Δημόσια περιουσία: Η λίστα της λεηλασίας από τους δανειστές

Οι εισπράξεις του Υπερταμείου από την υφαρπαγή του συνόλου της περιουσίας του ελληνικού Δημοσίου εκτιμάται ότι θα ξεπεράσουν συνολικά το ένα τρισ. ευρώ. Αυτό προκύπτει από τις αποφάσεις του Eurogroup, με τις οποίες η χώρα μας υποχρεώνεται να καταβάλει ετησίως ποσά της τάξης των 20-37 δισ. ετησίως μέχρι το έτος 2060. Με βάση τις σχετικές αποφάσεις και ειδικότερα αυτής της 15/6/2017, η εκτίμηση για είσπραξη ενός τρισ. ευρώ από το Υπερταμείο αποτελεί έναν μάλλον μετριοπαθή υπολογισμό αν ληφθεί υπόψη ότι η δημόσια περιουσία που μεταφέρεται στο σύνολό της για πώληση ή εκμετάλλευση, είναι μεγάλη.

Επί πλέον, αν συμπεριληφθούν οι τράπεζες με τις θυγατρικές τους στην Ελλάδα και το εξωτερικό, που έχουν ήδη περάσει σε ξένα χέρια σε τιμές πολύ κατώτερες από την πραγματική τους αξία, τότε, το συνολικό μέγεθος της “λεηλασίας” φτάνει με ασύλληπτα ύψη, που είναι σχεδόν αδύνατον να προσδιοριστεί επακριβώς. Η στυγνή υφαρπαγή του συνόλου των περιουσιακών στοιχείων του ελληνικού Δημοσίου, γίνεται έναντι των χρεών, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων είναι πλασματικό και έχει δημιουργηθεί μέσα και από την Ευρωζώνη.

Εκτός των άλλων, αποστερεί την χώρα μας από αναγκαία δημόσια έσοδα και την οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο ύφεσης και φτωχοποίησης. Η πραγματικότητα αυτή, σε συνδυασμό με την υπερφορολόγηση και τη συρρίκνωση των εισοδημάτων, αποκλείει κάθε αναπτυξιακή ελπίδα. Η περί του αντιθέτου εικονική αισιοδοξία είναι προπαγάνδα, λόγια παρηγοριάς για τον βαριά άρρωστο.

Η λίστα της λεηλασίας

Περισσότερα από 100.000 κρατικά ακίνητα, όλες οι ΔΕΚΟ, το ΤΑΙΠΕΔ με τις συμμετοχές του και το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας αποτελούν τα περιουσιακά στοιχεία του Υπερταμείου, τα οποία θα «αξιοποιηθούν», θα πουληθούν δηλαδή ή θα ενοικιαστούν. Όπως έχει ανακοινωθεί, για τρία χρόνια τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις θα διοχετεύονται εξ ολοκλήρου στους δανειστές, ενώ στη συνέχεια το 50% θα πηγαίνει στο ελληνικό Δημόσιο και το υπόλοιπο 50% θα χρησιμοποιείται για τη μείωση του δημόσιου χρέους.

Μετά την ολοκλήρωση των πρώτων μεταφορών στο Υπερταμείο με πολλές ή λιγότερες εκκρεμότητες (Ελληνικό, Αφάντου, ΔΕΣΦΑ, Αστέρας, κ.λπ.), σταδιακά ακολουθούν και οι επόμενες, απαλλοτριώσεις στη λίστα του ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου).

Το Υπερταμείο, έχοντας την μορφή και τη δομή holding εταιρείας έχει θέσει υπό τον έλεγχό του και πιθανόν θα αφομοιώσει όλες τις υφιστάμενες δομές: Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ΤΑΙΠΕΔ και Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου. Στον ίδιο φορέα περιέρχονται οι μετοχές του δημοσίου σε ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΛΠΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΠΑ, ΟΛΘ, «Ελ. Βενιζέλος», ΤΡΑΙΝΟΣΕ και ΕΓΝΑΤΙΑ, ακίνητα και εκτάσεις του Δημοσίου, ανεξαρτήτως του σημερινού καθεστώτος ιδιοκτησίας και όλα τα Ολυμπιακά Ακίνητα μαζί με τις εγκαταστάσεις που τα περιβάλλουν. Στην τελική λίστα των περιουσιακών στοιχείων θα προστίθενται και νέα.

Γενικότερα στον Υπερταμείο περνούν όλες οι εκτάσεις του δημοσίου και χιλιάδες ακίνητα ανεξαρτήτως του σημερινού καθεστώτος ιδιοκτησίας, δηλαδή σε ποιόν φορέα του Δημοσίου ανήκουν μέχρι τώρα. Στη λίστα της «λεηλασίας» του αιώνα, περιέρχονται τα πακέτα των μετοχών που ελέγχει το ΤΑΙΠΕΔ και το ελληνικό Δημόσιο στη ΔΕΗ (με προτεινόμενη πώληση του 17% των μετοχών της επιχείρησης), τον ΟΤΕ (συνολικά ένα 10% ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο και φορείς του), τα Ελληνικά Πετρέλαια (35% των οποίων ανήκει στο ΤΑΙΠΕΔ), την ΕΥΔΑΠ (με πώληση του 11% των μετοχών), την ΕΥΑΘ (με προτεινόμενη λύση την πώληση του 23% από το 74% των μετοχών), την ΔΕΠΑ (65% ανήκει στο ΤΑΙΠΕΔ και το άλλο 35% στα ΕΛΠΕ), τα ΕΛΤΑ (το ΤΑΙΠΕΔ ελέγχει το 90% των δικαιωμάτων ψήφου), τον ΟΛΘ το Αεροδρόμιο “Ελευθέριος Βενιζέλος” (πωλείται το 30% του ΤΑΙΠΕΔ), την ΤΡΑΙΝΟΣΕ και την ΕΕΣΣΤΥ, την ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟ κλπ. Μαζί με αυτά τα μετοχικά πακέτα, μεταβιβάζονται οι ιδιοκτησίες στις μαρίνες με συμβάσεις παραχώρησης 40 ετών, τα μικρά εμπορικά και τουριστικά περιφερειακά λιμάνια και αεροδρόμια κλπ.

Όλα για πούλημα και εκμετάλλευση

Στο Υπερταμείο μεταβιβάζονται 10.119 δημόσια ακίνητα, αρχαιολογικοί χώροι και μουσεία, οικίες ιστορικών προσωπικοτήτων, εμβληματικά ιστορικά κτίρια, σχολεία, δικαστικά μέγαρα, πλατείες, δρόμοι, ποδοσφαιρικά και αθλητικά γήπεδα, πάρκα, παιδικές χαρές, βρεφονηπιακοί σταθμοί, ΚΑΠΗ, γηροκομεία, κτίρια ΑΜΕΑ, πρεσβείες στο εξωτερικό, βιβλιοθήκες, λαϊκές αγορές, νοσοκομεία, κτίρια υπουργείων, δημόσιων φορέων, νομαρχιών, περιφερειών, αστυνομίας, πυροσβεστικής, στρατιωτικών, ναυτικών και αεροπορικών σχολών, φυλακές, αλυκές, λατομεία, στάδια, γυμναστήρια, κολυμβητήρια, τελωνεία, παλαιά βυρσοδεψεία(!), καπναποθήκες, στρατόπεδα, στρατιωτικά αεροδρόμια, νοσοκομεία, εκκλησίες, νεκροταφεία(!), παραθαλάσσιες ζώνες, δασικές εκτάσεις, γεωτεμάχεια, αγροτεμάχια κλπ.

Μεταξύ πολλών άλλων, στη λίστα της ντροπής, περιλαμβάνονται ενδεικτικά, ο Λευκός Πύργος, το Καυτατζόγλειο στάδιο, το Γεντι Κουλέ, η Ροτόντα το Νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς» στη Θεσσαλονίκη, η Κνωσός, το Παγκρήτιο στάδιο στο Ηράκλειο της Κρήτης, τα Νεώρια στο παλιό λιμάνι, το στρατόπεδο Μαρκοπούλου, οι Ιταλικοί Στρατώνες, το Φρούριο Φίρμας, το Ναυτικό Μουσείο και Αρχαιολογικό Μουσείο στα Χανιά, η έκταση του Ασύρματου στον Άγιο Δημήτριο Αττικής, το Ζάππειο Μέγαρο, η κατοικία του Καποδίστρια στην Κέρκυρα, το ιστορικό σπίτι του Σοφιανόπουλου στην Αλεξανδρούπολη και πολλά πολλά άλλα.

Στην ίδια λίστα προγραμματίζεται να περιέλθει και η μισή εκκλησιαστική περιουσία, με τη σύσταση κοινής εταιρείας με μερίδιο κατά 50%, της Εκκλησίας με το Δημόσιο. Εκπρόσωποι των δανειστών φρόντισαν να «πείσουν» τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο πριν συναντήσει τον πρωθυπουργό για τον σκοπό αυτό. Όσο και αν ακούγεται εξωφρενικό, δεν αποκλείεται τελικά ακόμα και τα έσοδα από την Ακρόπολη, το νησί της Δήλου, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και από όλους τους αρχαιολογικούς χώρους, από μουσεία, αρχαία θέατρα κλπ. να εισπράττονται από το Υπερταμείο.

Στην επίσημη ανακοίνωσή του στις αρχές του 2018 αναφέρεται ξεκάθαρα: “Κατόπιν της ψήφισης του νόμου 4512/2018, το Διοικητικό Συμβούλιο της Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας ανακοινώνει την επίσημη μεταβίβαση των συμμετοχών του Ελληνικού Δημοσίου στο δυναμικό της“. Είναι προφανές ότι εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια των ξένων δανειστών να συμπεριλάβουν οτιδήποτε αφορά δημόσιο περιουσιακό στοιχείο.

Η δομή του Υπερταμείου

Η δομή του Υπερταμείου λειτουργεί ως εταιρεία holding από τα τέλη του 2016. Αποφασίζει ανεξάρτητα από την κυβέρνηση με την ισχύ μιας υπερκυβέρνησης και ελέγχει άμεσα το ΤΑΙΠΕΔ, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, την ΕΤΑΔ, καθώς και μια νέα εταιρεία, στην οποία περιλαμβάνονται όσες ΔΕΚΟ δεν έχουν περάσει στο ΤΑΙΠΕΔ. Διοικείται από πενταμελές Διοικητικό Συμβούλιο, του οποίου η αρμοδιότητα είναι η παρακολούθηση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και η κατανομή των εσόδων από αυτές.

Το Εποπτικό Συμβούλιο, τα μέλη του οποίου ορίζονται με τη σύμφωνη γνώμη των πιστωτών, (δηλαδή ουσιαστικά με τη σύμφωνη γνώμη του Βερολίνου), διορίζει τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, το οποίο στη συνέχεια αποφασίζει για τους επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ, του ΤΧΣ, της ΕΤΑΔ και των ΔΕΚΟ. Τρία μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου ορίζονται από την ελληνική πλευρά και δύο από τους δανειστές (συμπεριλαμβανομένου του προέδρου). Όμως, οι αποφάσεις λαμβάνονται με θετική γνώμη των τεσσάρων από τα πέντε μέλη με αποτέλεσμα ο ρόλος των εκπροσώπων των δανειστών να είναι καθοριστικός.

.Η Διοίκηση του Υπερταμείου, έχει ασυλία από το νόμο, καθώς από το 2016 προβλέπεται πως τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΕΣΥΠ δεν υπέχουν αστική ευθύνη έναντι τρίτων για πράξεις ή παραλείψεις κατά την άσκηση των καθηκόντων τους παρά μόνο για δόλο, ή βαρεία αμέλεια. Για καλό και για κακό, υπήρξε μέριμνα για την ασφαλιστική κάλυψη Ευθύνης Στελεχών Διοίκησης της ΕΕΣΥΠ έναντι του ποσού των 200.000 ευρώ ετησίως. Το όριο ευθύνης θα είναι 50 εκατ. ευρώ και το ασφαλιστήριο συμβόλαιο που ενεργοποιείται από 11/11/2018 καλύπτει τα μέλη του Εποπτικού Συμβουλίου, τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, τους Διευθυντές, τα στελέχη της Διοίκησης, αλλά και τους εργαζόμενους του Υπερταμείου.

Παρόμοια υφαρπαγή του συνόλου της περιουσίας ενός κράτους δεν έχει προηγούμενο διεθνώς. Πρόκειται για ένα μέγιστο έγκλημα που συντελείται σε βάρος της Ελλάδας, η οποία βρίσκεται υπό ιδιότυπη μεταμοντέρνα “κατοχή”. Το μέγεθος του εθνικού αυτού εγκλήματος δεν φαίνεται να έχει γίνει αντιληπτό, αφού οι μέχρι σήμερα αντιδράσεις ήταν και είναι ελάχιστες σε σχέση με τη βαρύτητα του όλου θέματος.

Όσον αφορά τη λεηλασία, αντίστοιχες μπορούμε να βρούμε μόνο στην περίοδο της κατοχής από τους Ναζί και στις αποικίες. Η αδηφαγία της Γερμανίας και ο ραγιαδισμός του εγχώριου πολιτικού συστήματος θα αποτελεί μια τεράστια μελανή κηλίδα στην ελληνική, αλλά και στην παγκόσμια ιστορία.