικού πολιτικού συστήματος, αλλά έχει σημασία να αντιληφθεί η κυβέρνηση και οι πολίτες πως το ολισθηρό αυτό μονοπάτι θα προκαλέσει διχασμούς και ουσιαστικά πολιτικά προβλήματα.

Σε ό,τι αφορά την αντιπολίτευση, η εκμετάλλευση της κυβερνητικής απόφασης με τον τρόπο που γίνεται δεν θα γράψει ούτε ένα πόντο στις δημοσκοπήσεις. Πρέπει εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΚΙΝΑΛ να δουν την ουσία της απόφασης και όχι τη φαινομενολογία της, αν θέλουν να είναι σοβαροί.