Από το «λεφτά υπάρχουν» στο έρχονται οι επενδύσεις

Οι πολίτες πριν πάνε στις κάλπες έχουν -μέχρι στιγμής- διατυπωμένο το πρόγραμμα διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με κοστολογημένα  μέτρα και στόχους. Υποθέτουμε ότι σύντομα θα έχουν και το αντίστοιχο πρόγραμμα της ΝΔ για να κρίνουν να συγκρίνουν και να αποφασίσουν για τη ζωή τους και το μέλλον της χώρας.

Θεωρώ μείζον, στη φάση που βρίσκεται η χώρα μας, την επιλογή του οράματος. Τους στόχους για την κατάκτηση του μέλλοντος μας. Θεωρώ ότι αυτό θα καθορίσει και τα υπόλοιπα.  Αν δηλαδή στόχος της ΝΔ που θεωρεί βέβαιο ότι θα κυβερνήσει, είναι μικρότεροι φόροι και ελαστικές σχέσεις εργασίας, ώστε να προκληθεί επενδυτικό ενδιαφέρον είναι στόχος παρελθόντων ετών για χώρες άλλων αναγκών.

Σήμερα, με την είσοδο στην τέταρτη βιομηχανική επανάσταση και στην ανάπτυξη ασύλληπτων δυνατοτήτων δικτύων επικοινωνίας της 5^ης γενιάς, το μέλλον και η ευημερία για μια χώρα που θέλει να πρωταγωνιστήσει και να αξιοποιήσει τα συγκριτικά πλεονεκτήματά της, δεν βρίσκονται στον κόπο και τον περιορισμό του κράτους, αλλά στον τρόπο που προσφέρει η γνώση και πολλαπλασιάζει την αξία αγαθών και υπηρεσιών.

Και μια χώρα που διαθέτει τόσο πλούσιο κεφάλαιο επιστημόνων που διαπρέπουν στην έρευνα, κυρίως στο εξωτερικό, πρέπει να επενδύσει στη νέα οικονομία, αντί να ανταγωνίζεται χώρες χαμηλής φορολογίας και φτηνής εργασίας όπως η Βουλγαρία και η Ρουμανία που εισήλθαν καθυστερημένες στην ευρωπαϊκή αγορά.

Η δική μας χώρα, έχοντας πλέον έναν «ανοιχτό διάδρομο» 15 ετών χωρίς υποχρεώσεις για το μεγάλο εθνικό της χρέος, πρέπει να αξιοποιήσει όλο αυτό το χρονικό διάστημα για να εξασφαλίσει εθνικούς πόρους που θα της επιτρέπουν να εξυπηρετεί χωρίς ασφυξία τις υποχρεώσεις της στο μέλλον. Δεν υπάρχει πολυτέλεια να χαθεί χρόνος. Άλλωστε χάσαμε πολλά, μα πάρα πολλά χρόνια και κανένας εκσυγχρονισμός των δομών του κράτους δεν προχώρησε αποφασιστικά.

Η Ελλάδα δεν διαθέτει μεγάλες επιχειρήσεις με αυτονομία και την ικανότητα χωρίς την βοήθεια του κρατικού τομέα να διακριθούν στις διεθνείς αγορές. Καμιά σχεδόν ιδιωτική επιχείρηση πριν ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν έχει την δυνατότητα μόνη της να κατακτήσει γνώσεις που μπορεί να προσφέρουν ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια. Καμιά επιχείρηση δεν είναι τόσο μεγάλη και ισχυρή για να βρει τους δρόμους εισόδου στις απαιτητικές διεθνείς αγορές.

Κοινωνικές παροχές και κίνδυνοι ύφεσης

Ο περιορισμός των κρατικών παροχών, δεν θα οξύνει απλά και μόνο τις κοινωνικές ανισότητες που βασανίζουν και τις πλέον ισχυρές χώρες, όπως είδαμε πρόσφατα στη Γαλλία με το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων». Ο περιορισμός των κρατικών παροχών, μπορεί να μειώσει το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών τόσο, που να προκαλέσει βύθιση της ζήτησης με συνέπεια είσοδο της οικονομίας στην ύφεση. Αυτό συνέβη ήδη στην Αργεντινή. Και όπως λένε οι οικονομολόγοι, το ζητούμενο για την επιτυχία είναι το μίγμα της οικονομικής πολιτικής.

Εξ άλλου σε ένα τόσο υπερσυνδεδεμένο οικονομικά  κόσμο, η κατάσταση στις χώρες που ενδιαφέρουν την ελληνική οικονομία, είναι κρίσιμος παράγοντας, σε τομείς όπως ο τουρισμός και οι εξαγωγές. Κανείς για παράδειγμα δεν γνωρίζει με ποιό τρόπο και ποιες συνέπειες  θα ρυθμιστεί Brexit. Κανείς ακόμα δεν γνωρίζει  το κόστος και τις συνέπειες που θα έχει το αντάρτικο της Ρώμης στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, αλλά και στην ιταλική οικονομία.

Σημάδια ύφεσης έχουμε ακόμα και στην γερμανική οικονομία που φαίνεται να χάνει το μέλλον της ψηφιακής εποχής, με σημαντική μείωση των εξαγωγών. Αν λάβουμε υπόψιν και την πολιτική αστάθεια στην Ένωση, οφείλουμε να είμαστε προσγειωμένοι και προσεκτικοί στις υποσχέσεις που ακούμε.

Τα ζητούμενα των επενδύσεων

Καμιά μεγάλη παραγωγική επένδυση δεν γίνεται με μοναδικό προσανατολισμό την εσωτερική αγορά της χώρας που επιλέχτηκε. Η επιλογή, έχει να κάνει με το γειτονικό διεθνές περιβάλλον  που στην περίπτωσή μας είναι τα Βαλκάνια, αλλά και η ευρύτερη ευρωπαϊκή αγορά. «Λεφτά υπάρχουν» φώναζε ο Γιώργος Παπανδρέου. Εγώ θα φέρω επενδύσεις, υπόσχεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης, λες και οι επενδυτές περίμεναν απλά και μόνο μια πρόσκληση.

Η παράδοση μέρους και της πολιτικής εξουσίας στον ιδιωτικό τομέα και τους πολιτικούς χορηγούς, χωρίς κανόνες και τίμια διαιτησία, φούντωσε την κλεπτοκρατία και οδήγησε τη χώρα στην χρεοκοπία. Μια πιθανή επανάληψη, δεν θα είναι απλά λάθος. Θα είναι εθνικό έγκλημα και υπονόμευση του μέλλοντός μας.