Η Ελλάδα δεν ανήκει στους Έλληνες, ανήκει στους Γερμανούς – 2

Οι νομικές διαδικασίες κατά των εμπειρογνωμόνων του ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου) είναι θέμα έντονης ανησυχίας. Επίσης, υπάρχει ανησυχία για τις νομικές διαδικασίες εναντίον του πρώην προέδρου και άλλων στελεχών της ΕΛΣΤΑΤ (Ελληνική Στατιστική Αρχή) σε ό,τι αφορά την αμφισβήτηση των στατιστικών στοιχείων. Το Euroworking Group συνεχίζει να έχει πλήρη εμπιστοσύνη στα στοιχεία που επικύρωσε η Eurostat και κατατέθηκαν από την ΕΛΣΤΑΤ από το 2010, ότι δηλαδή είναι σύμφωνα με τους κανόνες που ισχύουν σε όλα τα κράτη-μέλη.

Το Euroworking Group δίνει εντολή στους θεσμούς να συνεχίσουν να παρακολουθούν την εξέλιξη αυτών των υποθέσεων και να αναφέρουν στο Euroworking Group στο πλαίσιο της μεταμνημονιακής εποπτείας. Το εκτελεστικό συμβούλιο του ESM αναμένεται να εγκρίνει την εκταμίευση της πέμπτης και τελευταίας δόσης ύψους 11,7–21,7 δισ ευρώ. Από αυτό το συνολικό ποσό, 5,5 δισ θα χρησιμοποιηθούν για αποπληρωμή του χρέους, ενώ 6,2-16,2 δισ θα χρησιμοποιηθούν για το χτίσιμο του μαξιλαριού ρευστότητας. Συνολικά, η Ελλάδα θα βγει από το πρόγραμμα με ένα σημαντικό μαξιλάρι ρευστότητας 20,8-30,8 δισ που θα καλύψει τις χρηματοδοτικές ανάγκες του δημοσίου, για περίπου 21 έως και περισσότερο από 28 μήνες, μετά το τέλος του προγράμματος.

Τι σημαίνουν οι αποφάσεις

Αυτά αναφέρονται εν συντομία στις περίτεχνες διατυπώσεις του Eurogroup της 21ης-22ας Ιουνίου 2018, όπου επιβεβαιώνεται η απόφαση του Eurogroup της 15ης Ιουνίου 2017, με την οποία έχει αποφασιστεί ότι θα καταβάλλουμε ετησίως ποσά της τάξης του 15-20%, που αναλογούν σε ποσά άνω των 20 δισ ετησίως. Τα ποσά αυτά θα προέρχονται από το πλεόνασμα του 3,5% και την εκποίηση-εκμετάλλευση της δημόσιας περιουσίας από το Υπερταμείο. (Το 15% του ΑΕΠ μέχρι το 2023 αναλογεί σε 27 δισ και το 20% του ΑΕΠ από το 2023 μέχρι το 2060 σε 36 δισ).

Από την ίδια απόφαση, προβλέπεται η παρακράτηση των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα και η απόδοσή τους σε επόμενο χρόνο, με την προϋπόθεση ότι τηρείται κανονικά το πρόγραμμα αποπληρωμής των χρεών, των οποίων η πληρωμή επιμηκύνεται σε περισσότερα χρόνια. Επιπλέον, θεσπίζεται ο επιλεγόμενος «κόφτης», δηλαδή οι μεγαλύτερες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις κλπ, αν οι ήδη βεβαρημένες δεσμεύσεις για πλεόνασμα 3,5% και οι εισπράξεις από την υπαγωγή στο Υπερταμείο και εκμετάλλευση της δημόσιας περιουσίας, δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα και συμφωνηθέντα. Με την ίδια απόφαση, εκφράζεται η αμέριστη υποστήριξη του Eurogroup στη διοίκηση της ΕΛΣΤΑΤ και ειδικότερα στον τέως πρόεδρό της Γεωργίου, παρεμβαίνοντας έτσι στις αποφάσεις της ελληνικής δικαιοσύνης.

Με τις ίδιες αποφάσεις, το Eurogroup γνωμοδοτεί για τη χορήγηση νέων δανείων, τα οποία θα χρησιμοποιούνται κατά ένα μέρος για την αποπληρωμή παλαιότερων χρεών και κατά ένα άλλο για τη δημιουργία ενός αποθέματος (μαξιλάρι), το οποίο θα αξιοποιείται κατά περίπτωση για την εξυπηρέτηση χρεών, όταν οι άλλοι πόροι δεν επαρκούν. Στις αγορές τα ελληνικά ομόλογα βαρύνονται με απαγορευτικά επιτόκια άνω του 4%.

Και σαν μην φτάνουν όλα αυτά, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα-μέλος της Ευρωζώνης στην οποία δεν παρασχέθηκαν διευκολύνσεις της ποσοτικής χαλάρωσης, δηλαδή διοχέτευση ρευστότητας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Η τελευταία έχει διαθέσει 3,5 τρισ ευρώ, για ποσοτική χαλάρωση στις χώρες της Ευρωζώνης και η Ελλάδα που συμμετέχει με ποσοστό 2,03% και εγγυήσεις 50 δισ στην ΕΚΤ, δεν έχει λάβει ούτε μισό ευρώ. Την ίδια ώρα, η οικονομία της αποστραγγίζεται με την υποχρέωση της δημιουργίας υπερπλεονάσματος 3,5%-2,5% έως το 2060. Καμιά χώρα στον κόσμο, ούτε φυσικά η ίδια η Γερμανία, θα κατάφερνε να βγει από το σπιράλ της ύφεσης με παρόμοιες καταδικαστικές οικονομικές συνθήκες.

Γερμανική ευρωκατοχή

Με τα μέτρα που αποφασίστηκαν από τις συνόδους των Eurogroup το 2018, όπως και από αυτά των προηγούμενων χρόνων, καθώς και με τις διάφορες οδηγίες και κατευθύνσεις της Κομισιόν και της ΕΚΤ, με κεντρική κατεύθυνση από το Βερολίνο, φτωχοποιείται ακόμα περισσότερο ο ελληνικός λαός και υφαρπάζεται η δημόσια και ιδιωτική μας περιουσία, έναντι των τεχνητών χρεών που δημιουργήθηκαν μέσα στην Ευρωζώνη.

Καμιά χώρα στον κόσμο, ούτε φυσικά η ίδια η Γερμανία, θα κατάφερνε να βγει από το σπιράλ της ύφεσης με παρόμοιες καταδικαστικές οικονομικές συνθήκες που μας έχουν επιβάλει οι εταίροι με τον βούρδουλα του «πάση θυσία στο ευρώ». Υπενθυμίζεται ότι το χρέος ανερχόταν σε 158 δισ το 2002 που ενταχθήκαμε στο ευρώ, και σήμερα, με τον συνυπολογισμό και του κουρέματος ελληνικών κυρίως δημόσιων και ιδιωτικών ομολόγων το 2012, ανέρχεται σχεδόν σε 400 δισ. Και παρ’ όλη τη ληστρική επιδρομή σε βάρος της οικονομίας της χώρας, το χρέος αυξάνεται ετησίως σε επίπεδα της τάξης των 15 δισ.

Η συνέχιση της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας και γερμανική ευρωκατοχή επισφραγίστηκαν για άλλη μια φορά μέσα στο 2018. Και έπεται η συνέχειά της το 2019 και στα επόμενα χρόνια μέχρι το 2060, αν δεν υπάρξει ριζική ανατροπή αυτής της πορείας. Το παράδειγμα της Ιταλίας, της Γαλλίας και άλλων χωρών στην Ευρώπη που αμφισβητούν την Ευρώπη της Γερμανίας, παρέχει κάποια ψήγματα αισιοδοξίας και ελπίδας. Αλλά χρειάζεται και η δική μας εγρήγορση προς την σωστή κατεύθυνση. Οι επερχόμενες ευρωεκλογές το Μάιο του 2019 είναι κοντά. Και εκεί θα κριθούν πολλά.