Πάρτυ-ζάνοι της πανδημίας, από πλατεία σε πλατεία

Τα ανοίγματα και οι εξαγγελίες για περαιτέρω χαλάρωση, προκάλεσαν αυτομάτως και χαλάρωση στους νέους, που ένα χρόνο τώρα ζουν “εγκλωβισμένοι” στις αγωνίες των μεγάλων. Χαοτική κατάσταση επικράτησε στην Κυψέλη από το ξεφάντωμα μέχρι τα χαράματα, από 1.000 περίπου άτομα, που είχαν μέχρι και DJ στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου! Σε απέραντο σκουπιδότοπο είχε μετατραπεί μέχρι προχτές και η πλατεία Βαρνάβα για τους ίδιους λόγους και άλλες πλατείες σε πολλές πόλεις.

Σαν τα ρέιβ πάρτυ που στήνονταν με μυστικότητα και σχεδόν συνωμοτικά σε διαφορετική τοποθεσία κάθε φορά, τώρα έχουμε τα “ό,τι να ναι” parties που μεταφέρονται από πλατεία σε πλατεία, από αλσύλλιο σε αλσύλλιο, με “γραμμή” σαν κόμματα “εκτός νόμου” και “αντάρτικου πόλης”, να συγκεντρώνονται όλοι μαζί, εκεί που δεν τους περιμένουν, έχοντας το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού!

Γιατί άπαξ και μαζευτούν 1.000 άτομα σε μια πλατεία, ο χώρος δεν εκκενώνεται πλέον χωρίς επεισόδια και κανείς δεν θέλει δεύτερη “Νέα Σμύρνη”. Η μόνη λύση είναι να προλάβει η πολιτεία προτού συγκεντρωθεί πολύς κόσμος, όπως κάνουν από προχτές οι αστυνομικοί στην πλατεία Βαρνάβα στο Παγκράτι, καθώς αφήνουν να περνούν μόνον όσοι είναι κάτοικοι της περιοχής.

Όμως οι “παρτυ-ζάνοι” έφυγαν από εκεί και πήγαν σε άλλες πλατείες -στην Κυψέλη, στο Περιστέρι, στη Γλυφάδα, στο Χαλάνδρι. Σε όλη την Ελλάδα το ίδιο γίνεται, γιατί ακόμα και ο πιο υπεύθυνος νέος ζει ένα χρόνο τώρα δίχως παρέες και εκτόνωση, δίχως χορό και τραγούδια, χωρίς μπαράκια, χωρίς μαγαζιά για ψώνια, χωρίς ένα φλερτ στο Πανεπιστήμιο ή στην αυλή του σχολείου, χωρίς καφέ στην πλατεία, χωρίς “χαβαλέ” στην παραλία.

Φαίνεται πως πρέπει να εκτονώσουν το δυναμικό όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βρέθηκαν να ζουν σαν 60άρηδες ενώ είναι 20άρηδες ή 30άρηδες. Η κατσαρόλα δεν είχε βαλβίδα διαφυγής! Από τον Άη Γιώργη της Κυψέλης, συγκεντρώθηκαν 50 σακούλες με σκουπίδια. Ας αναλογιστούμε όμως τι γίνεται και στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο ή στο Παρίσι και στο Λονδίνο. Εκεί μαζεύουνε 500 σακούλες. Τα δικά μας παιδιά, “πάλι καλά” να λέμε…