Ο υπέρ τρίτων φόρος του Χατζηδάκη

Το κόστος των υπηρεσιών και των προϊόντων στην Ελλάδα επιβαρύνεται με συντεχνιακούς δασμούς και φόρους υπέρ τρίτων. Μέχρι το 2014 πληρώναμε διάφορους τραγελαφικούς φόρους υπέρ τρίτων όπως για παράδειγμα όσοι αγόραζαν χαρτί Α3 ή Α4, δηλαδή το γνωστό σε όλους χαρτί για τις εκτυπώσεις, πλήρωναν φόρο 4% υπέρ πνευματικών δικαιωμάτων.

Άλλο εξαιρετικό παράδειγμα φόρου υπέρ τρίτων ήταν ο φόρος δημοσίων θεαμάτων που πληρώναμε σε εισιτήρια συναυλιών και παραστάσεων. Ο φόρος αποτελούσε κατάλοιπο της εποχής της βασίλισσας Φρειδερίκης, η οποία στα τέλη της δεκαετίας του 1950 αποφάσισε να θεσπίσει φόρο με στόχο την ενίσχυση των “βόρειων επαρχιών” της χώρας που είχαν πληγεί από τον Εμφύλιο Πόλεμο.

Ακόμη και στην εποχή του διαδικτύου, η αναζήτηση μέσα από επίσημες πηγές μίας αξιόπιστης λίστας των φόρων υπέρ τρίτων είναι πολύ δύσκολη έως ακατόρθωτη. Οι περισσότεροι από αυτούς τους φόρους είναι πολύ καλά κρυμμένοι ακριβώς γι’ αυτό το λόγο: ώστε να είναι δύσκολος ο εντοπισμός τους, άρα, και η κατάργησή τους. Ορισμένοι από αυτούς τους φόρους απλά είναι ξεχασμένοι. Αλλά οι επιβαρύνσεις που προέρχονται από αυτούς συνεχίζουν να υφίστανται.

Οι φόροι υπέρ τρίτων επηρεάζουν δυσάρεστα την τελική κατανάλωση και την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Σύμφωνα με παλαιότερη ανακοίνωση του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών Τροφίμων, οι φόροι υπέρ τρίτων θίγουν επιχειρηματικές και κοινωνικές ομάδες και στην πλειονότητά τους είναι μη ανταποδοτικοί.

Ορισμένες φορές οι φόροι υπέρ τρίτων (άμεσοι ή έμμεσοι) αποτελούσαν προϊόν συνδιαλλαγής μεταξύ υπουργών και συνδικάτων. Στόχος ήταν και παραμένει ακόμη η ψηφοθηρία. Τί απέγινε το γνωρίζουμε: η ηθική πτώχευση έφερε την οικονομική πτώχευση. Οι φόροι υπέρ τρίτων σκοτώνουν την ελεύθερη αγορά, τον ανταγωνισμό, την οικονομία. Σύμφωνα με τη λογική, οι φόροι υπέρ τρίτων δεν θα έπρεπε να ευνοούνται από μία φιλελεύθερη κυβέρνηση.

Ο φόρος Χατζηδάκη

Όμως όπως φαίνεται αυτό δεν ισχύει στην Ελλάδα. Ο κ. Χατζηδάκης επέβαλε ακόμη έναν φόρο υπέρ τρίτων, το Πράσινο Τέλος 0,03 €/λίτρο στο πετρέλαιο κίνησης. Στόχος είναι η είσπραξη 100 εκατ. ευρώ ετησίως. Αναρωτιέται κανείς πού θα καταλήγουν ετησίως 100 εκατ.; Θα υπάρχει διαφάνεια; Θα έχουν τη δυνατότητα οι φορολογούμενοι να γνωρίζουν τα ονόματα των προσώπων ή/και των εταιρειών, στις οποίες θα καταλήγουν ετησίως 100 εκατ.; Ποιοί θα είναι δηλαδή αυτοί οι “τρίτοι”; Και ποιο θα είναι το τελικό Return on Investment για κάθε πολίτη; Δηλαδή για κάθε ένα ευρώ που θα φεύγει από την τσέπη του φορολογούμενου υπέρ τρίτων, πόσα ευρώ θα του ανταποδίδονται πίσω ως όφελος;

Όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα, ας αναφερθεί το γεγονός ότι η αύξηση κατά 0,03 €/λίτρο στο diesel κίνησης θα επιβαρύνει το ετήσιο λειτουργικό μεταβλητό κόστος καυσίμων ενός φορτηγού, το οποίο διακινεί προϊόντα, κατά περίπου 1390 ευρώ ετησίως ή 2,67%. Η αθώα αύξηση υπέρ τρίτων των 0,03 €/λίτρο στο πετρέλαιο κίνησης πολλαπλασιάζει κατά περίπου 89 φορές το ετήσιο λειτουργικό μεταβλητό κόστος καυσίμων ενός φορτηγού.

Πολύ εύκολα μπορούν να αντιληφθούν οι αναγνώστες το μέγεθος του ποσού στα 1,32 εκατ. (περίπου) ελαφρά και βαρέα φορτηγά που κυκλοφορούν στη χώρα μας. Η αύξηση αυτή προφανώς θα μετακυλιστεί στις τιμές των προϊόντων. Επίσης, αν στην εξίσωση προστεθεί ο κλάδος των χιλιάδων ταξί που κυκλοφορούν στη χώρα και ο αγροτικός τομέας, τότε αντιλαμβάνεται κανείς το τεράστιο μέγεθος της οικονομικής καταστροφής που θα επιφέρει αυτή η δήθεν αθώα πράσινη επιβάρυνση υπέρ τρίτων των 0,03 ευρώ στο πετρέλαιο κίνησης.

Ειλικρινά δεν μπορεί να διανοηθεί κανείς το μέγεθος της αστοχίας της συγκεκριμένης πολιτικής απόφασης ειδικά σε συνθήκες διψήφιας οικονομικής ύφεσης λόγω της πανδημίας του κορονοϊού. Η κυβέρνηση οφείλει να καταργήσει αυτόν τον παράλογο φόρο, όπως και το Ειδικό Τέλος Εκπομπών Αερίων Ρύπων (ΕΤΜΕΑΡ) το οποίο και αυτό αποτελεί φόρο υπέρ τρίτων.