Κερκόπορτες για κακοποιητές των ευάλωτων της κοινωνίας…

Μπορεί το λασπωμένο και βυθισμένο στις δεισιδαιμονίες και τις προλήψεις ”Νυχτερέμι” της Θεσσαλίας, να φαντάζει απόμακρο δυο αιώνες μετά την επινόησή του στο ηθογραφικό διήγημα του Ανδρέα Καρκαβίτσα ”Ο Ζητιάνος”, ωστόσο στοιχεία της ντοπιολαλιάς των κατοίκων και του παραδοσιακού τρόπου ζωής εκείνης της εποχής επιβιώνουν ως σήμερα. Αμόρφωτοι και θεόφτωχοι κολίγοι, ασφαλώς, δεν υπάρχουν στον θεσσαλικό κάμπο. Έχουν εξαφανιστεί. Και μαζί μ’ αυτούς εξαφανίστηκε η κακομοιριά και η κατάντια τους, όπως περιγράφονται ανάγλυφα στο εν λόγω έργο. Όμως οι “κερκόπορτες” για κακοποιητές των ευάλωτων παραμένουν… 

Εξαφανίστηκαν, λοιπόν, τα ήθη και οι συνήθειες των ζητιάνων, οι οποίοι… σταδιοδρομούσαν λαμπρά συναποκομίζοντας άφθονα κέρδη με τις απάτες, την αγυρτεία και την εκμετάλλευση της ευπιστίας των απλοϊκών χωρικών. Εξαφανίστηκαν και οι κοινωνιστικές ιδέες του 19ου αιών, οι οποίες έβρισκαν πρόσφορο έδαφος λόγω του χαμηλού πνευματικού επιπέδου των χωρικών και των αδιεξόδων των κλειστών κοινωνιών, όπως εκείνη των Καραγκούνηδων.

Των Καραγκούνηδων, οι οποίοι γεννούσαν ήρωες και αντιήρωες. Αντιήρωες που έπεφταν θύματα εκμετάλλευσης κάθε απατεώνα (όπως ο ”Τζιριτόκωστας”, ο ”Ζητιάνος” της ιστορίας) εξαιτίας των προλήψεων και προκαταλήψεων που περίσσευαν στην ελληνική επαρχία με πιο επιρρεπείς στη θυματοποίηση τις γυναίκες. Τις γυναίκες που γίνονταν ”παίγνιο” στα χέρια του κάθε πανούργου και επιτήδειου και δεν γνώριζαν από όρια, όταν επρόκειτο να παραδοθούν δουλικά (λόγω της αμάθειάς τους) στις προκαταλήψεις: Στην αδυναμία τους να παντρευτούν εκείνον που ήθελαν και να γεννήσουν αγόρι.

Γιατί σ’ αυτά τα θέματα εστιάζονταν οι προκαταλήψεις του 19ου αιώνα: Στη σχέση των γυναικών με το άλλο φύλο και τις κυρίαρχες αντιλήψεις τους για την οικογένεια και τα παιδιά. Εξαιτίας αυτών μεγάλωναν οι ανασφάλειές τους και γίνονταν τραγικά ευκολόπιστες, σε βαθμό να αγοράζουν… ”σερνικοβότανα” πιστεύοντας τον κάθε κομπογιαννίτη (”μάγο”, ”σωτήρα”, ”γιατρό”), που υποσχόταν να αλλάξει με τα μαντζούνια του, μέχρι και το φύλο του μωρού στην κοιλιά τους…

Ο Μαρξ επιβεβαιώνεται… 

Οι ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες άλλαξαν άρδην, φυσικά, έκτοτε. Όμως κάποια πράγματα δεν λένε να αλλάξουν, δυστυχώς, και συνεχίζουν να εκπέμπουν τον κακόηχο παλμό μιας αναπαλαιωμένης ελληνικής πραγματικότητας που κρυφοσυντηρεί στα χωριά και τις πόλεις το πνεύμα του ”Ο κόσμος κι ο Κοσμάς” (το θέμα της συζυγικής τιμής, της τιμής του άντρα), όπως αποτυπώνεται στο μυθιστόρημα του Γρηγόρη Ξενόπουλου.

Έτσι επιβεβαιώνεται η αδυναμία πολλών ανθρώπων να αλλάξουν νοοτροπία και συνήθειες δεκαετιών, οι οποίες ανακυκλώνουν στερεότυπα αιώνων. Έτσι επιβεβαιώνεται και η αδυναμία της ελληνικής Πολιτείας να κλείσει τις ”κερκόπορτες” στα ”κακούργα ερπετά” και ”παράσιτα” τύπου Τζιριτόκωστα, που, σε ηθικό επίπεδο, κάνουν ό,τι μπορούν για να δηλητηριάσουν την παραδοσιακή ελληνική κοινωνία με τα τοξικά ”βότανα” της πορνογραφίας, της διαστροφής, της βίας, της παιδικής πορνείας και της ”γυναικοκτονίας”.

Ο Καρλ Μαρξ είχε προβλέψει τον 19ο αιώνα στο ”Κεφάλαιο” ότι θα έρθει η εποχή που η φροντίδα, η αγάπη, το χαμόγελο και η ευαισθησία θα γίνουν αντικείμενα αγοραπωλησίας. Αυτήν την εποχή ζούμε, δυστυχώς! Μια εποχή που είναι χειρότερη κι από την πιο εφιαλτική φαντασία, γιατί κοντά σ’ αυτά που είχε προβλέψει ο Γερμανός φιλόσοφος, προστέθηκαν ως θύματα αγοραπωλησίας τα παιδιά και οι γυναίκες.

Πριν από μια τριακονταετία, σχεδόν, είχαν αρχίσει να κάνουν δειλά την εμφάνισή τους οι πρώτες μαρτυρίες για ξυλοδαρμό και κακοποίηση γυναικών μέχρι θανάτου από τους συντρόφους τους και για εκμετάλλευση ανηλίκων από κυκλώματα παιδεραστίας. Σήμερα όλα αυτά έχουν πολλαπλασιαστεί σε ευρεία κλίμακα και ύψιστο βαθμό, ώστε να αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς μας.

Έχουν πολλαπλασιαστεί οι αριθμοί παιδιών που ”νοικιάζονται” ή ”επινοικιάζονται” σε προαγωγούς από τους ίδιους τους γονείς τους. Παιδιών που βιάζονται από πρόσωπα του στενού συγγενικού περιβάλλοντός τους, από προπονητές, ηθοποιούς, σκηνοθέτες, επιχειρηματίες, ελεύθερους επαγγελματίες θρησκευτικούς και εκπαιδευτικούς λειτουργούς, λειτουργούς της Ενημέρωσης και κάθε είδους ”προστάτες”, ενώ στα κυκλώματα παιδικής πορνείας αναδεικνύονται πρώτοι θαμώνες άνθρωποι υπεράνω υποψίας. Από… ευυπόληπτους οικογενειάρχες της αστικής τάξης, μέχρι συγγραφείς παιδικών βιβλίων…

Θύματα τα παιδιά

Τα παιδιά, το μέλλον του τόπου μας ”πωλούνται”, ”κυκλοφορούν” ή ”κυκλοφορούνται” με τη βία. Πέφτουν στην παγίδα διαδικτυακών κυκλωμάτων παιδεραστίας. Πολλά απ’ αυτά έχουν προφίλ ”τραυματικό”, γιατί προέρχονται συνήθως από νοσηρές οικογένειες, διαλυμένες ή επίπλαστα αρμονικές, οι οποίες — με την μη λειτουργικότητά τους ή την άγρια εκμετάλλευσή τους — τα αναγκάζουν να επιλέξουν τον δρόμο της (δια)φυγής.

Άλλα παιδιά προέρχονται από ”καθωσπρέπει” οικογένειες οι οποίες δεν μπορούν να δεχθούν τη διαφορετικότητά τους, με αποτέλεσμα να τα οδηγούν με τη στάση τους στην περιθωριοποίηση, που ανοίγει διάπλατα τον δρόμο για την εκμετάλλευσή τους από παιδόφιλους και κυκλώματα πορνείας. Παιδόφιλους ημεδαπούς, αλλοδαπούς και φυλακισμένους, οι οποίοι αφήνονται ελεύθεροι προς… αναζήτηση της τρέχουσας σεξουαλικής αγοράς παιδιών λόγω αναστολής της ποινής τους για αποπλάνηση και βιασμό μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσής τους…

Με δεδομένα αυτά, ο κόσμος βοά ήδη ότι τα Σόδομα και τα Γόμορρα ”μετακόμισαν” στη χώρα μας και τα παιδιά ζουν τη χειρότερη, την πιο εχθρική και επικίνδυνη γι’ αυτά εποχή τους. Ψάχνοντας με το βλέμμα στον χάρτη της ελληνικής επικράτειας αναγνωρίζω με τρόμο ότι στην μισή Ελλάδα αφήσαμε την ”ήρα” να πνίξει τα ”στάρια” του μέλλοντος μας. Τα ”στάρια” της παιδικής αθωότητας και αγνότητας, τα οποία επονείδιστοι ενήλικες – εκμεταλλευόμενοι την κρίση της οικογένειας και την απουσία κοινωνικής μέριμνας υπό την ομπρέλα του ελληνικού κράτους και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης – φρόντισαν να εργαλειοποιήσουν, ώστε να κάνουν τα ”ευάλωτα” παιδιά να υποκύψουν με τη βία στις άρρωστες ορέξεις τους και, στη συνέχεια, να τα εκπορνεύσουν με στόχο το χρήμα.

Τί πρέπει να κάνει η ελληνική Πολιτεία

Στο απόγειο της κρίσης και της κατάπτωσης των ηθικών και ανθρωπιστικών αξιών τα άνθη του ελληνικού μέλλοντος έχουν μετατραπεί σε αντικείμενα σεξουαλικής κακοποίησης, βίας και αυταρχισμού των μεγάλων, οι οποίοι ξεσπούν σε αυτά τα απωθημένα τους. Παιδεία και κράτος πρόνοιας είναι ανύπαρκτα στο θέμα αυτό, όπου και η Δικαιοσύνη έχει τις δικές της ευθύνες, γιατί δεν κατοχυρώνει νομικά επαρκώς την προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών, αυστηροποιώντας στο έπακρο την εφαρμογή τους και επιβάλλοντας κακουργηματικές ποινές στους υπεύθυνους για την εκπόρνευσή τους.

Λαμβάνοντας υπόψη αυτά και το γεγονός ότι η καταπάτηση των δικαιωμάτων παιδιών και γυναικών στον τόπο μας έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, οδηγούμαστε καταληκτικά στο συμπέρασμα ότι είναι επιτακτική ανάγκη να εφαρμόζονται απαρέγκλιτα οι διεθνείς νόμοι περί εκμετάλλευσης και ”ειδικής προστασίας τους” (βλ. Διεθνής Σύμβαση ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού, 1989 και Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόληψη της εκμετάλλευσης και την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, 2019), ώστε να μη βρίσκουν αφύλακτες ”κερκόπορτες” οι παντός είδους “Τζιριτόκωστες” και κακοποιητές της ψυχής και του σώματός τους.

Αυτός πρέπει να γίνει ο πρώτος στόχος της ελληνικής Πολιτείας στο πλαίσιο επαναπροσδιορισμού της έννοιας του κοινωνικού κράτους και των βασικών αξιών που καθοδηγούν τον άνθρωπο: Των αξιών της ανθρωπιάς και της ηθικής ολοκλήρωσής του.