Με βαρύ ιστορικό ψυχασθένειας κυκλοφορούσε ελεύθερος ο δολοφόνος του μουσικού στα Εξάρχεια

Στον αντίποδα, εκείνοι που θεωρούν ότι κάτι τέτοιο στοχοποιεί όλους τους ψυχικά ασθενείς. Και πράγματι, μόνον ο ένας στους χίλιους ασθενείς καταλήγει δολοφόνος. Όμως αυτό μεταφράζεται στην πράξη σε περίπου 8 έως 10 εγκλήματα το χρόνο. Στο εξωτερικό οι ασθενείς κάνουν υποχρεωτικά κάθε μήνα τεστ, και όταν αυτό δείχνει ότι δεν λαμβάνουν την αγωγή τους, κλείνονται ξανά σε κλινική. Τους σταθεροποιούν και δίνουν εξιτήριο, για να επαναληφθεί με την παρέμβαση αστυνομίας όταν χρειάζεται, το τεστ ένα μήνα μετά.

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει πλαίσιο για να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα και επαφίεται στους συγγενείς να δίνουν με το ζόρι (;) τα χάπια στους ασθενείς, κάτι που δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί στην πράξη. Το πρόβλημα οξύνθηκε μετά τη χρεοκοπία, όταν οι ψυχιατρικές δομές, το προσωπικό και οι παροχές μειώθηκαν κάθετα, αλλά και με την πανδημία και την καραντίνα. Εν προκειμένω, ο πατέρας του δράστη είχε καλέσει ο ίδιος την αστυνομία πριν από 20 μέρες περίπου, επειδή ο γιος του έσπασε πόρτες και τον χτύπησε βίαια. Ο ίδιος ο πατέρας του έφθασε να πει:

«Να σαπίσει στη φυλακή. Τι του έφταιγε αυτός ο άνθρωπος; Έπρεπε να σκοτώσει για να τον πιάσουν; Εγώ έλεγα, πιάστε τον μην γίνει κάποιο μεγάλο κακό. Να που έγινε». Ο γιος του καταδικάστηκε για τον ξυλοδαρμό του πατέρα του σε διετή φυλάκιση, αλλά με τριετή αναστολή, οπότε κυκλοφορούσε και πάλι ελεύθερος. Απείλησε εν συνεχεία συγχωριανούς του με φαλτσέτα σε καφενείο, συνελήφθη, αλλά ενώ υπήρχε η τριετής αναστολή (που σημαίνει ότι όταν υποπίπτει κάποιος σε νέο αδίκημα, πλέον κρατείται), αφέθηκε ελεύθερος με εντολή εισαγγελέα.

Πιθανόν ο δράστης να έκανε και χρήση ναρκωτικών, όπως πολλοί ψυχικά ασθενείς που στρέφονται σε παράνομες ουσίες για να “αντιμετωπίσουν” το όντως βασανιστικό νόσημά τους. Όμως στο “δια ταύτα”, όλοι αυτοί οι άνθρωποι με ψυχικό νόσημα, δεν λύνουν το πρόβλημά τους με τις ναρκωτικές ουσίες και την “ένταξη” στον κοινωνικό ιστό και ναι μεν η συντριπτική πλειοψηφία συνεχίζει να πάσχει και να έχει αντικοινωνική συμπεριφορά χωρίς να σκοτώνει, αλλά ένα μικρό ποσοστό καταλήγει να στερήσει ανθρώπινες ζωές.

Ο δολοφόνος του μουσικού

Ο 48χρονος όπως κατατέθηκε, μία μέρα προτού σκοτώσει τον άτυχο μουσικό, είχε κλέψει με χρήση βίας το ΙΧ ενός 44χρονου Αλβανού συγχωριανού του στον Τύρναβο για να κατεβεί στην Αθήνα, οπότε κατηγορείται και για ληστεία. Όταν έφθασε στην Αθήνα πήγε στα Εξάρχεια και περίμενε έξω από το σπίτι του μακρινού του συγγενούς, του μουσικού. Τελικά ο μουσικός τον έβαλε στο σπίτι του, στην πολυκατοικία των Εξαρχείων. Άγνωστο για ποιο λόγο (ο 48χρονος δεν εξηγεί) ήρθαν κάποια στιγμή τη νύχτα σε προστριβή και ο δράστης τον σκότωσε με απανωτά χτυπήματα στο κρανίο και στο πρόσωπο με ένα σφυρί ή και με μαχαίρι. Όταν συνελήφθη δίπλα στον νεκρό, βρισκόταν σε παραλήρημα και τελικά είπε «τσακωθήκαμε και τον χτύπησα», χωρίς να θέλει (ή να μπορεί) να εξηγήσει τους λόγους.

Τηλεφώνησε στον πατέρα του από το κρατητήριο και είπε «τσακωθήκαμε και τον χτύπησα», χωρίς να δώσει άλλες εξηγήσεις. Το θύμα ήταν μουσικός και συγγραφέας (είχε γράψει τρία βιβλία) και εργαζόταν κατά καιρούς και ως ηθοποιός. Γεννημένος στη Λάρισα, σ 55χρονος Νικόλας Ντάβας, σπούδασε με υποτροφία από το Ι.Κ.Υ (Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών) θέατρο (PhD) στο Drama Department του Manchester University.

Είχε παίξει και διδάξει στο θέατρο κυρίως στην Αγγλία, αλλά και στην Ελλάδα, ενώ έκανε και τρεις ταινίες μεγάλου μήκους. Έγραψε και σκηνοθέτησε επίσης το θεατρικά: “SMACK” στο Ecetera Theatre στο Campton της Αγγλίας (2003), “Εγώ Γύρισα για Σένα” στο Θέατρο Καρέζη (2005) και σε νέα παραγωγή το 2010 (STAGE, Λάρισα), “Thy Madcap Laughs on The Border”  για το Tristan Baits Theatre (2007) στο Λονδίνο, “Γράμματα στη Μυρτώ” στο Θέατρο Καρέζη (2008) και τον μονόλογο “Ορφέας” στο Booze Cooperativa (2009) με περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Το 2022 η ομάδα χοροθεάτρου OFF ART παρουσίασε το θεατρικό έργο “Φαίδρα” στη Λογοτεχνική Γωνία σε κείμενο και σκηνοθεσία του  με τον ίδιο να ερμηνεύει το ρόλο του Ιππόλυτου.