Ελλάδα 2021: Χώρα για γέροντες, γκαρσόνια και μετανάστες

Το περίφημο σχέδιο ανάκαμψης της Ελληνικής οικονομίας με τους πόρους της ΕΕ ύψους 32 δις ευρώ, είναι ακόμα άγνωστο στους Έλληνες και στις παραγωγικές δυνάμεις, που υποτίθεται θα το υλοποιήσουν και αξιοποιήσουν. Στις αρχικές ανακοινώσεις, η πρόβλεψη ήταν πως οι πρώτες εκταμιεύσεις των κεφαλαίων, θα ξεκινούσαν τον Απρίλιο που μας πέρασε. Τίποτα ακόμη.

Το ελληνικό σχέδιο 4.000 σελίδων που έχει κατατεθεί στις Βρυξέλες, είναι μυστικό αφού παραμένει άγνωστο για τους ‘Ελληνες! Στη δημοσιότητα έχει δοθεί για διαβούλευση(!) μόνο μια περίληψη 200 σελίδων! Φαίνεται πως έχουν ήδη κλείσει οι συμφωνίες με τους εγχώριους και ξένους επιχειρηματικούς ομίλους για το τι θα πάρει ο καθένας από τα έργα που θα γίνουν.
Ουσιαστικά γίνεται σε μεγέθυνση αυτό που έγινε και με τα Ολυμπιακά Έργα επί Σημίτη, όπου αυτά δεν αποφασίστηκαν με βάση τις πραγματικές ανάγκες, το μικρότερο δυνατό κόστος και την αξιοποίησή τους μετά την Ολυμπιακή χρήση τους.

Τα έργα, τα σχεδίασαν κατά τον Κώστα Καραμανλή οι “νταβατζήδες” για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους. Πολλά από αυτά μάλιστα, ούτε καν δούλεψαν όπως το περιβόητο σύστημα C4I . Ένα σύστημα καθολικής παρακολούθησης για την ασφάλεια των αγώνων που στοίχησε 1,2 δις δολάρια και ποτέ δεν λειτούργησε! Και δεν λειτούργησε, διότι τα χρήματα της συγκεκριμένης δαπάνης κατευθύνθηκαν αλλού, για πληρωμές φίλων και πάσης φύσεως λαδώματα.

Πορεία προς τον γκρεμό

Δυστυχώς, το πλιάτσικο επαναλαμβάνεται. Την ώρα που άλλες χώρες εντάσσουν στα δικά τους σχέδια ανάκαμψης, προγράμματα κοινωνικής στέγης, στήριξη μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, ενίσχυση δημόσιων υποδομών, περιβαλλοντικά έργα και ψηφιοποίηση της εκπαίδευσης η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει κάνει ήδη τις αναθέσεις.

Η περιβόητη πράσινη ανάπτυξη με αιχμή τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, είναι εξαρτημένη καθώς το 80% της αξίας ανάπτυξης των μονάδων αυτών, αφορά εισαγωγές και οι κατασκευές έχουν αναληφθεί από ξένες εταιρείες κατά κύριο λόγο γερμανικές. Ποια οικονομία όμως θα αξιοποιήσει τα όποια έργα υποδομών και την πράσινη ενέργεια; Η Ελλάδα ήταν η τελευταία χώρα της Ευρώπης που απέκτησε ηλεκτροκινούμενο σιδηρόδρομο, τον οποίο ελάχιστα αξιοποιεί σήμερα για τις εμπορευματικές μεταφορές, κολλημένη στις ρυπογόνες νταλίκες.

Σήμερα ο εγχώριος πρωτογενής και δευτερογενής τομέας (μεταποίηση-βιομηχανίες) έχουν συρρικνωθεί στο 12% του ΑΕΠ από 33% το 1975! Η χώρα εξαρτάται πλέον απολύτως από τις εισαγωγές. Τα ελλείμματα αυτά, υπονομεύουν το παρόν και το μέλλον της χώρας και των πολιτών της.

Χώρα φτηνής εργασίας

Να σημειώσουμε, όπως επισημαίνεται σε πρόσφατη μελέτη του ΙΝΕ (ΓΣΕΕ), ότι περίπου το 30% των ελληνικών επιχειρήσεων σήμερα, είναι “επιχειρηματικότητα ανάγκης” (δηλαδή επιχειρήσεις που δημιουργήθηκαν περιστασιακά για εξασφάλιση ενός μεροκάματου) και άρα είναι λειτουργικά μη βιώσιμες σε περίοδο κρίσης. Η εξέλιξη προβλέψιμη. Βροχή από λουκέτα. Συμβαίνει ήδη.

Η πολύτιμη προστιθέμενη αξία στα παραγόμενα αγαθά και τις υπηρεσίες, αυτή που καθορίζει και χαρακτηρίζει την δυναμική και τις προοπτικές ανάπτυξης, αλλά και την ποιότητα της εργασίας, περιορισμένη, χωρίς ελπίδα αλλαγών. Και αυτό το ομολογούν διά του νομοσχεδίου που αφορά την εργασία και τις συνθήκες απασχόλησης, όπως προβλέπονται από την πρόταση Χατζηδάκη. Η χώρα εντάσσεται πλέον και επισήμως στην βαλκανική κατηγορία των αγορών φτηνού εργατικού κόστους, και κατά κανόνα χαμηλής ειδίκευσης δυναμικού.

Και για να μην υπάρχουν αμφιβολίες που πάει το πράγμα, η υποβάθμιση της εκπαίδευσης και των επιστημών από την κ. Κεραμέως ολοκληρώνει την παγίδα για να επαληθευτεί η “προφητεία” του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ότι κινδυνεύομε να γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης, με την ελληνική γη να μετατρέπεται σε προνομιούχα κομμάτια οικοπέδων για τους δανειστές.

Η κατάληψη του εγχωρίου εμπορίου

Τα τελευταία χρόνια δεν έχει υπάρξει σχεδόν καμιά άμεση ξένη επένδυση με εξωστρεφή χαρακτήρα. Κυριάρχησαν οι εξαγορές κυρίως μεγάλων εμπορικών δικτύων (ΑΒ Βασιλόπουλος, Κωτσόβολος, η εισβολή από IKEA, Lidl Leroy Merlin, Praktiker, Media Markt κλπ). Κανείς πλέον δεν ποντάρει στην ελληνική οικονομία και το παραγωγικό δυναμικό της, ούτε ως πρωταγωνίστρια στην αγορά των Βαλκανίων όπου δυστυχώς η οικονομική επιρροή της Τουρκίας αυξάνεται διαρκώς.

Τα όποια δικά μας ανοίγματα στον τραπεζικό τομέα στη δεκαετία του ’90, σε Ρουμανία, Βουλγαρία, Τουρκία, Αίγυπτο, Σερβία, Βόρεια Μακεδονία, Ουκρανία, Αλβανία, Νότια Αφρική, και Πολωνία απέτυχαν παταγωδώς μετά το κραχ του 2010. Η αύξηση της μετανάστευσης των νέων που θα αναζητήσουν υψηλοτέρα επίπεδα σπουδών και θα βρουν εργασία ανάλογων προσόντων και αμοιβής στο εξωτερικό, θα γίνει ισχυρό ρεύμα άνευ επιστροφής.

Καθώς δεν υπάρχουν στο ορίζοντα φως και δυνάμεις που να συγκινήσουν, να εμπνεύσουν και να ενώσουν την συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων στον αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον, με δικαιοσύνη και κοινωνική ευημερία, μια χώρα γερόντων θα άγεται και θα φέρεται από τους ξένους προστάτες και τους νέους κοτζαμπάσηδες. Εκτός αν η επόμενη κρίση που πλησιάζει, δημιουργήσει συγκλονιστικές αντιδράσεις και απαιτήσεις για την κάθαρση.