“Κίτρινη κάρτα” στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Και όμως, “τόσο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όσο και η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδοσφαιριστών (FIFPro)  αντιλαμβάνονται τη σημασία του να ψηφίσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι πολίτες στις επόμενες εκλογές. Αυτή η νέα συνεργασία το αποδεικνύει αυτό. Οι παίκτες είναι πολίτες και επαγγελματίες αθλητές, αλλά πρωτίστως είναι πρότυπα“. Με αυτά τα λόγια ο πρόεδρος Ταγιάνι ανακοίνωσε την εκστρατεία του να πείσει τους απογοητευμένους Ευρωπαίους να ψηφίσουν στις εκλογές.

Ευρωβουλευτές και FIFPro Europe δηλαδή, θα δημιουργήσουν ένα δίκτυο από επαγγελματίες ποδοσφαιριστές -σε πανευρωπαϊκό, εθνικό και τοπικό επίπεδο- το οποίο θα συμβάλει στη δημιουργία δυναμικής όσον αφορά την προετοιμασία των εκλογών, παρακινώντας όσο το δυνατόν περισσότερους Ευρωπαίους να ψηφίσουν στις επερχόμενες ευρωεκλογές. Η προσφυγή όμως σε μεθόδους celebritization of politics είναι ένδειξη χαμηλής αντίληψης της δημοκρατικής διακυβέρνησης.

Η επιστράτευση προτύπων και αστέρων του ποδοσφαίρου δείχνει ότι στις Βρυξέλλες δεν αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα στα κράτη μέλη. H κρίση στην ΕΕ δεν εντοπίζεται στη χαμηλή συμμετοχή των πολιτών στις εκλογές. Αυτό είναι το αιτιατό. Τα ποδοσφαιρικά πρότυπα δεν μπορούν να ξαναβάλουν στο πολιτικό παιχνίδι τον κόσμο. Οι ποδοσφαιριστές είναι μέρος της κοινωνίας αλλά δεν είναι ο ρόλος τους να την εμπνεύσουν.

Ένας Ronaldo ή ένας Messi μπορεί να είναι πρότυπο για το πως κλωτσάνε τη μπάλα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αποτελέσουν τα ρυμουλκά εκατομμυρίων ανέργων προς τις κάλπες. Οι ποδοσφαιριστές είναι “πρωτίστως πρότυπα” λέει ο Ταγιάνι αλλά ποιά είναι εκείνα τα πνευματικά στοιχεία που διαθέτουν ώστε να ξεσηκώσουν τους νέους κυρίως ανθρώπους να συμμετέχουν σε εκλογές.

Το αγωνιστικό πνεύμα, η επιτυχία και η άμιλλα δεν είναι αρκετά. Αυτά υπάρχουν σε πολλά επαγγέλματα. Ο David De Gea μπορεί να διακοσμήσει ένα εφηβικό δωμάτιο και να διασκεδάσει μια παρέα φίλων. Αλίμονο αν ένας ποδοσφαιριστής πείσει τον Γάλλο που φοράει κίτρινο γιλέκο και έχει φάει το ξύλο της χρονιάς, τον άνεργο και εθνικά τραυματισμένο Έλληνα ή τον εξαθλιωμένο νοτιο-Ιταλό να σηκωθούν να ψηφίσουν.

Τέλεια ευκαιρία;

Ο Ταγιάνι βλέπει τις ευρωεκλογές του 2019 ως την “τέλεια ευκαιρία για τους ποδοσφαιριστές να αναλάβουν δράση παρακινώντας τους Ευρωπαίους πολίτες να καθορίσουν την πορεία της ΕΕ στην οποία επιθυμούν να ζήσουν” . Να ζήσουν σε μια ΕΕ που υποστηρίζει πραξικοπήματα στον κόσμο (βλέπε Βενεζουέλα) ή μια ΕΕ που διαχειρίζεται τραγικά το μεταναστευτικό δίχως αλληλεγγύη; Σε μια ΕΕ με ένα Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που τα δύο μεγαλύτερα κόμματα -ΕΛΚ και Σοσιαλδημοκράτες- ψηφίζουν κατά 74% το ίδιο, διαμορφώνοντας έτσι πολιτικές με ανύπαρκτη αντιπολίτευση; Aν και απ’ ότι φαίνεται οι μικρότερες ομάδες ίσως έχουν μεγαλύτερο λόγο στην επόμενη Ευρωβουλή.

Η πολιτική στάση και ο βαθμός συμμετοχής στην ευρωπαϊκή πολιτική δεν διαμορφώνεται δια της μεθόδου celebritization of politics. Η χαμηλή συμμετοχή των Ευρωπαίων είναι το θερμόμετρο όχι η θερμοκρασία, είναι το κοντέρ που δείχνει την ταχύτητα και όχι η ίδια η ταχύτητα. Ο άρτος και θεάματα προσδοκάται να δώσουν μια τεχνητή βοήθεια στην παραπαίουσα ευρωπαϊκή διακυβέρνηση. Η ουσία όμως βρίσκεται στους δρόμους του Παρισιού, της νότιας Ιταλίας, των γειτονιών της Ισπανίας και στην ελληνική Μακεδονία. Όσο τα γιλέκα θα παραμείνουν κίτρινα, στις Βρυξέλλες θα σφυρίζουν κίτρινες κάρτες, και σύντομα κόκκινες.