Politico: Ελλάδα αγάπη μου (για τον κορονοϊό)

Το αμερικανικό και κάπως ευρωπαϊκό Politico είχε αφιέρωμα στο οποίο βαθμολογεί τους ηγέτες της Ευρώπης για την αντιμετώπιση της πανδημίας, όπου ο αρθρογράφος βάζει πρώτη την άτυχη Ιταλία επειδή δυστυχώς από εκείνην πρόλαβε η υπόλοιπη Ευρώπη να πάρει μέτρα και να σώσει ό,τι μπορούσε.

Το άρθρο έχει οπωσδήποτε και τις συμπάθειές του (ακόμα και οι αρθρογράφοι είναι άνδρες ή άνθρωποι). Προτάσσει Π.Χ. τη Φινλανδία επειδή μάλλον συμπαθεί ιδιαίτερα την πρωθυπουργό της και αναφέρει ότι οι 6,5 νεκροί ανά 100.000 κατοίκους της χώρας της είναι πολύ καλή επίδοση. Όμως η Ελλάδα που την τοποθετεί τρίτη, έχει 5 νεκρούς ανά 100.000 κατοίκους.

Αυτή είναι η μετάφραση του άρθρου που ο συντάκτης του  ξεκαθαρίζει εξαρχής ότι δεν είναι γραμμένο από την ΠΟΥ ή κάποιο κέντρο λοιμώξεων, αλλά αποτελεί μια πολιτική ματιά στους καλούς, στους κακούς και στους άσχημους της πανδημίας, στους οποίους τα σέρνει κανονικά:

ΟΙ ΚΑΛΟΙ

Mi Amore

Σε όλους αρέσει μια καλή ιστορία λύτρωσης και όλοι αγαπούν την Ιταλία. Κανένας άλλος τόπος δεν ενσαρκώνει τόσο καλά τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής σαν τη χώρα του Δάντη και της Φεράρι. Γι αυτό και κανένας Ευρωπαίος δεν έμεινε αδιάφορος στις σκηνές τρόμου στο Μπέργκαμο τον περασμένο Φλεβάρη, Χάρη στην Ιταλία η υπόλοιπη ευρωπαϊκή ήπειρος κατάλαβε το βάθος και τις διαστάσεις της κρίσης είπε ο γερμανός πρόεδρος Φράνκ Σταϊνμάϊερ. Όμως η Ιταλία έδειξε στην υπόλοιπη Ευρώπη και πώς να γυρίσει τον τροχό.

Τρομοκρατημένος από τη θνητότητα στη Λομβαρδία, ο πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε άρχισε αμέσως να παίρνει μέτρα. Αυτά βοήθησαν την Ιταλία να αλλάξει την κατάσταση πολύ πιο γρήγορα απ΄όσο πίστευαν τότε όλοι οι υπόλοιποι. Ο Κόντε επίσης επιχειρηματολόγησε για ένα γενναιόδωρο οικονομικό πακέτο ανάκαμψης και έπαιξε ρόλο-κλειδί στο να πείσει την Μέρκελ να βάλει στο συρτάρι την γερμανική αντίσταση στο κοινό χρέος αποδεικνύοντας ότι στην ιταλική γοητεία δεν έχει ανοσία ούτε η γυναίκα με το πέτρινο πρόσωπο -η Καγκελάριος.

Το Βόρειο Σέλας

Σχεδόν σε όλες τις διαβαθμίσεις κρατών παγκοσμίως, στην ποιότητα ζωής, την ευτυχία ή την ποιότητα της εκπαίδευσης. οι Σκανδιναβοί και οι βόρειοι είναι πάντα κορυφαίοι. Δεν αποτέλεσαν εξαίρεση και στον κορονοϊό -στην πλειοψηφία τους. Η Νορβηγία, η Φινλανδία, η Δανία και η Ισλανδία όλες αντιμετώπισαν σθεναρά την πανδημία. (Ίσως να αποτελεί σύμπτωση το γεγονός ότι και οι τέσσερις έχουν στην ηγεσία τους γυναίκες).

Η άμεση επιβολή περιορισμών με την έναρξη της κρίσης βοήθησε στην μείωση του ρυθμού εξάπλωσης και έδωσε τη δυνατότητα στις κυβερνήσεις να αφήσουν το λιανικό εμπόριο να συνεχίζεται και εν συνεχεία να χαλαρώσουν τους περισσότερους περιορισμούς -το καλοκαίρι. Αυτό έσωσε ζωές και μείωσε τον οικονομικό αντίκτυπο. Το ίδιο γενικά ισχύει και για τις όμορες βαλτικές χώρες, που γλίτωσαν τα χειρότερα της πανδημίας, έχοντας λιγότερους από 220 νεκρούς στο πρώτο κύμα. Στο βορρά η αποτελεσματική πολιτεία απέδωσε και με τα τεστ που έκανε και με την προθυμία του κόσμου να συμμορφωθεί στα μέτρα.

Η πρωθυπουργός της Νορβηγίας Erna Solberg πρωτοπόρησε μιλώντας στην τηλεόραση, δίνοντας συνεντεύξεις Τύπου και πηγαίνοντας να μιλήσει με μαθητές στα σχολεία. Η πρωθυπουργός της Φινλανδίας Sanna Marin πήρε πολλούς επαίνους γιατί έδειξε, παρά την απειρία της, καλή απόδοση υπό πίεση. Αν και η Φινλανδία και οι υπόλοιπες χώρες στη γειτονιά της έχουν ένα φυσικό πλεονέκτημα (την γεωγραφική απομόνωση, την κοινωνική συνοχή και σχετικά μικρό πληθυσμό) η Μαρίν ήταν μόλις 4 μήνες στην εξουσία όταν την χτύπησε η πανδημία. Τα κρουσματα σε μια χώρα των 5,5 εκατ. κατοίκων άρχισαν πρόσφατα να ξανανεβαίνουν, αλλά οι θάνατοι από τον ιό ειναι 6,34 ανά 100.000, δηλαδή από τους χαμηλότερους της περιοχής.

Η Ελλάδα της καρδιάς μου

Καμία χώρα δεν ήταν πιο υποψήφια από την Ελλάδα για να τη σαρώσει η πανδημία: η οικονομία της αναρρώνει από την μεγάλη κρίση χρέους, έχει έναν από τους γηραιότερους πληθυσμούς στην Ευρώπη -που είναι ιο ευπαθείς στον ιό-και οι πολίτες της φημίζονται για  την πεισματική απειθαρχία τους.

Φαίνεται όμως πως η απειλή του θανάτου -ή η συλλογική μνήμη από παλιές επιδημίες- κάνει το ελληνικό μυαλό να εστιάζεται περισσότερο απ΄όσο η απειλή της οικονομικής καταστροφής. Υπό την επιτήδεια επιστασία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη οι Έλληνες συνειδητοποίησαν ότι έπρεπε να πάρουν την πανδημία στα σοβαρά. Και άκουσαν τι τους ειπώθηκε και υπάκουσαν σε μια σειρά μέτρων από τα αυστηρότερα στην Ευρώπη -έκλεισαν σχολεία και εκκλησίες.

Τα ριζικά μέτρα που πήραν τον Μάρτη κράτησαν τον ιό υπό έλεγχο, αλλά έβαλαν την οικονομία σε μεγάλη δοκιμασία. Στις αρχές Μαΐου η κυβέρνηση ήρε τα μέτρα ελπιζοντας να περισώσει κάτι από την τουριστική σεζόν, μια εξαιρετικά σημαντική πηγή εσόδων για την οικονομία όλης της χώρας. Όμως ανοίγοντας τα σύνορα ή όχι, οι περισσότεροι τουρίστες δεν εμφανίσθηκαν. Τώρα το ΔΝΤ προβλέπει συρρίκνωση κατά 9,5% για φέτος.

Εντούτοις η κυβέρνηση πέτυχε να ελέγξει τον ιό. Αν και πρόσφατα τα κρουσματα αυξήθηκαν σημαντικά η Ελλάδα έχει έναν από τους χαμηλότερους δείκτες θανάτου στην Ευρώπη, 4,49 ανά 100.000 κατοίκους. Αυτό είναι ακόμα πιο σημαντικό αν αναλογιστεί κανείς ότι η κυβέρνηση έπρεπε να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα και άλλα δύο μέτωπα:την προσπάθεια της Τουρκίας να υφαρπάξει το φυσικό αέριο στην ανατολική Μεσόγειο και την προσφυγική κρίση.

Το ανατολικό μέτωπο

Σε γενικές γραμμές οι γερμανόφωνες περιοχές και οι χώρες;της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης αντιμετώπισαν καλά την κρίση. Η Γερμανία θεωρείται πό πολλούς μοντέλο για τη στρατηγική της στην πανδημία αλά έκανε και αρκετά λάθη, μεταξύ των οποίων η αργή αρχική  της αντίδραση και το κλείσιμο των συνόρων.  H ομοσπονδιακή κυβέρνηση με κάπως χαλαρές έως μη υπαρκτές συνδετικές αρθρώσεις που αφήνει πρωτοβουλίες για την υγεία και την εκπαίδευση στις τοπικές κυβερνήσεις 16 κρατιδίων, κατέστησε δύσκολη την επιβολή εθνικής πολιτικής.  Έτσι έγινε ένα πάπλωμα με μπαλώματα, ένα μωσαϊκό αποφάσεων και μέτρων που προξενούσαν περισσότερη σύγχυση παρά ωφελούσαν.

Έστω και έτσι η επιμονή της Μέρκελ προς το λαό να φορά μάσκες και να τηρεί τις αποστάσεις (το δεύτερο, κάτι πολύ φυσικό για τους περισσότερους Γερμανούς) βοήθησε την χώρα να γλιτώσει από τη μοίρα άλλων μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών όπου η πανδημία ξέφυγε από κάθε έλεγχο.

Η Αυστρία άργησε επίσης στην αρχή Πράγματι, πολλοί στην Ευρώπη κατηγορούν την Αυστρία για την διάδοση της όσου επειδή απέτυχε να ελέγξει μια μεγάλη εστία σε θέρετρο του Τιρόλου το Φεβρουάριο, Η εστία αυτή ξύπνησε τον καγκελάριο Κουρτζ και η κυβέρνηση επέβαλε αμέσως αυστηρά μέτρα, σφραγίζοντας πόλεις ολόκληρες για να ελέγξει την εξάπλωση. Η τακτική είχε αποτέλεσμα το καλοκαίρι και παρότι τώρα τα κρουσματα αυξάνονται και πάλι, το ποσοστό θανάτων είναι 10,9 ανά 100.000 κατοίκους και είναι χαμηλότερο από της Γερμανίας.

ΟΙ ΚΑΚΟΙ

Ο Μαύροι Βίκινγκς

Οι Σουηδοί… Ποιός το περίμενε αυτό; Με κάθε αντικειμενικό μέτρο σύγκρισης, η χώρα εδώ και πολλά χρόνια θεωρείται από τις πιο προοδευτικές. Όμως στο θέμα του κορονοϊού, έχασε τη μπάλα. Η πολιτική ηγεσία έκανε πάσα την ευθύνη για την κρατική αντίδραση στην Σουηδία σε έναν επιδημιολόγο εν είδει γκουρού στον οποίο δεν αρέσουν οι μάσκες και αντιτίθετο στα κλειστά σχολεία στα κλειστά μαγαζιά και στα κλειστά εστιατόρια. Όπως είπε ο
γκουρού  Anders Tegnell, το λοκντάουν είναι σαν να παίρνεις ένα σφυρί για να σκοτώσεις μια μύγα.

Λέει μάλιστα επίμονα ότι ἁσφαλώς και δεν ακολουθεί την ανοσία της αγέλης” αλλά κάποια e-mail που αντήλλαξε με Φινλανδό συνάδελφό του και που τα δημοσιοποίησε Σουηδός δημοσιογράφος δείχνουν ότι επιδιώκει ακριβώς αυτό. Όποιο κι αν ήταν το πλάνο του, κατέληξε σε 100.000 λοιμώξεις και σε θνητότητα της τάξης του 5,8% επί των λοιμώξεων (και σε 54 θανάτους ανά 100.000 πληθυσμό)

Η Σουηδία παραμένει μοντέλο και πρότυπο για όσους πιστεύουν ότι ιός δεν υπάρχει.

Czeched Out

Αν ο κορονοϊός δίδαξε κάτι στους Ευρωπαίους, ειναι πως καμία χώρα δεν μπορεί να επαναπαύεται στις δάφνες της. Η Δημοκρατία της Τσεχίας, όπου ο πρωθυπουργός Αντρέι Μπάμπις, ο μίνι Τραμπ της κεντρικής Ευρώπης, σε ό,τι αφορά στον κορονοϊό μόνο Τραμπ δεν φάνηκε –εκτός από το ότι απαγόρευσε ακαριαία τις απ΄ευθείας πτήσεις από Κίνα. Υποχρέωσε τους πάντες να φοράνε μάσκες, έκλεισε σχολεία και σφάλισε μι απαραίτητα καταστήματα.  Ήταν όμως επίσης η πρώτη χώρα που χαλάρωσε τα μέτρα και τότε άρχισαν τα προβλήματα.

Τότε ο Μπάμπις έριξε το φταίξιμο στον αρχ-επιδημιολόγο της χώρας, τον Roman Prymula. Η περηφάνια που ειχαν αισθανθεί στις αρχές του καλοκαιριού, έγινε αμέσως ύβρις και η κυβέρνηση στις αρχές Αυγούστου βρέθηκε στο στόχαστρο. Ο Μπάμπις αγνόησε όλα τα σημάδια του δεύτερου κύματος και ανησυχούσε μήπως αν έβαζε πάλι περιορισμούς, θύμωνε τους επιχειρηματίες. Οπότε δεν έκανε τίποτα.

Όταν οι ημερήσιες λοιμώξεις κορυφώθηκαν το υπουργείο Υγείας προσπάθησε να επιβάλει εκ νέου τις μάσκες,  αλλά ο Μπάμπις έθεσε βέτο. Αποτέλεσμα; Οι μολύνσεις πολλαπλασιάσθηκαν. Όλο και πιο απελπισμένος ο Μπάμπις αντέδρασε πολύ αποτελεσματικά:απέλυσε τον υπουργό Υγείας και έβαλε στη θέση του τον επιδημιολόγο Πριμούλα, δηλαδή εκείνον τον οποίο αγνοούσε επιδεικτικά επί μήνες

Όμως μπορεί πλέον να ήταν αργά για τη χώρα των 10,5 εκατομμυρίων. Τώρα πια τα νέα ημερήσια κρουσματα σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Από τα χονδρικά 150.000 κρουσματα της χώρας,το ένα τρίτο καταγράφηκε μόλις την τελευταία εβδομάδα. Το ποσοστό των θανάτων πάντως παραμένει στα επίπεδα της Γερμανίας.

Οι Άθλιοι του Βίκτορος Ουγκό

Oι Γάλλοι τρελαίνονται να κατακρίνουν τον τρόπο που η κυβέρνηση τους χειρίστηκε την κρίση της πανδημίας, Στην αρχή παραπονιούνταν ότι πιάστηκε απροετοίμαστη και δεν είχε ουτε απόθεμα σε μάσκες ούτε την ικανότητα να παράγει δικά της τεστ.  Καθώς κοιτούσαν τι γίνεται πέρα από το Ρήνο, θύμωναν ακόμα περισσότερο. Όταν όλοι είχαν πλέον μάσκες πολλοί Γάλλοι βαρέθηκαν να τις φοράνε και ενοχλούνταν από τις όλο και πιο πειθαναγκαστικές οδηγίες και την υποχρεωτικότητα της μάσκας.

Η αποτυχία του Μακρόν να κάνει αποτελεσματικά τεστ και ιχνηλατήσεις ή να εκδίδει σαφείς και συνεπείς οδηγίες μείωσε ακόμα πιο πολύ την εμπιστοσύνη του κόσμου προς την κυβέρνηση. Μετά από 7 μήνες πανδημίας οι Γάλλοι πολιτικοί εξακολουθούν ρουτινιάρικα να προσπαθούν να απενοχοποιούν τους εαυτούς τους τονίζοντας πόσο νέος και απρόβλεπτος είναι αυτός ο καινούργιος ιός, ενώ οι άλλες χώρες δεν δείχνουν πλέον και τόσο έκπληκτες.

Οι γαλλικές αρχές επίσης απέφυγαν  να εκδώσουν αυστηρές και σαφείς οδηγίες για τις καλοκαιρινές διακοπές –ένα ιερό και όσιο τελετουργικό για τους Γάλλους. Δεν το έκαναν επειδή φοβήθηκαν ξεσηκωμό χειρότερη κι από των Κίτρινων Γιλέκων. Αυτό όμως είχε συνέπειες και συγκεκριμένα ένα δεύτερο κύμα καθώς οι Γάλλοι ήταν πιο χαλαροί στο να ακολουθούν τις οδηγίες και τα μέτρα.

Με τα ημερήσια κρουσματα σχεδόν στις 20.000 κάθε μέρα (πολύ πάνω από της Γερμανίας και τριπλάσια άπω της Ιταλίας που είχαν χτυπηθεί περισσότερο από τη Γαλλία την άνοιξη) η κατάσταση επιδεινώνεται ραγδαία. Ο Μακρόν είπε στους Γάλλους το Μάρτιο ότι η χώρα ήταν σε πόλεμο με τον ιό. Αυτή την περίοδο φαίνεται κάποιος να χάνει τον πόλεμο.

ΟΙ ΑΣΧΗΜΟΙ

Ο ισπανικός εμφύλιος

Η Ισπανία διαφέρει γιατί είναι μια χώρα που παραδόξως χτυπήθηκε πιο σκληρά από τον ιό τόσο στο πρώτο κύμα της πανδημίας όσο και στο δεύτερο. Ο πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ ακολούθησε κατά γράμμα ένα εγχειρίδιο COVID-19 την άνοιξη, κηρύσσοντας κατάσταση “έκτακτης ανάγκης” και επιβάλλοντας εξαιρετικά αυστηρά μέτρα. Όμως το ισπανικό σύστημα υγείας, με μειωμένο προσωπικό και κομμένα κονδύλια, δεν τα έβγαλε πέρα. Και άφησε την χώρα με ένα από τα υψηλότερα ποσοστά θανάτων παγκοσμίως (72 νεκροί ανά 100.000 πληθυσμού). Μέχρι να λήξει η κατάσταση έκτακτης ανάγκης στις 21 Ιουνίου η κυβέρνηση του Σάντσεθ είχε καταφέρει να επιπεδώσει την καμπύλη. Το πρόβλημα ειναι ότι δεν έμεινε επίπεδη για καιρό. Στα μέσα Ιουλίου, στην κορύφωση της τουριστικής σεζόν, οι λοιμώξεις πήραν πάλι την ανηφόρα.

Φταίει η πολιτική. Η συντηρητική αντιπολίτευση της Ισπανίας απέσυρε την υποστήριξή της από τον Σάντσεθ λόγω των lockdown, και έτσι άφησε 17 περιφέρειες να τις διατρέχει ο κορονοϊός και να έχουν η κάθε μία τω δικαίωμα να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης, Μέχρι στιγμής ούτε μία δεν τόλμησε να το κάνει, φοβούμενη τις επιπτώσεις στην υπόληψή της, και το αποτέλεσμα ήταν η άνιση και ανεπαρκής αντίδραση στην κρίση.

Ενώ η Μαδρίτη, το επίκεντρο της πανδημίας στην Ισπανία, έχει πάνω από 560 κρουσματα ανά 100.000  πληθυσμού τις τελευταίες δύο εβδομάδες προκαλώντας την κεντρική κυβέρνηση να ξαναπιάσει το τιμόνι και να επιβάλει μέτρα, περιοχές όπως η Βαλένθια και η Αστούρια αναφέρουν τα μισά κρούσματα. Η Ισπανία έξι μήνες μέσα στην πανδημία δεν έχει βρει ακόμα ούτε εφαρμόζει βέβαια ένα αποτελεσματικό μηχανισμό για ιχνηλάτηση του ιου, μια κεντρική αποτυχία που οδήγησε και στην εξάπλωση του προβλήματος. Μέχρι στιγμής οι δημοσκοπήσεις δεν δείχνουν ο κόσμος να κατηγορεί τον Σάντσεθ –όμως αυτό δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσει.

Η μανια των Βρετανών να εξαιρούνται

Οι περισσότερες χώρες που χτυπήθηκαν άσχημα από τηνπανδημία, ήταν εκείνες που πιάστηκαν εξ απείνης, αιφνιδιάστηκαν, ήταν ανυποψίαστες. Η Βρετανία απο την άλλη μπήκε στο χάος του κορονοϊου με τα μάτια ορθάνοιχτα. O πρωθυπουργός της Μπόρις Τζόνσον ηταν τόσο ατάραχος με την φοβερή καταιγίδα, που κοίταξε να αποφύγει και ένα σωρό επείγουσες συσκέψεις επι του θέματος στις αρχές της χρονιάς. Ακόμα και στις αρχές Μαρτίου με την πανδημια να γονατίζει τη βόρειο Ιταλία, ο Τζόνσον φαινόταν να έχει πλήρη άγνοια του κινδύνου και έλεγε σε συνεντεύξεις Τύπου ότι επισκέφθηκε ένα νοσοκομείο στο οποίο νοσηλεύονται ασθενείς με κορονοϊό και “έκανα χειραψία με όλους”.

Δυο εβδομάδες μετά κόλλησε ο ίδιος. H αναμέτρησή του με τον ιό και και η εισαγωγή στην εντατική διέσωσαν τα ποσοστά δημοφιλίας του. Έκτοτε όμως η εμπιστοσύνη του κόσμου μειώνεται διαρκώς γιατί διαρρέουν λεπτομέρειες για την έλλειψη προετοιμασίας της κυβέρνησης. Η Βρετανία έχει το χειρότερο ποσοστό θανάτων από κάθε ευρωπαϊκή χώρα στο πρώτο εξάμηνο του έτους. Μεγάλα λάθη τα οποία στην πορεία είδαν το φως της δημοσιότητας αφορούσε στα γηροκομεία με ρεκόρ θανάτων, όπου οι οίκοι ευγηρίας στις αρχές της πανδημίας υποχρεώθηκαν να νοσηλεύουν εκεί τα κρούσματά τους -τους τα  γυρνούσαν πίσω από τα νοσοκομεία. Επίσης δεν γίνονταν επιτόπια τεστ. Ο κόσμος εξοργίστηκε με την αποκάλυψη ότι στα τέλη Μαΐου το δεξί χέρι του Τζόνσον, ο Dominic Cummings, παραβιασε lockdown

 

Καθώς η κατάσταση φαινόταν ότι χειροτέρευε, ο Τζόνσον πάλευε ακόμα να βρει μαι μακροπρόθεσμη στρατηγική ή έστω να σκεφτεί κάποια σαφή μηνύματα προς τον κόσμο -ένα σύμπτωμα του γεγονότος ότι ήταν διχασμένος ανάμεσα στους επιστημονικούς του συμβούλους και τις πολιτικές του πεποιθήσεις ότι οι προσωπικές ελευθερίες πρέπει να έχουν προτεραιότητα. Το συντηρητικό κόμμα γινόταν όλο και πιο ανήσυχο και όσοι δεν ήθελαν αυστηρότερα μέτρα ξεθάρρεψαν και πίεζαν την κυβέρνηση ότι κάθε νέο εθνικό μέτρο θα έπρεπε να τίθεται σε ψηφοφορία.

Παρ΄όλα αυτά οι Συντηρητικοί του Τζόνσον υπερέχουν των Εργατικών στις δημοσκοπήσεις.  Το θέμα ειναι αν αυτό το ποσοστό θα επιβιώσει του δεύτερου κύματος.

Η καρδιά της Ευρώπης

Αν οι μανδαρίνοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήθελαν κάποια στιγμή κάτι να τους υπενθυμίσει πόσο χειρότερα μπορεί να γίνουν τα πράγματα, δεν θα είχαν παρά να κοιτάξουν το κατώφλι τους ή μάλλον το κέντρο τους. Οι Βρυξέλλες δεν άργησαν καθόλου να εδραιωθούν ως η κόκκινη περιοχή του κορονοϊού στην Ευρώπη Το υπόλοιπο Βέλγιο δεν τα πήγαινε και πολύ καλύτερα. Έχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες επ΄αυτού, από το ότι έχει πολλά διπλωματικά πήγαινε-έλα ως χώρα μέχρι την μεγάλη πυκνότητα πληθυσμού.

Όμως η πιο λογική ερμηνεία είναι η πολιτική δυσλειτουργία. Το Βέλγιο σπάνια λειτουργεί ακόμα και τις καλές μέρες, επειδή έχει μια πολυδιασπασμένη διοικητική δομή και ανταγωνισμούς στις περιφέρειές του. Δυστυχώς για τους Βέλγους αλλά και για τους ξένους κατοίκους της χώρας, η πανδημία τους βρήκε κατά τη διάρκεια μίας από τις συχνές πολιτικές μεσοβασιλείες.

Το καθήκον να πολεμήσει τον ιό ανατέθηκε στην Sophie Wilmès, την άπειρη τότε μεταβατική πρωθυπουργό. Η επικοινωνία της κυβέρνησης με τον κόσμο ήταν ελάχιστη. Η μη παραδοσιακή μεθοδολογία των Βέλγων στην καταμέτρηση των νεκρών επέτεινε την σύγχυση κι ας έλεγαν μερικοί ότι ήταν θέμα διαφάνειας. Ακόμα και σήμερα είναι δύσκολο να συγκριθεί το Βέλγιο με οιαδήποτε χώρα με βάση τα δεδομένα της κυβέρνησής του. Όμως ένα πράγμα είναι σίγουρο: η κατάσταση ήταν και είναι άσχημη.

Η νέα βελγική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Alexander De Croo υποσχέθηκε καλύτερο συντονισμό όσον αφορά στην πανδημία. Τράβηξε μια σελίδα από το εγχειρίδιο της ΕΕ και ανέθεσε σε έναν “επίτροπο” την αρμοδιότητα να διαχειριστεί την κριση.  Με δεδομένο το βεβαρημένο ιστορικό της χώρας μέχρι στιγμής  θα είναι δύσκολο να χαρακτηριστεί αποτυχημένος.