Μεταμοντέρνα φεουδαρχία με γερμανική σφραγίδα

Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν τα όργανα της γερμανοκρατούμενης Ευρωζώνης, με πρώτο το Eurogroup, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και σαν βασανιστήρια! Βασανιστήρια από μία σύγχρονη Ιερά Εξέταση, που γίνονται στο όνομα ενός άλλου Θεού, του χρήματος.

Και αν τότε, είχαμε κυνήγι μαγισσών από την Παπική Εκκλησία, σήμερα έχουμε κυνήγι ολόκληρων λαών από το Ευρωπαϊκό Ιερατείο.

Και ο Μεσαίωνας επιστρέφει με άλλη μορφή στη Γηραιά Ήπειρο, που μέσα σε μόλις λίγα χρόνια μοιάζει να γέρασε αιώνες…

Φεουδάρχες στη σημερινή εποχή είναι η ολιγαρχία του χρήματος, αυτή που εκπροσωπεί τον καπιταλισμό του τζόγου. Και οι σύγχρονοι δουλοπάροικοι είναι όχι μόνο το… ευέλικτο εργατικό δυναμικό, αλλά και τα μικρομεσαία στρώματα που βλέπουν ολοένα και περισσότερο να χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια τους.

Στην Ευρώπη, ο σημαιοφόρος της νέας τάξης πραγμάτων είναι η Γερμανία. Αυτή κατάφερε όχι μόνο να ηγεμονεύσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και να την μεταλλάξει.

Ό,τι δεν κατάφερε αιματοκυλώντας  με δύο πολέμους τη Γηραιά Ήπειρο, φαίνεται πως το καταφέρνει εν καιρώ ειρήνης με οικονομικά μέσα.  Αυτό δεν ήταν, άλλωστε, το πριν από 73 χρόνια κρυφό ναζιστικό σχέδιο που είχε επεξεργαστεί ο διαβόητος Βάλτερ Χολστάιν;

Ήταν καθηγητής δικαίου και στέλεχος των ναζί. Υπήρξε ο εμπνευστής του σχεδίου δήμευσης των περιουσιών των Εβραίων και αυτός που συνέταξε το καταστατικό μιας ένωσης ευρωπαϊκών χωρών με ηγέτιδα χώρα τη ναζιστική, τότε, Γερμανία.

Και ω του ευρωπαϊκού θαύματος, η Συνθήκη που υπεγράφη το 1957 στη Ρώμη ήταν βασισμένη στο σχέδιο του Χολστάιν. Και όχι μόνο αυτό. Ο ίδιος έγινε ο πρώτος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας!

Επρόκειτο για το δεύτερο καθοριστικό βήμα για την οικονομικοπολιτική παλινόρθωση της Γερμανίας.Το πρώτο είχε γίνει λίγα χρόνια πριν, το 1953, όταν οι νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχαν κουρέψει τα χρέη της Γερμανίας.

Κάπως έτσι, η χώρα που αιματοκύλησε την Ευρώπη και μετά δεν πλήρωσε τα χρέη της έγινε με την πάροδο του χρόνου το αφεντικό της. Και τώρα ζητάει πίσω και το τελευταίο ευρώ από την Ελλάδα, αδιαφορώντας εάν μπορεί να πληρώσει.

Όλα, όμως, είχαν προσχεδιαστεί στις αρχές του 1944, σε μία μυστική συνάντηση στην Ελβετία,στην οποία συμμετείχαν ο Χαλστάιν (λίγο προτού συλληφθεί από τους συμμάχους), υψηλόβαθμοι ναζί και Ελβετοί τραπεζίτες.

Γνωρίζοντας ότι ο πόλεμος θα χανόταν, κατέστρωσαν ένα σχέδιο για το πώς η Γερμανία θα ανασυντασσόταν μεταπολεμικά. Είχαν στα χέρια τους τον κλεμμένο χρυσό των ναζί, που φυλασσόταν σε θυρίδες ελβετικών τραπεζών και ο οποίος, σημειωτέον, δεν βρέθηκε ποτέ.

Σκοπός τους, να ξαναγίνει σιγά σιγά η Γερμανία ηγέτιδα χώρα της Ευρώπης στα τέλη του 20ου αιώνα. Και εκ του αποτελέσματος, μπορούμε να πούμε πως έπεσαν έξω μόλις λίγα χρόνια…

Αυτό, όμως, που φαίνεται να τους διαφεύγει είναι ότι μετά την καταχνιά, έρχεται πάντα η ξαστεριά. Όσο κι αν αργήσει, θα έρθει…