Ο χάλυβας, ο πραγματικός κόσμος, τα δυτικά γυαλιά και η Ελλάδα…

Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα ανήκει στην Δύση. Κάτι παραπάνω μάλιστα. Ανήκει ψυχή τε και σώματι, πιστεύει σε αυτήν. Έτσι αποφάσισε και διέταξε η άρχουσα τάξη, η αστική τάξη της Ελλάδας, εδώ και πολύ καιρό. Ως εκ τούτου η εξουσία στη χώρα μας βλέπει τα γύρω συμβαίνοντα με τα δυτικά γυαλιά. Ακόμα χειρότερα. Βλέπει διαμέσου της προπαγάνδας της Δύσης. Δηλαδή μέσα από αυτό που επιδιώκει η Δύση να αντιλαμβάνονται οι άλλοι γι’ αυτήν.

Φυσικά η στρεβλή εικόνα που εκπορεύεται από μια τέτοια θεώρηση παράγει αυτοκρατορική σιγουριά και κυριαρχία. Η Δύση, όπως και όλοι οι πρόσκαιρα ισχυροί στην Ιστορία, πιστεύει ότι η κυριαρχία της στον κόσμο αυτό είναι αιώνια. Λάθος πιστεύει. Δουλεύω εδώ και αρκετό καιρό ένα βιβλίο για τον σημερινό μας κόσμο. Αυτό που καθημερινά διαπιστώνω είναι ότι ο κόσμος είναι πλέον ολότελα διαφορετικός από αυτό που στη Δύση πιστεύουν ότι είναι.

Δεν είναι ο κατάλληλος χώρος εδώ για να αναπτύξω κάτι το σε μένα προφανές. Θα σταθώ μόνο σε ένα μέγεθος. Αφορά την παραγωγή χάλυβα στον κόσμο. Βρισκόμαστε ακόμα στην εποχή του σιδήρου και πάνω στον χάλυβα στηρίζουμε τον υλικό πολιτισμό μας. Μηχανήματα, έργα, κτίρια, ό,τι υπάρχει γύρω μας ακουμπά πάνω σε αυτό το αγαθό. Και φυσικά, όποιος το παράγει βρίσκεται στην θέση του ισχυρού.

Το 2021 η παγκόσμια παραγωγή χάλυβα ήταν (εκτίμηση είναι ακόμα, δεν έχουν βγει τα τελικά στοιχεία, αλλά είναι κοντά στην πραγματικότητα) 1.950.500 χιλιάδες τόνοι. Ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν είχε φτάσει τόσο ψηλά. Από αυτό το μέγεθος το 53% το παράγει η Κίνα (1.032.800 χιλιάδες τόνους). Μόνο ο Δυτικός Κόσμος (δυτική Ευρώπη συν ΗΠΑ) στο σύνολό του ξεπέρασε αυτό το ποσοστό τον καιρό της ακμής του. Στο δεύτερο μισό του 19ου (ο φούρνος Bessemer για την φθηνή παραγωγή χάλυβα είναι εφεύρεση του 1857) και στην μεγαλύτερη διάρκεια του 20ου αιώνα.

Χάλυβας: Ο Δυτικός Κόσμος χάνει τα ηνία

Σήμερα ο Δυτικός Κόσμος βρίσκεται πολύ μακριά στις σχετικές επιδόσεις. Οι ΗΠΑ παράγουν το 4,4% της παγκόσμιας παραγωγής (86.000 χιλιάδες τόνους), η Γερμανία, η μόνη χώρα που ως τώρα παρακολουθούσε τους μεγάλους, παράγει το 2% της παγκόσμιας παραγωγής (40.100 χιλιάδες τόνους). Με την επικείμενη ενεργειακή κρίση (ακριβές πηγές ενέργειας μετά την αποκοπή της χώρας από την φθηνή ενέργεια της Ρωσίας) αναμένεται η κατάρρευση αυτής της παραγωγής. Το μόνο “δυτικό” κράτος που ακολουθεί στις πρώτες σειρές είναι η ασιατική Ιαπωνία (96.300 χιλιάδες τόνοι). Από εκεί και πέρα οι συγκρίσεις είναι απογοητευτικές για τον Δυτικό Κόσμο.

Η Τουρκία (40.400 χιλιάδες τόνοι) παράγει πλέον περισσότερο χάλυβα από ό,τι η Γερμανία. Το Ιράν (28.500 χιλιάδες τόνοι) ξεπερνά την Ιταλία (24.400 χιλιάδες τόνοι). Η Ινδία (118.100 χιλιάδες τόνοι) παράγει 15 φορές περισσότερο από ό,τι η παλιά της αποικιακή μητρόπολη, η Βρετανία (7.100 χιλιάδες τόνοι). Η άλλοτε κραταιά χαλυβουργία του Βελγίου αρκείται στους 6.100 χιλιάδες τόνους, πίσω από το Βιετνάμ, το Μεξικό, την Ινδονησία, την Αίγυπτο, την Σαουδική Αραβία και πολλές άλλες χώρες εκτός Δυτικού Κόσμου.

Θα μπορούσαμε να φέρουμε πλήθος άλλα συγκριτικά στοιχεία, όλα τους καταλυτικά για την θέση του Δυτικού Κόσμου στις σημερινές παραγωγικές ισορροπίες. Α ναι! Ο κόσμος αυτός, ελέω ΗΠΑ, κυριαρχεί στις θάλασσες και ως εκ τούτου στο παγκόσμιο εμπόριο. Ιδού μια αντίφαση ικανή να δώσει έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Και κάτι δικό μας. Η Τουρκία ανήκει πλέον στις ανερχόμενες παραγωγικά δυνάμεις του εκτός Δύσης κόσμου. Δεν θα επιστρέψει σε αυτόν και δεν θα υποταχθεί σε αυτόν.

Εάν η άρχουσα τάξη της Ελλάδας στηρίζεται στην ισχύ της Δύσης για να σωθεί από την Τουρκία, έχει “ψωνίσει από σβέρκο” που έλεγαν οι παλαιοί. Η αλήθεια είναι ότι με τον ελληνικό εφοπλισμό να κατέχει το 25-30% της παγκόσμιας μεταφορικής ικανότητας των εμπορικών στόλων του κόσμου, το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας δεν μπορεί να δει τίποτε περισσότερο από ό,τι βλέπουν τα μάτια της Δύσης. Ή, καλύτερα, ό,τι θέλουν να βλέπουν.

Το αστείο είναι ότι οι “Δυτικοί” πιστεύουν ότι οι οικονομικές “κυρώσεις” τους είναι ακόμα το απόλυτο όπλο! Και περιμένουν να γονατίσει η Ρωσία και να φοβηθεί η Κίνα μέσα από αυτές! Το σοβαρό είναι ότι στις επερχόμενες αναμετρήσεις τα μικρά κράτη, στις προφυλακές ενός απερχόμενου κυριαρχικά κόσμου πληρώνουν πρώτα και βαρύτερα τις ζημιές. Οι κυβερνώντες την Ελλάδα την έχουν τοποθετήσει ακριβώς σε αυτήν την θέση.