Μία αλήθεια και ένα ψέμα από τον Σόιμπλε
08/04/2024
Tα απομνημονεύματα του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε με τίτλο “Αναμνήσεις”, για το πώς η Ελλάς παρέμεινε στην Ευρωζώνη την εποχή της πιστωτικής και συναλλαγματικής κρίσεως 2010-16, είναι ενδιαφέροντα, όχι τόσο για τα όσα γράφει, αλλά για όσα δεν λέγει. Να ξεκινήσουμε από τα πρώτα: Ο Σόιμπλε ήταν εξ αρχής υπέρ της απόψεως ότι οι Ευρωπαίοι έπρεπε να λύνουν τα προβλήματα των μόνοι τους, χωρίς την ανάμιξη άλλων, σύμφωνος με την πάγια αυτοκρατορική αντίληψη των Γερμανών, απ’ την εποχή της συμφωνίας Βεστφαλίας (1540).Αντίθετη γνώμη είχε η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, η οποία ήθελε να εμπλέξει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) στην ευρωπαϊκή κρίση χρέους, δηλαδή τους Αμερικανούς και στην παραμονή της Ελλάδος στην ευρωζώνη.
Ο Σόιμπλε είχε αρχίσει “ήδη από το 2010“ να εξετάζει την ενδεχομένη έξοδο της Ελλάδος από το ευρώ (“Grexit”) για ένα πρόβλημα χρηματοδοτήσεως του ελλείμματος εξωτερικών συναλλαγών πέντε δις. ευρώ το 2005 (σήμερα είναι υπερδιπλάσιο) ενώ η τότε αμερικανική κυβέρνηση του Μπάρακ Ομπάμα υπεστήριζε την παράταση των αποπληρωμών του ελληνικού χρέους και μία πιστωτική διευκόλυνση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα του Μάριο Ντράγκι (“Pretend and extend”).
Όμως ο Σόιμπλε, ως γνήσιος Γερμανός, φρονούσε ότι δεν πρέπει να ζει κανείς πέραν των οικονομικών του δυνάμεων και ότι ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να παραδειγματισθούν οι υπόλοιποι… έκλυτοι Ευρωπαίοι (κυρίως οι Ιταλοί) επιβάλλοντας κυρώσεις και λιτότητα στους Έλληνες που είχαν εξοκείλει (λόγω Ολυμπιακών Αγώνων του 2004) αλλά με το μισό εθνικό εισόδημα από τον μέσο όρο της ΕΕ.
Έτσι, συζητούσε με τον υφυπουργό Οικονομικών Γιοργκ Ασμούσεν, αν μία χώρα με χαμηλή ανταγωνιστικότητα, όπως η Ελλάς, μπορούσε προσωρινά να φύγει από την ευρωζώνη, με υποτίμηση του νομίσματός της (νέα δραχμή στις 600 ανά ευρώ) αντί των 347,5 που έβαλε την Ελλάδα στο ευρώ η ομάς Παπαντωνίου-Στουρνάρα, ανατιμήσαντες μάλιστα την δραχμή όλως εκτός πραγματικότητας, για να ικανοποιήσουν (πλαστώς) τα κριτήρια της εντάξεως στο ευρώ.
Που έχει λάθος ο Σόιμπλε
Ο Σόιμπλε δεν πίστευε – κι ορθώς – ότι ήταν δυνατή “η μεταρρυθμιστική ετοιμότητα” της ελληνικής κυβερνήσεως, καθώς γνώρισε όλους τους συγχρόνους του Έλληνες, απ’ τους Γιώργο Παπανδρέου-Ευάγγελο Βενιζέλο, μέχρις τους Αλέξη Τσίπρα-Πάνο Καμμένο, ότι οι πολιτικοί ενδιαφέρονται περισσότερο για την εξουσία, παρά για τον εκσυγχρονισμό της χώρας, με μέτρα που θεωρούνται μη δημοφιλή. Έτσι, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι έπρεπε να επιβληθεί ένα δραστικό πρόγραμμα λιτότητας, που να εγκρίνει η ελληνική Βουλή κι όχι η Κομισιόν της ΕΕ. Δεν γνώριζε όμως την δοσολογία της δραστικότητας και την διάρκεια της λιτότητας: «Θα ήταν όμως καλύτερο ένα τέτοιο τέλος με τρόμο, από ένα τρόμο χωρίς τέλος» γράφει ο ίδιος!…
Ο Σόιμπλε πίστευε σε μία “θεραπεία σοκ” της Ελλάδος και στα χρόνια προγράμματα λιτότητας, που διαρκούν ακόμα και σήμερα –μετά τα όσα συνέβησαν κι οπόταν οι Έλληνες έχουν μέσο εισόδημα κατώτερο του προ 15ετίας. Εκεί όπου έκανε βαρύ λάθος ο Σόιμπλε είναι στην ενδεχομένη επάνοδο της χώρας στο ευρώ μετά την έξοδο. Ούτε οι Ευρωπαίοι θα δέχονταν μία χώρα με διπλάσιο δημόσιο χρέος του εθνικού εισοδήματος, μήτε οι υποστάντες την δοκιμασία της “θεραπείας σοκ”, Έλληνες ψηφοφόροι.
Συνεπώς, ο μεν συλλογισμός του Σόιμπλε ήταν σωστός, ότι χώρες καθυστερημένες οικονομικώς δεν εισέρχονται σε μία νομισματική ένωση χρυσού-συναλλάγματος, όπως αυτή του ευρώ, η δε θεωρία της “περιστρεφόμενης πόρτας” προφανώς λανθασμένη για την Ελλάδα. “Όστις εκάει άπαξ στον χυλό φυσάει και τη γιαούρτη”…
Η απόκρυψη της αλήθειας
Μια χαρά τα πήγαινε η ευθηνή ελληνική οικονομία με την… βαλκανιοδραχμή το 1999, τί το ήθελε (ο Σημίτης) το ακριβό ευρώ; Το οποίον μάλιστα έχει υποτιμηθεί 37% έναντι του δολαρίου, στα 1,08 Ε/$ σήμερα. Ούτε ο φόβος υποτιμήσεων των Ελλήνων δικαιολογεί την παραμονή στο ευρώ της ακρίβειας και της εξάρτησης, που θα έλεγε και ο Κουτσούμπας.
Τώρα, στο δεύτερο σκέλος της αποκρύψεως της αληθείας υπό του Σόιμπλε: Δεν παρέμεινε η Ελλάς στην ευρωζώνη γιατί το ήθελε η καγκελάριος Μέρκελ ούτε επειδή… κυβίστησε ο Τσίπρας στο δημοψήφισμα, αλλά επειδή το αξίωσε το “αφεντικό”: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα, όπως νωρίτερα ο Μπίλ Κλίντον που έβαλε την Κύπρο στην ΕΕ, παρά τις αντιρρήσεις του καγκελαρίου Σρέντερ.
Ο πρώην Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα (2016-23), ο πολυμήχανος Τζέφρι Πάϊατ, σε συνέντευξη που έδωσε στον Ρίτσαρντ Τζάκσον το 2021 εν όψει της αναχωρήσεώς του, αναφέρεται εν εκτάσει στην αντιμετώπιση της ελληνικής πιστωτικής κρίσεως από τον πρόεδρο Ομπάμα και τον Αμερικανό υπουργό Οικονομικών Λιού, γνωστόν με την τραπεζική κρίση της “Lehman Brothers”, ενώ “μείζων παίκτης” (Sic) για την παραμονή της Ελλάδος στο ευρώ, υπήρξε ο τότε αντιπρόεδρος και νυν πρόεδρος Τζο… “Μπαϊντενόπουλος”, όπως ονόμασε εαυτόν στην προχθεσινή τελετή στον Λευκό Οίκο ο ίδιος. Όπου δεν παρέστη ο Έλλην πρωθυπουργός, προτιμήσας την φιέστα της ΝΔ στο Ζάππειο…
