Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην ψηφιακή μετάβαση

Περιδιαβαίνοντας γνωστά μου στέκια στην πιάτσα του ίντερνετ έπεσα πάνω σ’ έναν πίνακα ευρημάτων έρευνας της VISA* μεταξύ 2.250 ιδιοκτητών μικρών (και μεσαίων για τα δεδομένα μας) επιχειρήσεων με 100 υπαλλήλους ή λιγότερους σε Αυστραλία, Βραζιλία, Καναδά, Γερμανία, Χονγκ Κονγκ, Ιρλανδία, Νέα Ζηλανδία, Σιγκαπούρη, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και ΗΠΑ, αλλά και του τμήματος καταναλωτών ανάμεσα σε 1.000 ενήλικες ηλικίας 18+ στις ΗΠΑ και 500 ενήλικες ηλικίας 18+ στις υπόλοιπες.

Μολονότι αφορά σε χώρες με καλύτερα ρυθμισμένες αγορές και αναγνώριση του σπουδαίου κοινωνικοοικονομικού τους ρόλου, συγκρίνοντάς τες με το δικό μας πανηγύρι στο οποίο όποιος κρατάει το ταμπούρλο δίνει και το ρυθμό, αξίζει μιας περιήγησης για τη διαπίστωση των τάσεων αφενός και αφετέρου, τη διερεύνηση της δυνατότητας αξιοποίησης των ευρημάτων στο βαθμό που το επιτρέπει το εγχώριο τοξικό περιβάλλον. Να διερευνηθεί, δηλαδή, αν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, εκμεταλλευόμενες το διαδίκτυο και τη δύναμη των ψηφιακών πληρωμών, μπορούν να βελτιώσουν την αποτελεσματικότητά τους προσεγγίζοντας ένα νέο κοινό, “έξω από τα όρια του χωριού τους”, όχι μόνο για να επιβιώσουν, αλλά και να ευδοκιμήσουν σ’ έναν διαρκώς ψηφιοποιούμενο κόσμο.

Ο παρακάτω πίνακας αξίζει της μελέτης και του αναστοχασμού επί των βασικών ευρημάτων της έρευνας για την εξαγωγή συμπερασμάτων ή και τη λήψη κάποιων αποφάσεων.

 

Όπως συμβαίνει με τη θέαση ενός πίνακα ζωγραφικής έτσι και στον συγκεκριμένο θα υπάρξει διαφορετική ανάγνωση από τον καθένα ανακαλώντας μνήμες, εμπειρίες και συναισθήματα που θα επηρεάσουν την απόφασή του είτε αφορά στη μεταστροφή προς τον “ψηφιακό κόσμο” και τη δημιουργία υποδομών ενός E-shop (αν δεν βρίσκεται ήδη εκεί) είτε στη λύση/μεταβίβαση της επιχείρησης. Η πρώτη επιλογή – που ενδιαφέρει εν προκειμένω – συνεπάγεται περαιτέρω ενίσχυση του μάρκετινγκ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και διεύρυνση της γκάμας νέων προτάσεων αξίας για την κάλυψη ευρύτερου φάσματος αναγκών μιας υπερσυνοριακής αγοράς.

Συνέργεια στο δημιούργημα

Η προσφυγή στη λύση των πλατφορμών φιλοξενίας και παροχής υπηρεσιών του είδους έναντι προμήθειας μικρότερης – αλλά όχι και αμελητέας – του κόστους αυτόνομης πορείας, μπορεί να ικανοποιεί κάποιες επιχειρήσεις που αδυνατούν ή δεν επιθυμούν να στηρίξουν εξ ολοκλήρου ένα τέτοιο εγχείρημα. Ως εναλλακτική μπορεί να διερευνηθεί η δυνατότητα συνέργειας με άλλους επιχειρηματίες στο πλαίσιο ενός Cluster (συστάδα επιχειρήσεων) για τη δημιουργία του. Βασική συνθήκη της απόπειρας συνιστά η υποχώρηση της νοοτροπίας του “μοναχόλυκου” που τροφοδοτείται από έναν ιδιότυπο ατομισμό συχνά εκτιθέμενο από μια αγελαία συμπεριφορά που μετατρέπει τον εμφορούμενο σε χειραγωγούμενο. Μια στάση ζωής που τον οδηγεί στην ανάγκη να πιστέψει σε επιτήδειους τρίτους (“συμμάχους και φίλους”, πολιτικούς και λοιπούς απατεώνες) πωλητές του παραμυθιού της “σωτηρίας” του με ρόλο κομπάρσου στα σενάριά τους.

Σίγουρα δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί ένα Cluster/E-shop. Η συνέργεια ως βάση αμοιβαίας συνύπαρξης μέσα από κοινωνικοοικονομικούς σχηματισμούς υπήρξε ασθενής λόγω έλλειψης συλλογικής συνείδησης και αλληλεγγύης. Παρά ταύτα, είναι εκείνη που μπορεί να διασφαλίσει πόρους και εργαλεία μετατροπής των πληροφοριών του ανωτέρω πίνακα σε χρήσιμη γνώση-ενισχυτή της διορατικότητας. Η ένωση δυνάμεων συνεπικουρούμενη από τη δικτύωση πολλαπλασιάζει τις δυνατότητες των μικρομεσαίων επιχειρήσεων να μεγαλώσουν το αποτύπωμά τους, να αναπτυχθούν με υψηλότερους ρυθμούς και να απασχολήσουν περισσότερους ανθρώπους· γιατί, λοιπόν, συνέργεια στο αδίκημα και όχι στο δημιούργημα;

Σημαντικό σημείο εκκίνησης μιας τέτοιας προσπάθειας αποτελεί η εγχώρια αγορά καθώς ικανό τμήμα της προτιμά τις τοπικές επιχειρήσεις και μάλιστα, περισσότερο απ’ ότι το εκτιμούν αυτές. Το “think globally act locally” έχει πάντα την αξία του, όπως και ότι επενδύοντας στο καινούριο αλλάζεις και όχι μαχόμενος το παλιό!

 

*Την έρευνα διενήργησε η Wakefield Research τον Μάρτιο/Απρίλιο του 2023.