Οδηγίες προς ταλαιπωρημένους

Και δεν θα μιλήσω εδώ για το χάλι των δημόσιων νοσοκομείων, ούτε για κάποια δημοτικά σχολεία που στεγάζονται σε κοντέινερ στο κέντρο της Αθήνας (Ζωγράφου), ούτε ακόμη για τις συνεχιζόμενες ελλείψεις στη μέση εκπαίδευση ή τις εκατοντάδες κενές στην τριτοβάθμια. Άλλος είναι σήμερα ο πόνος μου. Ακούει όμως κανείς; Αν κρίνω από τις κακοπάθειες που χρονίζουν, μάλλον κανείς δεν ακούει. Αφού όσο πιο απόλυτες είναι οι αφηρημένες έννοιες, τόσο πιο πολύ φαλκιδεύονται στην πρακτική εφαρμογή τους. Π.χ δημοκρατία, δικαιοσύνη, ελευθερία, αξιοκρατία, ισονομία κ.λπ.

Ας πούμε, η τηλεματική προειδοποίηση άφιξης στις στάσεις των αστικών λεωφορείων είναι υπερπολύτιμη για τους δυστυχείς – συνήθως αλλοδαπούς εργάτες – που αναμένουν με τις ώρες ένα κακοσυντηρημένο, παλιό όχημα το οποίο συνήθως μυρίζει ανθρώπινη μπόχα που θα έλεγε κι ο Καζαντζάκης. Γιατί αυτό το τόσο εξυπηρετικό μέτρο δεν εφαρμόζεται παντού; Και κυρίως εκτός του κέντρου; Έπειτα οι λεωφορειόδρομοι. Μία ηλεκτρονική, εξ αποστάσεως επιτήρηση τους μέσω καμερών θα βελτίωνε απίστευτα την κυκλοφορία των ΜΜΜ. Και θα συνέτιζε τους απείθαρχους οδηγούς οι οποίοι θα λάμβαναν άμεσα την κλήση με το ταχυδρομείο. Όπως και η επέκταση του τραμ σε βορρά και νότο, με πιο ορθολογικό όμως σχεδιασμό και μεγαλύτερη ταχύτητα. Κάτι τέτοιο όμως παραείναι μεγαλεπήβολο.

Το χρόνιο πρόβλημα “φοροδιαφυγή”

Ας αρκεστούμε τουλάχιστον σε απλές οδηγίες καθημερινότητας. Έγκυρες έρευνες αποδεικνύουν ότι ένα στα τρία πρατήρια βενζίνης είτε έχει νοθευμένα καύσιμα – εδώ υποβόσκει ανατριχιαστική η μυρωδιά των Τεμπών – είτε πειραγμένη αντλία, είτε φοροδιαφεύγει μέσα από άκυρες αποδείξεις. (Μερικές φορές και τα τρία μαζί). Αφήστε που η βενζίνη ακριβαίνει έστω κι αν οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου πέφτουν. Ερώτηση: Γιατί δεν γίνονται συχνότεροι και πιο αυστηροί έλεγχοι; Γιατί δεν δίνονται στη δημοσιότητα τα ονόματα των παρανομούντων ώστε το καταναλωτικό κοινό να είναι ενημερωμένο; Τί λέει επ’ αυτού ο υπουργός Ανάπτυξης ο πολύς κ. Τάκης Θεοδωρικάκος;

Τώρα που ξεμπέρδεψε η κυβέρνηση με το οξύ ζήτημα του γάμου των ομοφυλοφίλων που τόσο την ταλάνισε, μήπως πρέπει να σκύψει πιο ζεστά στο τεράστιο και διαρκώς ογκούμενο πρόβλημα της φοροδιαφυγής; Έχει αντιληφθεί ότι αποδείξεις δίνουν μόνο τα σούπερ μάρκετ και τα πολυκαταστήματα ενώ όλοι οι υπόλοιποι, είτε είναι μαγαζάτορες, είτε πάροχοι υπηρεσιών, προχωρούν σε … επωφελή για αμφότερους τους συμβαλλόμενους, συμβιβασμό; Παντού!

Από το συνεργείο αυτοκινήτων μου ως την ταβέρνα στο νησί και από τον εκσκαφέα που μου καθάρισε το χωράφι ως τον πωλητή ελαστικών, οι πάντες δουλεύουν με μαύρα. Με τις οικονομικές μαφίες να θησαυρίζουν εκμεταλλευόμενες το γεγονός ότι ένας λογαριασμός π.χ των 100€ μπορεί να “εξυπηρετηθεί” στη ζούλα με 85€. Ποιός μπορεί να αντισταθεί σε τέτοιον πειρασμό και, κυρίως, γιατί. Τί λέει επ’ αυτού ο μάλλον άκαπνος υπουργός Εθνικής Οικονομίας;

Φαίνεται πως κατά την δεύτερη, νικηφόρα τετραετία της η ΝΔ έχασε τα αντανακλαστικά της ως προς τις ανάγκες των πολλών και κυβερνάει μιαν εικονική πραγματικότητα μέσω αυτόματου πιλότου. Υπουργοί που έλαμπαν στη πρώτη θητεία της όπως ο κ. Πιερακάκης, σήμερα είναι κατώτεροι των περιστάσεων, όντας εκτός αντικείμενου. Όσο για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, το μεγάλο ατού του συστήματος Μητσοτάκη, αυτή πια επιεικώς καρκινοβατεί.

Αγωνίζομαι δύο μήνες για ν’ ανανεώσω ταυτότητα και διαβατήριο ενώ ο περίφημος ενιαίος αριθμός που θα ισχύει για κάθε πολίτη, παραπέμπεται, δυστυχώς, στις καλένδες. Το τέρας της γραφειοκρατίας είναι εδώ ενωμένο, δυνατό. Όμως στο λάιφ στάιλ της κυβερνητικής προπαγάνδας το παν είναι η εικόνα. Ο λόγος επέχει θέση διακοσμητικού φόντου. Ένα είδος θεατρικής παντομίμας. Ή, ακόμη χειρότερα, ευχάριστου βοητού. Αυτό όμως δεν συνιστά πολιτική.

Χάνουμε την μάχη της καθημερινότητας

Συγκεφαλαιώνοντας υποστηρίζω ότι η καθημερινότητα μας είναι πιο δύσκολη εκτός του ότι είναι και πιο ακριβή. Το διαρκώς επαναλαμβανόμενο επιχείρημα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, πολιτική πρόταση, δεν θα ισχύει όμως για πολύ. Νέα πρόσωπα με αρχηγικές φιλοδοξίες δεν εκκολάπτονται μόνο στα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά και στην ίδια την ΝΔ. Κι αυτό το γνωρίζει πολύ καλά και το φοβάται πολύ περισσότερο ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης.

ΥΓ. 1 Θα έγραφα και δύο λόγια για τα θέματα του πολιτισμού, ιδίως του σύγχρονου, αλλά δεν έχει κανένα νόημα. Αφού ουδείς ενδιαφέρεται σοβαρά. Και κυρίως η αρμόδια υπουργός του.

ΥΓ. 2 Ολοκληρώνω το σημείωμα αυτό πετώντας προς Λευκωσία. Όμως κάθε επίσκεψη στην “γλυκεία νήσον Κύπρον” είναι αναγκαστικά γλυκόπικρη. Ιδιαίτερα τώρα πενήντα ολόκληρα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή και την συνεχιζόμενη κατοχή του βόρειου τμήματος του νησιού.

Πέρσι, τέτοιον καιρό είχα προτείνει στον μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο κ. Γεώργιο μιαν διεθνή έκθεση αποκλειστικά από τους άγνωστους θησαυρούς που εντόπισα στα υπόγεια της Αρχιεπισκοπής και στο ενδιαίτημα του αείμνηστου Μακαρίου. Μία έκθεση Ευρωπαίων δημιουργών (μαζί με Ελλαδίτες και Κυπρίους) που μετά την Λευκωσία θα περιόδευε σε Αθήνα, Βρυξέλλες κα ώστε να δείξει με την δύναμη των εικόνων ότι στην πράσινη γραμμή σταματάει η Ευρώπη και ο κοινός μας πολιτισμός και αρχίζουν η βία και η βαρβαρότητα. Δεν έχει γίνει ακόμη τίποτα…