Τουρκικά ΜΜΕ αντιπολίτευσης: Τι αναφέρουν για τη συνάντηση Ερντογάν-Τραμπ

Σύμφωνα με αναλύσεις αντιπολιτευτικών τουρκικών μέσων, όπως το T24, η παγκόσμια πολιτική βιώνει ένα «τέλος εποχής», όπου οι παραδοσιακές ισορροπίες δυνάμεων ανατρέπονται και νέες δυναμικές εμφανίζονται. Ο βουλευτής του CHP και πρώην πρέσβης Ναμίκ Ταν επισημαίνει ότι η Τουρκία, μετά από ένα τέταρτο αιώνα Ερντογάν, αντιμετωπίζει κρίσιμη καμπή στον τρόπο που ασκεί την εξωτερική της πολιτική, καθώς η διεθνής νομιμότητα και οι συμμαχίες αποκτούν καθοριστικό ρόλο.

Στο πλαίσιο αυτό, η ομιλία του Μακρόν για την αναγνώριση της Παλαιστίνης χαρακτηρίζεται από ισορροπία και διεκδικητική προσέγγιση υπέρ της κυριαρχίας του παλαιστινιακού κράτους, ενώ η αμερικανική στάση περιγράφεται ως απουσία ενεργού πολιτικής παρέμβασης, αφήνοντας «κενά καθίσματα» στη διεθνή σκηνή. Η προσέγγιση Ερντογάν, από την άλλη, εστιάζει σε μια πρακτική διπλωματία με εμπορική διάσταση, στοχεύοντας στη δημιουργία «νομιμότητας» μέσω οικονομικών και στρατιωτικών συμφωνιών με τις ΗΠΑ, αντί για θεσμικές διεθνείς αναγνωρίσεις ή πολιτικές πρωτοβουλίες.

Συγκεκριμένα, η συνάντηση συνοδεύτηκε από συμφωνίες και παραγγελίες μεγάλης οικονομικής αξίας, όπως η παραγγελία 300 αεροσκαφών Boeing αξίας 150 δισεκατομμυρίων δολαρίων, η συμφωνία BOTAŞ για LNG αξίας 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων, καθώς και συζητήσεις για σπάνιες γαίες. Ο Τραμπ επικεντρώθηκε στην πώληση όπλων και την ενίσχυση του εμπορίου, χωρίς να δείχνει ουσιαστικό ενδιαφέρον για γεωπολιτικά θέματα, εκτός από περιπτώσεις που συνδέονται με την εσωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Η Τουρκία, από την πλευρά της, εμφανίζεται ως «μόνιμος πελάτης» των ΗΠΑ και όχι ως στρατηγικός σύμμαχος, προσφέροντας πρόσβαση σε ορυκτά, συμμόρφωση με τις αμερικανικές γραμμές στη Συρία, κατάργηση δασμών και πολιτική υποστήριξη σε διεθνή ζητήματα.

Ταυτόχρονα, παραμένουν άλυτα ζητήματα στρατιωτικού και οικονομικού χαρακτήρα, όπως η εφαρμογή του CAATSA, οι συμφωνίες F-35/F-16 και η υπόθεση Halkbank. Η αντιπολίτευση επισημαίνει ότι η Τουρκία, αντί να ενισχύει τη στρατηγική της αυτονομία, παραδίδει σημαντικά τμήματα της εξωτερικής της πολιτικής στα συμφέροντα των ΗΠΑ, με αντάλλαγμα προσωρινές οικονομικές και συμβολικές νίκες. Οι παλαιστινιακές υποθέσεις, όπως η κατάσταση στη Γάζα, παραμένουν στην πράξη δευτερεύουσες, παρά τις δηλώσεις στήριξης σε διεθνές επίπεδο.

Σύμφωνα με τον Dr. İlhan Uzgel, όπως μεταφέρει η ιστοσελίδα Evrensel, ο Ερντογάν δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για τα F-16, τα F-35 ή τη Χαμάς, αλλά στοχεύει στην αναζήτηση «νομιμότητας» από τις ΗΠΑ, την οποία το αμερικανικό σύστημα επιβεβαίωσε μέσω εμπορικής και στρατιωτικής λογικής. Η εσωτερική αποδυνάμωση της κοινωνικής βάσης του Erdoğan τον οδηγεί σε εξωτερικές κινήσεις που εξασφαλίζουν πολιτική νομιμοποίηση και οικονομική στήριξη, καθιστώντας τη χώρα εργαλείο των αμερικανικών σχεδιασμών στη Μέση Ανατολή.

Η διπλωματία Ερντογάν, αν και αποδοτική για τις ΗΠΑ, περιορίζει τις δυνατότητες της Τουρκίας στην εξωτερική πολιτική, καθώς παρέχει άδεια για αυταρχική διακυβέρνηση εντός της χώρας με αντάλλαγμα αγορές όπλων, ενεργειακές συμφωνίες και πολιτική υποστήριξη σε διεθνές επίπεδο. Η Τουρκία εμφανίζεται έτσι να λειτουργεί περισσότερο ως «συμβολικός εταίρος» παρά ως στρατηγικός σύμμαχος, με την πολιτική και οικονομική νομιμοποίηση του Erdoğan να συνδέεται άμεσα με την προσωπική υποστήριξη που λαμβάνει από τις ΗΠΑ και τον Τραμπ.

Συμπερασματικά, η συνάντηση Ερντογάν-Τραμπ αναδεικνύει την τρέχουσα στρατηγική της Τουρκίας, η οποία συνδυάζει οικονομικές συμφωνίες, στρατιωτική συνεργασία και συμβολική υποστήριξη για την ενίσχυση της νομιμότητας της κυβέρνησης Ερντογάν, ενώ ταυτόχρονα περιορίζει την πραγματική δυνατότητα της Τουρκίας να ενεργεί ανεξάρτητα στη διεθνή σκηνή. Η διπλωματική προσέγγιση χαρακτηρίζεται από πρακτική στρατηγική εστίαση σε συμφωνίες με άμεσο όφελος, εις βάρος της μακροπρόθεσμης γεωπολιτικής αυτονομίας και της θέσης της χώρας στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.