Μπορεί να αντιστραφεί η εκροή εγκεφάλων από την Ελλάδα;

Μόνη συνθήκη προσέλκυσης (Brain Gain) των διάσπαρτων στον κόσμο ανθρώπων υψηλών προσόντων είναι η διαμόρφωση συνθηκών υποδοχής και αρμονικής ένταξής τους στο δικό τους σύστημα διασφαλίζοντάς για αυτούς ένα μέλλον αξιοπρεπές και ανάλογο της προσωπικής τους επένδυσης.

Οι άνθρωποι αυτοί, για λόγους αυτοεκτίμησης και αυτοσεβασμού, προσδοκιών για αξιοπρεπή διαβίωση και δυνατοτήτων περαιτέρω βελτίωσης της γνώσης και των δεξιοτήτων τους, αρνούμενοι να υπαχθούν σε ένα καθεστώς μετριότητας και ευνοιοκρατίας-νομοτελειακά, σχεδόν- αναζητούν την τύχη τους αλλού. Θέτοντάς το διαφορετικά, έχοντας μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία από εκείνη του εγχώριου παραγωγικού συστήματος, αναπόφευκτα… αυτομολούν προς περιοχές ικανές να τους παρέχουν τις κατάλληλες συνθήκες κεφαλαιοποίησης της επένδυσής τους.

Μεγαλύτερη, λοιπόν, από αυτή την εκροή πλούτου προς τις κοινωνίες και οικονομίες τρίτων χωρών (ΕΕ και ΗΠΑ, κυρίως), αποδεικνύεται ο «εν τοις πράγμασι» εξοστρακισμόςτου σπουδαιότερου κεφαλαίου της χώρας μας, των ανθρώπων της. Πρόκειται, δυστυχώς, περί μιας αιμορραγίας, την τεράστια αξία της οποίας καρπώνονται οι πιστωτές χωρίς, βέβαια, να μειώνεται το χρέος καθιστώντας τη φτωχότερη διαιωνίζοντας, συγχρόνως, το καθεστώς της μετριότητάς της.

Υπό την τρέχουσα συγκυρία έχει αναδυθεί στην επιφάνεια ως μια από τις μεγαλύτερες πληγές της, η επούλωση της οποίας δεν πρόκειται να συμβεί με την εξαγγελία μέτρων-τσιρότων ή σποραδικών δράσεων εντυπωσιασμού έστω και στο πλαίσιο της κοινωνικής εταιρικής ευθύνης κάποιων εταιριών. Ή και με την αναπαραγωγή «αισιόδοξης» αρθρογραφίας περί την επιστροφή στα «πατρώα εδάφη» των περιζήτητων προσόντων Ελλήνων της διασποράς.

Γιατί συμβαίνει η εκροή εγκεφάλων

Με τη συνεχιζόμενη συρρίκνωση του παραγωγικού τομέα της χώρας και την καταπόντισή της η προσδοκία επανεισροής και, κυρίως, η διατήρησή τους θα αποδειχθεί δυσκολότερη με συνέπεια την επανεκροή (Re-Drain) ακόμη κι εκείνων των οποίων ο νόστος υπήρξε το κυρίαρχο κίνητρο συνεπικουρούμενο από την αφαιρετική προσέγγιση μιας σταδιοδρομίας στην «πατρίδα». Η αιμορραγία της δεν παύει ούτε και αναπληρώνεται με πυροτεχνήματα επιδότησης (με δανεικά) θέσεων εργασίας, αλλά μόνο με τη διασφάλιση συνθηκών αξιοκρατίας, ισονομίας και ενθάρρυνσης σε ένα γόνιμο περιβάλλον ανάληψης πρωτοβουλιών δημιουργίας επιχειρήσεων και οργανισμών υψηλών προσδοκιών.

Οικονομικών οντοτήτων, δηλαδή, ικανών να απασχολήσουν στελέχη με γνώσεις και δεξιότητες ανώτερου επιπέδου ώστε να καταστεί δυνατή η ανακοπή του brain drain σε χρόνο άμεσο, ακολουθούμενη από την παλιννόστηση αξιόλογων Ελλήνων, αλλά και από την προσέλκυση αλλοδαπών αντίστοιχων προσόντων (brain gain). Δεν είναι δυνατόν, λοιπόν, να εκληφθούν ως σοβαρές οι πολιτικές επαναπατρισμού χωρίς να ληφθεί υπόψη ότι οι άνθρωποι αυτοί γνωρίζουν καλά τις παθογένειες της ελληνικής πολιτείας και τις στρεβλώσεις του συστήματος.

Συνεπώς, είναι παράδοξο να αναμένεται η ανάσχεση των ολοένα και διογκούμενων «εξαγωγών» με την υπόσχεση της απασχόλησης σε δομές υποδεέστερες της δικής τους επένδυσης διατηρώντας και το καθεστώς νεποτισμού σε όλο του το μεγαλείο. Ακόμη και οι οργανισμοί του δημοσίου αδυνατούν να προσελκύσουν, αλλά και να τους συγκρατήσουν στις δομές τους όπου κυριαρχεί η αρχή «δικός μας και υπάκουος» με τους «πραιτοριανούς του κόμματος» να τους υποσκάπτουν καλλιεργώντας ένα άκρως τοξικό περιβάλλον εργασίας.

Πώς αντιμετωπίζεται η εκροή εγκεφάλων

Όταν η επιχειρηματική δομή, το στυλ του μάνατζμεντ και το εργασιακό περιβάλλον υπολείπονται των προσόντων των νέων μας, είναι αδύνατο να συγκρατηθεί η ορμή τους για εξέλιξη με αμοιβές και αναγνώριση αντάξιες της επένδυσής τους. Ακόμη και τώρα, στη φάση κατάρρευσης του κράτους, οι φερόμενοι ως ταγοί του δεν εννοούν να απαλλαγούν από νοοτροπίες και συμπεριφορές οι οποίες το οδηγούν σε βαθύτερη ύφεση, μεγαλύτερη υποτέλεια και μετανάστευση ανθρώπων υψηλής προστιθέμενης αξίας και ενισχυμένων προσδοκιών.

Η παρασιτική και κοινωνιοπαθής οικονομικοπολιτική «ελίτ» εξακολουθεί να λυμαίνεται δανεικά και όποια άλλα κεφάλαια εισέρχονται στη χώρα πλουτίζοντας χωρίς να δημιουργεί κοινωνικό πλούτο (κυβερνήσεις, οικονομικό-πολιτικό κατεστημένο και media επαίρονται για την κάλυψη των αιτημάτων δανεισμού από το διεθνές ληστρικό χρηματοπιστωτικό σύστημα παρουσιάζοντάς την ως εμπιστοσύνη προς αυτούς και όχι ως υποθήκη δικαιωμάτων της χώρας, ακόμη και αυτά τα κεφάλαια της Ε.Ε. τα οποία, υποτίθεται, προορίζονται για την αναζωογόνηση της οικονομίας της μόνο ένα μικρό τους ποσοστό καταλήγει στο-όσο έμεινε- ζωντανό/παραγωγικό τμήμα της αγοράς).

Αποστασιοποιημένοι από την εγχώρια καθημερινότητα και αδιαφορώντας για την αποδοτικότερη δυνατή αξιοποίησή των κάθε είδους πόρων ενίσχυσης της οικονομίας και της κοινωνίας μας, βολεύονται με την εκροή ανθρώπων των οποίων η διανόηση και οι δεξιότητες θα καταστούσαν περισσότερο έκδηλη τη στειρότητα και την «ευκαμψία» της στα κελεύσματα φίλεχθρων και «συμμάχων» τινές των οποίων όχι μόνο δεν μας επιστρέφουν τα κλεμμένα, αλλά μας υπήγαγαν και σε μια ιδιότυπη σκλαβιά.

Όσο θα υφίσταται το καθεστώς αυτό η επένδυση η οποία έγινε και γίνεται σε μικρότερη- πλέον- κλίμακα λόγω της οικονομικής δυστοκίας των νοικοκυριών, αλλά και της συνεχιζόμενης υποβάθμισης των σπουδών, θα δωρίζεται σε όλους εκείνους οι οποίοι με τη συνδρομή των εγχώριων τοποτηρητών των συμφερόντων τους κατέστησαν την Ελλάδα σύγχρονη αποικία. Όλοι αυτοί θα πλουτίζουν ιδιοποιούμενοι σημαντικό μέρος των δανείων που την υποθηκεύουν και την εκποιούν όσο εμείς, οι… μειωμένων προσόντων, καθεύδουμε νομίζοντας ότι θα μας αφήσουν να μείνουμε στη χώρα της οποίας η πληθυσμιακή σύνθεση αλλάζει ταχέως.