Καμπανάκι για ανθρώπους και πολιτικούς ο ιός

Η δοκιμασία την οποία βιώνουμε με την πανδημία είναι μεν πρωτόγνωρη, αποτελεί ωστόσο και ευκαιρία για επαναβεβαίωση κάποιων φαινομένων, που διαχρονικά “σφραγίζουν” το διεθνές αλλά και το εθνικό γίγνεσθαι. Ο κορονοϊός είναι επιθετικός, εξαπλώνεται ραγδαία, αλλά είναι αντιμετωπίσιμος, φτάνει να υπάρχει σχέδιο δράσης και κατάλληλοι μηχανισμοί.

Ο κορονοϊός έχει βρει απροετοίμαστα τα κράτη. Σε κάποιο βαθμό μπορεί να θεωρηθεί τούτο αναμενόμενο, καθώς προφανώς και δεν ήταν αναμενόμενη η επιθετικότητα του ιού. Ο αιφνιδιασμός, ωστόσο, σε συνδυασμό με τις σοβαρές ελλείψεις στα δημόσια νοσηλευτήρια προκάλεσαν τα μεγάλα προβλήματα.

Οι πολιτικές “ροκανίσματος” των δημόσιων νοσοκομείων από τις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού έχουν καταστήσει τους βασικούς μηχανισμούς αντιμετώπισης του ιού ευάλωτες και εν πολλοίς αδύνατες στη μάχη αναχαίτισης και διαχείρισης των κρουσμάτων.

Αυτό διαπιστώνεται σήμερα και υπάρχουν και παραδοχές από υπέρμαχους του νεοφιλελεύθερου μοντέλου. Δεν είναι, όμως, μόνο το ακολουθούμενο οικονομικό μοντέλο που έχει επηρεάσει τη μεγάλη εικόνα. Ρόλο διαδραματίζει και η διαχείριση που έγινε και γίνεται μετά την εμφάνιση και εξάπλωση του ιού.

Ηγέτες μεγάλων κρατών λειτούργησαν στη βάση γεωπολιτικών συμφερόντων και όρων εσωτερικής πολιτικής. Ο Ντόναλντ Τραμπ, ο Μπόρις Τζόνσον, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν λειτούργησαν σε μια λογική υποβάθμισης των κινδύνων, σε βάρος της δημόσιας υγείας. Προτίμησαν να μην θυσιάσουν το πολιτικό τους μέλλον, τους γεωστρατηγικούς τους σχεδιασμούς, ανεξάρτητα εάν τούτο θα επέτρεπε τη ραγδαία εξάπλωση της πανδημίας.

Ευρώπη πολλών ταχυτήτων

Την ίδια ώρα, η καγκελάριος της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ, ενεργεί στη λογική της πολιτικής που διαμόρφωσε ο πρώην υπουργός Οικονομικών της χώρας, Σόιμπλε. Μια λογική, η οποία ενισχύει τη θεωρία της Ευρώπης των πολλών ταχυτήτων, με το Βερολίνο να έχει την πρωτοκαθεδρία. Η στάση της Μέρκελ –καθώς και των συνοδοιπόρων της, όπως η Ολλανδία, Αυστρία, Φιλανδία– έχει “τουμπάρει” τις προσπάθειες κοινής αντιμετώπισης της πανδημίας από τα κράτη-μέλη της ΕΕ.

Οι λεγόμενες υπερδυνάμεις, οι χώρες που επιδιώκουν να καταστούν περιφερειακές δυνάμεις, δεν έχουν κάνει πίσω από τους γεωπολιτικούς τους στόχους. Ούτε τώρα, που το μείζον για την ανθρωπότητα είναι να αντιμετωπίσει και αναχαιτίσει τον κορονοϊό. Ούτε τώρα είναι προτεραιότητα να σωθούν ζωές. Η διαχείριση, για κάποιες κυβερνήσεις, στηρίζεται σε “μεγαλεπήβολα σχέδια”, τα οποία προδήλως δεν λογαριάζουν την ανθρώπινη ζωή.

Η πανδημία θα περάσει αργά ή γρήγορα. Το ζητούμενο είναι τι θα αφήσει πίσω της. Οι επιπτώσεις θα είναι μεγάλες, πολλά θα ανατραπούν και πρωτίστως η καθημερινότητα των πολιτών. Μπορούν να γίνουν διορθωτικές κινήσεις. Μπορούν να γίνουν ανατροπές και μάλιστα μεγάλες.

Ο κορονοϊός, έχει κτυπήσει καμπανάκι, όχι μόνο για την υγεία των ανθρώπων αλλά και για τα πολιτικά και οικονομικά μοντέλα που εφαρμόζονται στις πλείστες χώρες που δεν έχουν ως επίκεντρο τους πολίτες. Η επίθεση του ιού άφησε στις πλείστες χώρες τους πολίτες ανεπηρέαστους και τα κράτη αποδείχθηκαν ανοχύρωτα. Όλα αυτά θα πρέπει να προβληματίσουν την επόμενη ημέρα, που θα έχει περάσει η πανδημία.