Στα Κέντρα Αποκατάστασης ΦΠΑ 24%, εκτός 0%! – Ένας ακόμα παραλογισμός

Μπορεί η ελληνική Πολιτεία να μας έχει συνηθίσει στα παράλογα, αλλά κάποια παραείναι. Σύμφωνα με το νομικό πλαίσιο που διέπει την ίδρυση και λειτουργία τους (Νόμος 2072/1992, Π.Δ. 395/1993 και συναφείς υπουργικές αποφάσεις), τα Κέντρα Αποκατάστασης και Αποθεραπείας παρέχουν υπηρεσίες αποκατάστασης (νοσηλεία, παροχή ιατρικών υπηρεσιών από ιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων, φυσιοθεραπεία, εργοθεραπεία, λογοθεραπεία, ψυχολογική υποστήριξη, νευροψυχολογική θεραπεία) σε άτομα με μόνιμη ή παροδική αναπηρία και ανήκουν στους φορείς Κοινωνικής Πρόνοιας.

Μέχρι τις 30 Ιουνίου 2010 οι υπηρεσίες αποκατάστασης κλειστής νοσηλείας στα Κέντρα Αποκατάστασης δεν υπήγοντο σε ΦΠΑ. Η υπαγωγή σε συντελεστή ΦΠΑ των υπηρεσιών αποκατάστασης κλειστής νοσηλείας ξεκίνησε με συντελεστή 13%, ο οποίος από τις 20 Ιουλίου 2015 εκτοξεύθηκε στο ανώτατο τότε ποσοστό, στο 23%, και σήμερα πλέον έχει παγιωθεί στο 24%.

Να σημειωθεί ότι τέτοιο ποσοστό ΦΠΑ δεν συναντάται σε καμία προηγμένη ευρωπαϊκή χώρα. Σ’ αυτές ισχύει ή μειωμένος συντελεστής για την υγεία, ή πλήρης απαλλαγή, ανεξάρτητα από το εάν πρόκειται για δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα. Αλλά και σε λίγες χώρες που ισχύει ο ανώτατος συντελεστής, αυτός είναι σημαντικά χαμηλότερος του δικού μας 24%. Δεν ξεπερνάει το 17%.

Μπορεί το κράτος να θέλει έσοδα, αλλά υπάρχει και ένα όριο, ειδικά όταν πρόκειται για την υγεία. Η επιβολή του ανώτατου συντελεστή ΦΠΑ 24% για υπηρεσίες αποκατάστασης αποτρέπει τον πολίτη με μόνιμη η παροδική αναπηρία να κάνει χρήση. Τον υποχρεώνει να καταφεύγει εξ’ ανάγκης σε αποσπασματικές θεραπευτικές παρεμβάσεις, οι οποίες δεν επιβαρύνονται με ΦΠΑ, χωρίς όμως να επιτυγχάνεται το προσδοκώμενο και αντικειμενικά εφικτό αποτέλεσμα.

Δεύτερη συνέπεια είναι ότι επιβαρύνει περαιτέρω τα ήδη εξουθενωμένα από rebate και clawback παρελθόντων ετών Κέντρα Αποκατάστασης κλειστής νοσηλείας. Ας σημειωθεί ότι τα Κέντρα, αν και υφίστανται τις βαρύτατες αρνητικές επιπτώσεις της πανδημίας, συνεχίζουν να προκαταβάλουν το 70% του clawback για την τρέχουσα οικονομική δραστηριότητα.

Μία τρίτη συνέπεια είναι ότι συρρικνώνει περαιτέρω τον κλειστό προϋπολογισμό του ΕΟΠΥΥ για υπηρεσίες αποκατάστασης στη χώρα μας. Ας σημειωθεί ότι τα Κέντρα Αποκατάστασης στην Ελλάδα δεν δρουν επικουρικά προς τις υφιστάμενες δημόσιες δομές, αλλά ουσιαστικά υποκαθιστούν το δημόσιο, αφού οι δημόσιες κλίνες Αποκατάστασης είναι ελάχιστες σε σχέση με τις ανάγκες του πληθυσμού.

Υπενθυμίζουμε ότι τα ιδιωτικά Κέντρα Αποθεραπείας και Αποκατάστασης συνεισφέρουν ουσιαστικά σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, με την ισότιμη επανένταξη των πασχόντων στο κοινωνικό σύνολο και στην αγορά εργασίας, με την αποτροπή δαπανών νοσηλείας στο εξωτερικό και με τις 5.000 θέσεις εργασίας. Πρόκειται για ένα κοινωνικά άδικο και οικονομικά αναποτελεσματικό μέτρο που υποβαθμίζει το Σύστημα Υγείας και Πρόνοιας στη χώρα μας.

Επιπροσθέτως, δημιουργεί συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού. Και εδώ είναι ο παραλογισμός στο απόγειό του. Ειδικότητες που προσφέρουν υπηρεσίες μέσα στα Κέντρα Αποκατάστασης επιβαρύνονται με τον ανώτατο συντελεστή ΦΠΑ. Όταν, όμως, προσφέρονται εκτός Κέντρων Αποκατάστασης απαλλάσσονται του ΦΠΑ! Καλά διαβάσατε! Με 24% εντός, με 0% εκτός!

Εν μέσω πανδημίας, οι υγιείς συμπολίτες μας, καταβάλλοντας ΦΠΑ 13% μπορούν να γυμνάζονται, να μάθουν να χορεύουν, να βλέπουν μια ταινία στον κινηματογράφο, να απολαμβάνουν ένα ωραίο γεύμα σε εστιατόριο, να νιώθουν την ευχαρίστηση ενός ποτού. Για ένα ποσοστό του πληθυσμού, που μπορεί να φτάνει και το 30% ετησίως λόγω νόσου ή κακώσεως, η Πολιτεία επιφυλάσσει τιμωρία. Μάλιστα, ο ανθρώπινος πόνος, ο γολγοθάς αποθεραπείας, ο αγώνας για κοινωνική επανένταξη, τιμωρούνται με τον ανώτατο συντελεστή ΦΠΑ. Προφανώς οι καρεκλοκένταυροι γραφειοκράτες θεωρούν “πολυτέλεια” την προσπάθεια πασχόντων να καταστούν κοινωνικά αυτόνομοι και λειτουργικοί.

Έτσι όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, οι μη προνομιούχοι που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα ή αιμορραγούν για να θεραπευτούν ή εγκαταλείπονται σε μία αναπηρία, η οποία θα μπορούσε να αποκατασταθεί. Με την ισχύουσα νομοθεσία, αυτοί οι συνάνθρωποί μας τοποθετούνται στο περιθώριο. Οι περισσότεροι, για να αποφύγουν το χαράτσι του 24% αναγκάζονται να στραφούν σε αποσπασματικές και συχνά μη λυσιτελείς επιλογές.

Με τη σημερινή κατάσταση, ούτε το κράτος ωφελείται. Οι ασθενείς που δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση σε μία ολοκληρωμένη Αποκατάσταση, παραμένουν στο έλεος της κοινωνικής κρατικής ελεημοσύνης με επιδόματα και παροχές που ίσως να μην χρειαζόντουσαν, αν μπορούσαν να απολαύσουν οικονομικά προσβάσιμες υπηρεσίες αποκατάστασης υψηλής ποιότητας, όπως αυτές που προσφέρουν τα οργανωμένα Κέντρα Αποκατάστασης της χώρας μας, που σε τίποτε δεν υπολείπονται των αντίστοιχων ευρωπαϊκών Κέντρων.

Η Ένωση των ιδιωτικών Κέντρων Αποκατάστασης κλειστής νοσηλείας έχει στείλει στα μέσα Νοεμβρίου επιστολή-αίτημα στους τρεις συναρμόδιους υπουργούς, στον υπουργό Οικονομικών Χρήστο Σταϊκούρα, στον υπουργό Υγείας Αθανάσιο Πλεύρη και στο υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Κωστή Χατζηδάκη να μειωθεί στο κατώτερο δυνατό επίπεδο ο ΦΠΑ. Θα εισακουστεί; Τί να πει κανείς. Ας το ελπίσουμε. Καμιά φορά γίνονται και θαύματα…