Η τηλε-ζωή και το μέλλον των lockdown

Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς μήπως τα επόμενα lockdown θα γίνονται για ενεργειακούς (ίσως και οικολογικούς) λόγους ή με το πρόσχημά τους, όπως τα προηγούμενα έγιναν για υγειονομικούς λόγους ή με πρόσχημά τους; Όπως διαβάζουμε στην τρέχουσα ειδησεογραφία οι ζωές των Ευρωπαίων από τον χειμώνα αναμένεται να αλλάξουν, αφού η ενεργειακή κρίση θα ανατείλει μια νέα καθημερινότητα όπου η οικονομία στην ενέργεια θα περιλαμβάνει διάφορα σκληρά και αυστηρά  μέτρα τα οποία ήδη προτείνονται- επί παραδείγματι στην Βρετανία.

Πράγματι, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του newsbomb, κάποια από τα μέτρα που προτείνονται για τη διαχείριση της ενεργειακής κρίσης είναι η τριήμερη εβδομάδα στο σχολείο, το σβήσιμο της φωταγώγησης στους δήμους, το κλείσιμο των pub στις 21.00, η χρήση πλυντηρίων και φούρνων στα νοικοκυριά συγκεκριμένες ώρες της ημέρας και άλλα. Παράλληλα διαβάσαμε στην ιστοσελίδα του ΣΚΑΙ μια ενδιαφέρουσα έρευνα που διεξήχθη από Γερμανικά Πανεπιστήμια και ερευνητικά Ινστιτούτα σύμφωνα με την οποία «κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown της πανδημίας του κορωνοϊού, οι συγκεντρώσεις αιθάλης στην ατμόσφαιρα της Δυτικής και Νότιας Ευρώπης μειώθηκαν σχεδόν στο μισό».

Ειδικότερα, αναφέρεται ότι «προκειμένου να περιοριστεί η ταχεία εξάπλωση του κορωνοϊού και να καταπολεμηθεί η πανδημία, οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες αντέδρασαν το πρώτο εξάμηνο του 2020 με σημαντικούς περιορισμούς στις μετακινήσεις και τις οικονομικές δραστηριότητες. Το lockdown μείωσε σύμφωνα με συγκλίνουσες έρευνες την καύση ορυκτών καυσίμων, μια σημαντική πηγή αιθάλης στην ατμόσφαιρα, κατά περίπου ένα τρίτο στις αρχές του 2020. Αυτό αποδίδεται στην κατά 90% μείωση της εναέριας κυκλοφορίας στην Ευρώπη και στην σοβαρή μείωση της κυκλοφορίας στους δρόμους.».

Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει η ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Χημείας Mαξ Πλανκ του Μάιντς, Μίρα Πέλκερ, «ορισμένες αλλαγές στη συμπεριφορά μας κατά την περίοδο του κορωνοϊού, όπως είναι οι περισσότερες τηλεδιασκέψεις και η εργασία από το σπίτι και επομένως, οι λιγότερες πτήσεις και τα επαγγελματικά ταξίδια, θα διατηρηθούν. Νομίζω ότι η πανδημία έδωσε ώθηση για την αλλαγή». Μάλιστα για τις ανάγκες των εν λόγω ερευνών προστέθηκαν στο δυναμικό της επιστημονικής ομάδας και ψυχολόγοι, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται – και πως θα έλειπαν άλλωστε οι αλεπούδες από το παζάρι, θα συμπληρώναμε…

Τηλε-ζωή και τίποτε άλλο  

Αφού λοιπόν οι άνθρωποι εκπαιδεύτηκαν να μένουν σπίτι, να θεωρούν φυσική κατάσταση την κατοικιδιοποίηση (τη δική τους και των παιδιών τους), αφού έμαθαν να ζητάνε την άδεια από τον κρατικό “γονιό” τους πριν ξεμυτίσουν και να δίνουν αναφορά σαν εξοδούχοι έφηβοι για το που είναι, πόσην ώρα θα διαρκέσει η βόλτα τους και πότε θα γυρίσουν, αφού έμαθαν πως μια διάχυτη απειλή πλανάται στην ατμόσφαιρα και πως το καβούκι του καθενός είναι πάντα η πιο ασφαλής επιλογή για τον εαυτό και τους άλλους, αφού έμαθαν να τηλε–εργάζονται/ εκπαιδεύονται/ ερωτεύονται/ συνδιαλέγονται/ επικοινωνούν/ συνουσιάζονται κλπ, αφού ιδρυματοποιήθηκαν και αποδέχτηκαν ή έστω ανέχτηκαν ως σωτήριο τον κατ’ οίκον εγκλεισμό τους και έμαθαν να θεωρούν την ασφάλεια σημαντικότερη από την ελευθερία τους, είναι μάλλον πια ψυχολογικά και γνωστικά έτοιμοι για την επόμενη φάση.

Διότι βέβαια τρία χρόνια πριν δεν θα πειθόταν κανείς να “μείνει σπίτι”, να “αποφεύγει τις άσκοπες μετακινήσεις” και όλα τα συμπαρομαρτούντα για το “καλό του περιβάλλοντος», για την “σωτηρία του πλανήτη”, για την “πρόληψη της κλιματικής αλλαγής” και άλλα παρόμοια. Ενώ για “το καλό του”; Για την υγεία του; Για τη ζωή του και τη στενά βιολογική του υπόσταση; Ε ναι! Αυτό είναι ένας σημαντικός λόγος να αποδεχτεί κανείς τον περιορισμό των ατομικών ελευθεριών του.

Ταιριάζει και με την ηθική της εξατομίκευσης και του καλπάζοντος ατομικισμού. Συνδέεται άψογα με την ιδέα της “ατομικής ευθύνης” με την οποία οργανώθηκε ο “κοινωνικός απομονωτισμός”: Ο λόγος της ηθικής τάξης που κάποτε θεωρείτο κατ’ εξοχήν συντηρητικός, τώρα κυοφορείται χωρίς κανένα πρόβλημα από τις δήθεν προοδευτικές ιδεολογίες που συνδέονται με την εξιδανίκευση της παγκοσμιοποίησης.

Αφού λοιπόν ο σύγχρονος δυτικός πολίτης υπήρξε καλός μαθητής μέχρι σήμερα και έμαθε να απολαμβάνει ότι δεν μπορεί να αποφύγει (να είναι καλά το ίντερνετ που άνοιξε πόρτες και “παράθυρα” στα σπίτια των έγκλειστων ανθρώπων, έδωσε εναλλακτικές διασκέδασης και αποτέλεσε τον “χώρο” έκφρασης της δυσαρέσκειας, του θυμού και της αγανάκτησής του), μπορεί τώρα να γενικεύσει τις “γνώσεις”, τις πεποιθήσεις και τις νέες αξίες του και σε άλλα πεδία.

Νέα προβλήματα και νέα lockdown

Βεβαίως, η ενεργειακή κρίση ή και το καλό του πλανήτη δεν αποτελεί τόσο ισχυρό κίνητρο, όσο το καλό του “εαυτού μου”, γι’ αυτό ο σύγχρονος δυτικός πολίτης θα ξοδεύει τις μάσκες, θα καταναλώνει τα rapid test γεμίζοντας τις χωματερές με τα σκουπίδια του, θα φοράει γάντια μιας χρήσης και θα πίνει τα Dettol με το καλαμάκι… Μόνο που αυτή την φορά το καλαμάκι θα είναι χάρτινο, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε και το «καλό του πλανήτη»… Άλλωστε, ο πλανήτης των παγκοσμιοποιημένων «οικολογικών ευαισθησιών» δεν είναι το συγκεκριμένο έδαφος όπου ζουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, δεν είναι το χωράφι στο χωριό (που συχνά δηλητηριάζεται με φυτοφάρμακα), ούτε οι πεζούλες στο νησί (που γίνανε… καλαίσθητες ξενοδοχειακές μονάδες).

Όσο για τον «κακό Πούτιν», εξαιτίας του οποίου, όπως μας λένε, θα υποφέρουμε (και όχι εξαιτίας των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της παγκοσμιοποίησης που ακολουθεί η σημερινή ΕΕ), αφού μας κλείνει όποτε του αρέσει την παροχή ενέργειας, μας θυμίζει τον “μπαμπούλα” πατέρα παλαιότερων εποχών που οι μητέρες ανέτρεχαν σε αυτόν για να χρεώσουν τις τιμωρίες τους.

Εξαιτίας του λοιπόν, θα φουσκώσουν οι λογαριασμοί του ρεύματος (και όχι λόγω του χρηματιστηρίου της ενέργειας), εξαιτίας του θα υποστούμε ενεργειακά lockdown και θα περιορίσουμε ακόμα περισσότερο τις ατομικές ελευθερίες μας, εξαιτίας του θα πεινάσουμε ή θα ζήσουμε τον «χειρότερο χειμώνα από το 1942» (όπως είπε ο αρμόδιος Έλληνας Υπουργός).

Ευτυχώς που απέναντι σε αυτόν τον σατράπη, σαδιστή «πατερούλη – δικτάτορα» δεν είμαστε μόνοι μας ως παλιμπαιδίζοντες άνθρωποι και δυτικοί πολίτες. Έχουμε το “δικό μας” κράτος – μητέρα να μας “χαρτζιλικώσει” με τα επιδόματα και τα διάφορα pass, που είναι έτοιμο να μας προσφέρει για να μας στηρίξει, “γλυκαίνοντας” με ψίχουλα την εξαθλίωση και φτωχοποίησή μας. Και προφανώς, όπως ισχυρίζονται τα καθεστωτικά παπαγαλάκια, θα ήταν άδικο απέναντι σε μια τόσο καλή, δοτική, “δημο”-κρατική “μαμά” να φέρεται κανείς αχάριστα και με αγνωμοσύνη…

Αν λοιπόν όσοι αντιδρούσαν στα μέτρα προστασίας από τον κορωνοϊό ήταν «αρνητές, αμόρφωτοι και ψεκασμένοι», όσοι σε όλες τις κοινωνίες της Δύσης βγουν στο δρόμο και διαμαρτυρηθούν για την μετατροπή τους σε ανθρώπινο πλεόνασμα, πως άραγε θα τους βαφτίσει το καθεστώς που τους εξαθλιώνει;