Κλιματική αλλαγή, υπερπληθυσμός και “βολικές εξηγήσεις”

Εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι όχι η προσπάθεια να παρουσιαστεί με έναν απλό και κατανοητό τρόπο, για τους μη ειδικούς, ένα τόσο εξειδικευμένο επιστημονικά ζήτημα, όπως η κλιματική αλλαγή, αλλά ο ελάχιστα επιστημονικός τρόπος που αυτό γίνεται προκειμένου να εκμαιευτούν τα επιθυμητά συμπεράσματα. Δηλαδή, ότι το φαινόμενο οφείλεται αποκλειστικά στην ανθρώπινη δραστηριότητα.

Για το λόγο αυτό, εξ αρχής δίνεται ένας “βολικός” ορισμός της κλιματικής αλλαγής ως ανθρωπογενούς, για να ακολουθήσουν στη συνέχεια οι αυθαιρεσίες και οι ακροβατισμοί που θα οδηγήσουν στο επιθυμητό συμπέρασμα.

Έτσι -και πέραν κάθε επιστημονικού κριτηρίου και αντίστοιχης μεθοδολογίας- αποκλείεται εξ αρχής η όποια αναφορά στους βασικούς (φυσικούς) παράγοντες δημιουργίας και μεταβολής του κλίματος, που ο άνθρωπος αδυνατεί να επηρεάσει. Με βάση αυτόν τον “παραλογισμό” εξαιρούνται της συζήτησης όλες οι αλλαγές που οφείλονται σε φυσικά αίτια, όπως η ηλιακή δραστηριότητα, οι ταλαντώσεις του πλανήτη, η ηφαιστειακή τέφρα κτλ, στη λογική «αφού δεν μπορούμε να τα επηρεάσουμε τα αγνοούμε».

Τα αέρια του θερμοκηπίου δεν αρκούν

Και αυτό γίνεται προκειμένου να επικεντρωθεί όλο το ενδιαφέρον στα λεγόμενα αέρια του θερμοκηπίου, τα οποία, κατά το προσφιλές «αφήγημα» των θιασωτών της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής, ευθύνονται για την «υπερθέρμανση» του πλανήτη, λόγω της αύξησης των συγκεντρώσεών τους στην ατμόσφαιρα εξ αιτίας κυρίως της χρήσης ορυκτών καυσίμων.

Σημειώνεται δε, ότι τα τελευταία 400.000 μέχρι την έναρξη της βιομηχανικής επανάστασης, οι συγκεντρώσεις αυτές δεν ξεπέρασαν ποτέ τα 280 ppm (μέρη στο εκατομμύριο), ενώ σήμερα έφθασαν περίπου τα 410 ppm. Μια τέτοια αύξηση σε μόλις 200 χρόνια φαντάζει εντυπωσιακή και πράγματι δεν μπορεί να αποδοθεί παρά -κατά κύριο λόγο- στην ολοένα αυξανόμενη ανθρώπινη δραστηριότητα με τη χρήση ορυκτών καυσίμων.

Εξαιρουμένου του γεγονότος, ότι δεν γίνεται καμία αναφορά στο πως και το που μετρούνται αυτές οι τιμές, και ότι οι συγκεντρώσεις ποικίλουν ανάλογα τις εποχές και τον τόπο, ας το εξετάσουμε ως επιχείρημα. Δυστυχώς για τους θιασώτες της, αυτό έρχεται σε αντίθεση με τη θεωρία της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής, αφού είναι γνωστό, ότι και μόνον τις τελευταίες χιλιετίες υπήρξαν σοβαρές θερμοκρασιακές μεταβολές με περιόδους υπερθέρμανσης που κράτησαν ακόμη και εκατονταετίες, και άλλες ψυχρότερες, δηλαδή, όταν οι τιμές του διοξειδίου διακυμαίνονταν σε χαμηλότερα επίπεδα από τα σημερινά, σύμφωνα με τον καθηγητή κ. Μαυράκη, κι όχι μόνον.

Συνεπώς από μόνο του το γεγονός της αύξησης του διοξειδίου στην εποχή μας από τις ανθρώπινες δραστηριότητες δεν αρκεί για να ερμηνεύσει το φαινόμενο και η εξ ορισμού «απαγόρευση» της αναφοράς σε άλλου τύπου -καθόλα φυσικούς- παράγοντες ως υπαίτιά του, καθίσταται αυτομάτως έωλη, αντιεπιστημονική και εν τέλει αποπροσανατολιστική.

Οι υδρατμοί και ο αυξημένος ρόλος τους

Αυτό μάλιστα καθίσταται σαφέστερο, όταν παρατηρούμε, ότι τόσο ο συγκεκριμένος αρθρογράφος, όσο και οι υπόλοιποι προπαγανδιστές της επερχόμενης καταστροφής του πλανήτη ένεκα της ανθρωπογενούς «υπερθέρμανσης», κατά έναν περίεργο, αλλά αξιοσημείωτο τρόπο, αποφεύγουν να αναφερθούν στο κύριο αέριο που προκαλεί το φυσικό φαινόμενο του θερμοκηπίου, δηλαδή το νερό στην αέριά του κατάσταση, τους υδρατμούς.

Υδρατμούς που οι συγκεντρώσεις τους στην ατμόσφαιρα είναι ασύγκριτα υψηλότερες εκείνων των υπολοίπων αερίων του θερμοκηπίου. Και για να πάρουμε μια ιδέα των μεγεθών, εάν το διοξείδιο του άνθρακα είναι γύρω στα 410 ppm, οι υδρατμοί βρίσκονται έως και 40.000 ppm στην ατμόσφαιρα και κατά μέσον όρο 20.000 ppm, δηλαδή ούτε λίγο, ούτε πολύ, τουλάχιστον 50 φορές περισσότερο από το διοξείδιο και τα υπόλοιπα αέρια του θερμοκηπίου.

Εάν μάλιστα στις μεγάλες αυτές συγκεντρώσεις των υδρατμών στην ατμόσφαιρα λάβουμε υπ’ όψη μας και την απορροφητική τους δυνατότητα που εκτείνεται σε μεγαλύτερο εύρος μηκών κύματος της υπέρυθρης ακτινοβολίας, τότε οφείλουμε να είμαστε πολύ σκεπτικιστές κι επιφυλακτικοί απέναντι σε τέτοιου τύπου τρομολαγνικές θεωρίες. Οι οποίες όμως αρνούνται να απαντήσουν πως το 0,045% περιεκτικότητας της ατμόσφαιρας συνολικά σε αέρια του θερμοκηπίου, πέραν των υδρατμών, συμμετέχοντας, τελικά, η όποια ανθρωπογενής αύξησή τους, μόνο στο 0,8% στη δημιουργία του φαινομένου, το επιτείνουν.

Στο πως είναι δυνατόν να παρακάμπτεται το υπόλοιπο 99,2%, που οφείλεται στους υδρατμούς, καθώς και να παρακάμπτονται οι επιδράσεις από άλλους φυσικούς παράγοντες (ηλιακή δραστηριότητα, λανθάνουσα θερμότητα κατά την αλλαγή μεταξύ των διαφορετικών καταστάσεων του νερού κτλ), τους οποίους εξ ορισμού και υπαρχής αρνούνται να συμπεριλάβουν στα μοντέλα τους.

Όπως ακριβώς ο κ. Μαυράκης μας ενημερώνει δια του άρθρου του, γράφοντας επί λέξη: «…Ως εκ τούτου, θερμοκρασιακές αλλαγές που οφείλονται σε φυσικά αίτια, όπως αυξημένες εκπομπές ενέργειας από τον ήλιο, ταλαντώσεις του πλανήτη, ηφαιστειακή τέφρα κλπ, δεν περιλαμβάνονται στη συζήτηση…». Θεωρίες, τελικά μαζικής ενοχοποίησης του ανθρώπου, με βάση αποκλειστικά την αύξηση των συγκεντρώσεων άνθρακα στην ατμόσφαιρα.

Το διοξείδιο του άνθρακα και το «greening effect»

Αυτοί που τις προβάλλουν, χρησιμοποιώντας επιστημονικοφανή στοιχεία, αποσιωπούν επίσης, χαρακτηριστικά, το γεγονός ότι το διοξείδιο του άνθρακα δεν είναι ρύπος, αλλά χωρίς αυτό δεν θα υπήρχε ζωή στον πλανήτη. Υποβαθμίζουν, αν δεν αποσιωπούν ολοκληρωτικά, το γεγονός που αναφέρεται ως «greening effect» και αποδίδεται εξ ολοκλήρου στην αύξηση του CO2 στην ατμόσφαιρα.

Ένα φαινόμενο ταχύτερης και πλουσιότερης αναγέννησης και επέκτασης της χλωρίδας στη γη (δάση κτλ), η οποία με τη σειρά της καταναλώνει ολοένα και μεγαλύτερες ποσότητες διοξειδίου «καθαρίζοντας» εν μέρει την ατμόσφαιρα προσφέροντας οξυγόνο, δια μέσου της φωτοσύνθεσης.

Βέβαια εάν κάποιος επιτακτικά τους ζητήσει να εξηγήσουν τη συμμετοχή των υδρατμών, η εύκολη, αλλά παραπειστική, απάντησή τους είναι, ότι με την αύξηση της θερμοκρασίας αυξάνει η εξάτμιση των ωκεανών με συνέπεια την αύξηση των υδρατμών και τη περαιτέρω επιβάρυνση του φαινομένου του θερμοκηπίου συμβάλλοντας έτσι σε έναν φαύλο κύκλο.

Σωστή μεν απάντηση, αλλά δεν εξηγεί τους λόγους που «πυροδοτήθηκε» η άνοδος της θερμοκρασίας. Δηλαδή, επιστρέφουμε ξανά στο αρχικό μας ερώτημα στο που αυτή η σταδιακή άνοδος της θερμοκρασίας οφείλεται. Εάν γι’ αυτό αρκεί η οφειλόμενη στον άνθρωπο αύξηση των συγκεντρώσεων του διοξειδίου στην ατμόσφαιρα. Η συμμετοχή αυτού, όπως αποδεικνύεται, μόνον κατά 0,8% συνολικά στο φαινόμενο, μπορεί να προκαλεί τόσο μεγάλες κλιματολογικές μεταβολές, όπως τις προβλέπουν;

Διότι μέχρι σήμερα κανένα επιστημονικό στοιχείο δεν υπάρχει που να αποδεικνύει την ευθύνη του διοξειδίου, πέραν της παρατήρησης ότι αυτό αυξάνει παράλληλα με την άνοδο των μέσων τιμών της θερμοκρασίας -εάν υπάρχει τέτοια άνοδος της θερμοκρασίας και δεν πρόκειται για προσωρινού χαρακτήρα φαινόμενο, που θα το δούμε να υποχωρεί τα επόμενα χρόνια.

Ειρήσθω εν παρόδω βέβαια, ότι μερικοί από αυτούς που μας προειδοποιούν σήμερα για την υπερθέρμανση, μας προειδοποιούσαν κάποτε ότι θα επέρχονταν ψύξη στον πλανήτη (πχ ο ιδρυτής κι εκδότης του “Climatic Change” και συντονιστής στην 3η Έκθεση Αξιολόγησης της Διακυβερνητικής Ομάδας για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) κτλ, Stephen Schneider, ο οποίος, αφού αποφάσισε τελικά, ότι δεν θα πεθάνουμε από το κρύο, αλλά από τη ζέστη, απευθύνθηκε στους συναδέλφους του καλώντας τους δημόσια, προκειμένου να εξαφθεί η φαντασία του κοινού, να κατασκευάζουν τρομακτικά σενάρια, να κάνουν στα ΜΜΕ απλουστευτικές τρομακτικές δηλώσεις και να μην αναφέρονται σε οτιδήποτε θα μπορούσε να προκαλέσει αμφιβολίες για την κλιματική αλλαγή, έστω κι αν αυτό θα σήμαινε την παραβίαση κάθε επιστημονικής δεοντολογίας).

Υπερπληθυσμός, και κλιματική αλλαγή

Βέβαια, από το άρθρο του κ. Μαυράκη προκύπτει ότι αυτό που τον απασχολεί είναι ο υπερπληθυσμός, που υπολογίζεται να φτάσει το 2040 τα 9,6 δισεκατομμύρια και το πως θα καλύπτονται τότε οι ενεργειακές ανάγκες με συγκέντρωση ακόμη μεγαλύτερων ποσοτήτων αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα. Ωστόσο, ως επιστήμων θα έπρεπε να γνωρίζει ότι οι ευθείες προβολές στο μέλλον αποδεικνύονται σχεδόν πάντα λανθασμένες, διότι μεσολαβούν εξελίξεις και γεγονότα, τα οποία ο οποιοσδήποτε προβάλλων, είτε δεν μπορεί παρά να τα αγνοεί πλήρως, είτε υποβαθμίζει τη σημασία στην εξέλιξή τους.

Οι τεχνολογικές όμως πρόοδοι είναι εδώ και υπόσχονται πολλά για το μέλλον, μολονότι σήμερα οι «πράσινες» τεχνολογίες δεν είναι ώριμες. Παράγουν πανάκριβη «στοχαστική» ενέργεια, καθιστώντας προσώρας τα ορυκτά καύσιμα αναντικατάστατα. Προσφέρουν όμως ευρύτατο πεδίο εκμετάλλευσης και υπερκέρδους σε αυτούς που με πρόσχημα την κλιματική αλλαγή, εκβιάζουν κυβερνήσεις και λαούς επιβάλλοντας δυσβάστακτους φόρους και καθιστώντας σταδιακά την ενέργεια πανάκριβη υπόθεση και μόνον για τους πλούσιους.

Ενώ ο πλανήτης είναι πλουσιότατος και μπορεί να θρέψει πολλά δισεκατομμύρια ευημερούντων, πολύ περισσότερα από τα 9,6 που αναφέρει για το 2040 ο κ. Μαυράκης. Ίσως δοθεί η ευκαιρία να αναφερθούμε μελλοντικά σε αυτό. Αρκεί να αποφύγουμε την προσπάθεια (που φαίνεται να προκρίνεται) μείωσης του πληθυσμού δια της «ευγονικής» του πολέμου, που αναπόδραστα θα οδηγήσει στην καταστροφή του πλανήτη.