Η ανεξίτηλη σφραγίδα του Σπύρου Παπασπύρου

Μεγάλη θλίψη μας κατέβαλε με την είδηση του θανάτου του αγαπημένου φίλου Σπύρου Παπασπύρου. Θλίψη για το χαμό ενός ανθρώπου που χτυπήθηκε από δυσίατη ασθένεια σε μια περίοδο σημαντικής ωρίμανσης της σκέψης του, στερώντας του τη δυνατότητα να συνεχίσει τη σημαντική του δράση στα δρώμενα της ελληνικής κοινωνικής και πολιτικής σκηνής.

Ο Σπύρος συνδύαζε την αγωνιστικότητα, με την ικανότητα για εις βάθος ανάλυση των εξελίξεων, καθώς και τη διάθεση για συναινέσεις και συνεννόηση. Τα πέτρινα χρόνια των μνημονιακών πολιτικών υπήρξε σοβαρός και υπεύθυνος, με κινηματική λογική και αντίληψη, για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των δημοσίων υπαλλήλων. Είχε με ακρίβεια προβλέψει τις οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις.

Θλίψη για το χαμό ενός ανθρώπου, που αγαπούσε και συμπονούσε τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους, αφιερώνοντας μεγάλο μέρος της ζωής του στην υποστήριξη των δικαίων τους και των αιτημάτων τους. Θλίψη για το χαμό ενός ανθρώπου που πάντοτε ήρεμος και καταδεκτικός ήταν έτοιμος να σε ακούσει και να συζητήσει μαζί σου το όποιο πρόβλημα σε βασάνιζε. Θλίψη για το χαμό ενός καλού και αγαπημένου φίλου.

Ο Σπύρος Παπασπύρος γεννήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1961, στο Στένωμα Ευρυτανίας. Σπούδασε Κοινωνιολογία και Δημόσιο Managment στο Middlesex University της Αγγλίας.
Διετέλεσε πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ επί 11 συναπτά έτη και αποχώρησε οικειοθελώς το 2011.

Υπήρξε επίσης Πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ. Ακόμη, ήταν, συντονιστής του Ομίλου Πολιτικού και Κοινωνικού Προβληματισμού «Ακτίδα», μέσω του οποίου μέχρι και τις τελευταίες μέρες της ζωής του προσπαθούσε να συμβάλλει στον έντονο προβληματισμό που αναπτύσσεται, προκειμένου η χώρα μας να βρει διέξοδο από την μακροχρόνια κρίση που την ταλανίζει.

Καλό ταξίδι φίλε Σπύρο. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.