Κατώτερη των περιστάσεων η ερώτηση των 11 βουλευτών της ΝΔ για τα κόκκινα δάνεια

Βεβαίως, στα 50 χρόνια μεταπολιτευτικού κοινοβουλευτισμού είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις συμπολιτευόμενων βουλευτών που επιχειρούν να ασκήσουν έλεγχο της κυβερνήσεως και, υπ’ αυτή την έννοια η εν λόγω ερώτηση για τα κόκκινα δάνεια μπορεί ίσως να θεωρηθεί χτύπημα.

Οι σκληρές –κατά τον συντάκτη– επισημάνσεις τους δεν κομίζουν κάτι νέο στην σχετική συζήτηση, αλλά μόνον ανακυκλώνουν ήδη γνωστές συνιστώσες του προβλήματος. Μάλιστα, η αναποτελεσματικότητα του εξωδικαστικού μηχανισμού είναι κοινός τόπος μεταξύ λογιστών, νομικών και οφειλετών, ενώ η αναφορά στην αγορά ακινήτων από τραπεζικές εταιρείες είναι εντελώς ασαφής και ατεκμηρίωτη.

Η αλήθεια είναι ότι τραπεζικές και άλλες εταιρείες ακινήτων είναι υπερθεματιστές σε πολλούς πλειστηριασμούς, αλλά αυτό δεν είναι παράνομο ούτε αποδεικνύει κάτι συγκεκριμένο, το οποίο, άλλωστε, αποφεύγουν να κατονομάσουν οι ερωτώντες βουλευτές.

Αόριστα ερωτήματα για τα κόκκινα δάνεια

Κατά τα λοιπά, από τα επτά ερωτήματα που θέτουν οι βουλευτές για τα κόκκινα δάνεια, τα τρία  αφορούν τον ήδη αποτυχημένο εξωδικαστικό μηχανισμό άρα δεν έχουν ιδιαίτερη αξία. Τα υπόλοιπα ερωτήματα είναι αόριστα αφού δεν περιέχουν μια συνοπτική έστω πρόταση άρα επιτρέπουν μια αναλόγως αόριστη απάντηση εκ μέρους του Υπουργού ή/και καλύπτονται από το ν. 5072/2023, τον οποίο οι ερωτώντες υπερψήφισαν και για τον οποίο εκτιμάται ότι προσφέρει στους νομικούς παραστάτες των δανειοληπτών ακόμα καλύτερο έρεισμα για να στοιχειοθετούν την καταχρηστικότητα ως προς την αναγκαστική εκτέλεση των εταιρειών διαχείρισης έναντι των εντολέων τους.

Δυστυχώς, όπως συνήθως συμβαίνει, και σε αυτή την περίπτωση, η προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων, η προχειρότητα και η άγνοια του θέματος εις βάθος κυριολεκτικώς σκότωσαν την ουσία! Τηρουμένων των αναλογιών, ακόμη και η – λαϊκίστικη και εμφανώς πρόχειρη – πρόσφατη πρόταση της ΝΙΚΗΣ για τα κόκκινα δάνεια είναι μακράν ουσιωδέστερη της ερωτήσεως των ένδεκα κυβερνητικών βουλευτών.

Τι πρέπει και μπορεί να γίνει το έχω γράψει επανειλημμένως και από τις στήλες του SLpress: Μόνον μια μακροχρόνια ρύθμιση χωρίς διαγραφή χρεών – πλην τόκων υπερημερίας ή υπερχρεώσεως λόγω τοκοχρεωλυτικού συστήματος– μπορεί να δώσει οριστική και, προ πάντων, δίκαιη λύση στο πρόβλημαχωρίς να κινδυνεύσει η σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος. Ζητείται πολιτική βούληση, αλλά και γνώση των πραγματικών διαστάσεων και παραμέτρων του προβλήματος. Με μικροπολιτική και λαϊκισμό δεν λύνονται τα οικονομικά προβλήματα.

Υ.Γ.1 Προσφάτως, σε συζήτηση που είχα με έμπειρο στέλεχος μεγάλης εταιρείας διαχειρίσεως δανείων, έμαθα ότι ήδη τα funds που αγόρασαν τα δάνεια έχουν αποσβέσει το κεφάλαιο που διέθεσαν και ό,τι εισπράττουν πλέον είναι κέρδος. Δεν γνωρίζω πόσο έγκυρη είναι η πληροφορία, αλλά οι εξαιρετικώς χαμηλές τιμές στις οποίες πωλήθηκε ο μεγαλύτερος όγκος των δανείων, ίσως και κάτω του 20% της ονομαστικής τους αξίας, με οδηγεί να την αποδεχθώ. Μια αληθώς ρηξικέλευθη πρόταση των ερωτώντων βουλευτών θα ήταν να δοθούν στην δημοσιότητα τα αναλυτικά στοιχεία των συμβάσεων πωλήσεως των δανείων και να δούμε σε ποιο βαθμό έχουν δίκιο όσοι ισχυρίζονται ότι πρόκειται περί αισχρής κερδοσκοπίας, στα όρια της απάτης.

Υ.Γ.2 Αν αληθεύει η εικασία του Υ.Γ.1 τότε πολλά τραπεζικά στελέχη θα πρέπει να διαβούν την πόρτα του Εισαγγελέως…