Αν δεν μπορείς να είσαι ο καλύτερος στον τομέα σου, διαφοροποιήσου!

Το μεγάλο πλεονέκτημα του μικρού της μεγέθους -αν το έχεις κατακτήσει- είναι η ευελιξία, συνεπεία της οποίας γίνεται πιθανή η μείωση των αστοχιών και των χρόνων παράδοσης, άρα και του κόστους και ενισχύεται η δυνατότητα να έχεις ικανοποιημένους και πιστούς πελάτες και συνεργάτες. Προσεγγίζοντας δε, κατά τρόπο συστηματικό και δομημένο τη βελτίωση της λειτουργικής αποτελεσματικότητας για τη μείωση δραστηριοτήτων χωρίς προστιθέμενη αξία, δημιουργείς τα απαραίτητα “αντισώματα” επιβίωσης στο πλαίσιο πολιτικών έκδηλα τοποθετημένων υπέρ των “μεγάλων” εταιριών ή σχηματισμών, οι οποίοι ελέγχουν την εγχώρια αγορά.

Παράδειγμα του πως μπορείς να εξασφαλίσεις στρατηγικό πλεονέκτημα: Η αναδιοργάνωση του χώρου δουλειάς περιορίζει τις άσκοπες κινήσεις, ο καθαρισμός και η τακτοποίηση των εργαλείων, η ταξινόμηση πληροφοριών, η τακτική συντήρηση του εξοπλισμού που μειώνει βλάβες και ατυχήματα κλπ., όπως και η αδιάκοπη αναζήτηση αδικαιολόγητων “απορρίψεων” εξοικονομούν πολύτιμους πόρους.

Η διαδικασία προσέγγισης εντάσσεται στη στρατηγική της λιτής διαχείρισης, χωρίς να διαταράσσει τη λειτουργία της, περιλαμβάνοντας τις ακόλουθες φάσεις:

1. Εντοπισμός της φύρας: χωρίς “κάθοδο από τον Όλυμπο” πως θα γίνει αντιληπτή στους χώρους δουλειάς η πλεονάζουσα παραγωγή (νωρίτερη ή μεγαλύτερη από την αναγκαία), η αναμονή (αδράνεια εργαζόμενων ή εξοπλισμού και το συνεπαγόμενο ντόμινο των καθυστερήσεων), οι περιττές λειτουργίες και όσες δεν προσθέτουν αξία, οι παραπανήσιες μετακινήσεις (υλικών/προϊόντων) και δραστηριότητες εργαζομένων, τα κακοσχεδιασμένα προϊόντα, η κακή ποιότητα του προϊόντος/υπηρεσίας, αλλά και οι λάθος αποφάσεις συνεπεία ελλιπών ή παραποιημένων πληροφοριών; Μικρά και απαρατήρητα “απόβλητα” τα οποία εντάσσονται “φυσιολογικά” στην καθημερινή λειτουργία της επιχείρησης δείχνοντας, συχνά ότι “άλλα γίνονται στη γη και άλλα γνωρίζει ο… Δίας”.
2. Αιτιολόγηση: γιατί γίνεται με συγκεκριμένο τρόπο μια διαδικασία ή εργασία και διάκριση των φάσεών της προκειμένου να διαπιστωθεί η συμβολή κάθε μιας στο κόστος, το οποίο διατίθεται(;) να υποστούν οι πελάτες. Η τάση εκλογίκευσης κάθε ενέργειας ως ουσιαστικής για την προστιθέμενη αξία καθηλώνει στη ζώνη της άνεσης και σε μια νοοτροπία οχύρωσης απέναντι στο διαφορετικό, από το οποίο μπορεί να προκύψει νέα πρόταση οικονομικότερη και πληρέστερη στην κάλυψη μιας ανάγκης. Η τεχνολογική εξέλιξη παρέχει τη δυνατότητα της διαφοροποίησης με μικρή παραγωγή, μικρό κεφάλαιο και εφικτή τη διάθεσή της στην αγορά.

 

1. Ανάλυση: των προβλημάτων που επαναφέρουν το “σπάταλο καθεστώς” λειτουργίας και η αναζήτηση λύσεων με τη συμμετοχή της ομάδας, τα μέλη της οποίας, είναι βέβαιο, γνωρίζουν περισσότερα για τον προϊόν/ υπηρεσία και τον πελάτη· η μη προσφυγή στις σκέψεις και τις ιδέες τους, συνιστά και αυτή σπατάλη του διανοητικού κεφαλαίου της επιχείρησης! Καθιστώντας τους αρωγούς της λιτής διαχείρισης, βελτιώνεται η επιχειρηματική τους αντίληψη και η επίγνωση του τι συνιστά προστιθέμενη αξία, ενισχύοντας της δέσμευσή τους για καλύτερες λύσεις. Όταν αυτός που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του πυρός γνωρίζει και τη στρατηγική, η διαδικασία της “αυτοψίας” (επανέλεγχος/επαναπροσδιορισμός/βελτίωση) γίνεται συνήθειά του. Επιπλέον, ένα τέτοιο καθεστώς λειτουργίας έλκει και διατηρεί ανθρώπους με υψηλά προσόντα· συνεργάτες, δηλαδή, ενδιαφερόμενους πραγματικά για τα έσοδα και το κόστος, προσβλέποντας σε νέα σχέδια και νέους στόχους, με προοπτική μετεξέλιξης στην ιεραρχία της!

Στρατηγικό πλεονέκτημα στον τομέα σου

Με τον ελεύθερο χώρο δράσης σου να περιορίζεται από τον νεοφιλελευθερισμό που ευνοεί τους μεγάλους σχηματισμούς (καρτέλ και πολυεθνικές), οι οποίοι ελέγχονται από εξωθεσμικά κέντρα, και τη χώρα να ταλανίζεται από την πολύχρονη και πολυπαραγοντική κρίση, η υιοθέτηση της λιτής διαχείρισης θα εξοικονομήσει δυνάμεις αναδεικνύοντας, παράλληλα, νέες προτάσεις επίλυσης των προβλημάτων του αγοραστικού κοινού.

Και τούτο, περνώντας σε οικονομίες φάσματος μέσω των οποίων επιτυγχάνεται ο επιμερισμός του σταθερού κόστους σε μια ποικιλία προτάσεων αξίας, διασφαλίζοντάς σου τη διαφοροποίηση ως συγκριτικό πλεονέκτημα· ιδιαίτερα απέναντι στις οικονομίες κλίμακος των οποίων το πλεονέκτημα περιορίζεται στο μικρό ανά μονάδα κόστος λόγω της ογκώδους παραγωγής, δεσμεύοντας ανάλογου μεγέθους κεφάλαιο.

Η σύνθεση περισσότερων προτάσεων αξίας, αξιοποιώντας τον ίδιο μηχανισμό (ανθρώπων, εξοπλισμού/εργαλείων, σχέσεων/δικτύων κλπ.) με τη συνδρομή των τεχνολογιών της πληροφορικής και των επικοινωνιών, έχει αποδειχθεί ο αποτελεσματικότερος τρόπος επιβίωσης μεταξύ των δεινοσαύρων, οι οποίοι ποντάρουν στο μέγεθός τους για να επηρεάσουν ή εξαγοράσουν συνειδήσεις ανθρώπων με εξουσία χωρίς ευθύνη. Η διαφοροποίηση συνιστά σημαντική στρατηγική διείσδυσης και επικράτησης της μικρομεσαίας σου επιχείρησης σε αγορές όπου ο ανταγωνισμός βάσει κόστους έχει περιορισμένες δυνατότητες.

Η διαδικασία αυτή αποτελεί καλό πλεονέκτημα και πρακτική με αποδεδειγμένα αξιοσημείωτα αποτελέσματα στις χώρες που την υιοθέτησαν εφαρμόζοντάς τη, τόσο στη διακυβέρνησή τους, όσο και στη διοίκηση των επιχειρήσεων. Αντίθετα, οι κυβερνήσεις μας επιδίδονται στην ακατάσχετη παραγωγή νόμων χωρίς λειτουργική αποτελεσματικότητα και σε μια διαχείριση περισσότερο “έκλυτη” (το δείχνει η “μετάσταση” τους χρέους) παρά λιτή. Η δε, εκ του αποτελέσματος θεώρηση του Έλληνα ως “χάφτοντα μύγες” κατά την εκλογή των πολιτικών του εκπροσώπων οι οποίοι, τελευταίως, καλλιεργούν και την ιδέα της ένταξης πολλών ακόμη εντόμων/ζωυφίων στη βασική του διατροφή, δεν πρέπει να σε παρασύρει καθώς η ραγδαία συρρίκνωση του εισοδήματός του τον ωθεί “από το καταναλώνω στο επιβιώνω”!

Σε τελική ανάλυση, όπως κάθε προϊόν έτσι και η επιχείρησή σου χρειάζεται βελτιώσεις και ανανεώσεις προκειμένου να μεγαλώσει τον κύκλο ζωής της μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα το οποίο το επιτυγχάνει επινοώντας διαρκώς νέα αφηγήματα όπως αυτά της κλιματικής κρίσης, της πράσινης ανάπτυξης και της ανάγκης αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου όχι, όμως, και του καταναλωτικού. Σκέψου τι θα ήταν ο καπιταλισμός χωρίς τον καταναλωτισμό και επιδίωξε το διαφορετικό (με καλή σχέση τιμής/ποιότητας) αν δεν μπορείς να προτείνεις το καλύτερο, ασχολούμενος σωστά με ό,τι καταπιάνεσαι κάνοντας τις σωστές, για τις δυνατότητές σου, επιλογές προς μια στρατηγική βιώσιμης πορείας επενδύοντας πάνω σου και όχι σε “ερμαφρόδιτες” πολιτικές αδύναμων κυβερνήσεων.