Oι πιέσεις του πράσινου λόμπι και η “κατάρα” των υδρογονανθράκων

Οι πιέσεις που δέχεται η κυβέρνηση από το πράσινο λόμπι των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας σχετικές με το χαράτσι του Ειδικού Τέλους Μείωσης Εκπομπών Αερίων Ρύπων (ΕΤΜΕΑΡ) συνεχίζονται σφοδρότερες και ίσως έχουν μεταφερθεί ήδη προς το Μέγαρο Μαξίμου. Όπως αναφέρει η σχετική ειδησεογραφία, εκπρόσωποι των ξένων εταιρειών ΑΠΕ που δραστηριοποιούνται στην ελληνική αγορά προτίθενται να μεταφέρουν τις απόψεις τους και στο Μαξίμου.

Το λόμπι της πράσινης ενέργειας πιέζει την ελληνική κυβέρνηση, δηλαδή τον ελληνικό λαό, στηρίζοντας την επιχειρηματολογία του σε οδηγία της Κομισιόν. Η εν λόγω Οδηγία είναι κομμένη και ραμμένη στην προώθηση του μοντέλου της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας. Ένα μοντέλο, το οποίο η πατρίδα μας έχει ζήσει τα τελευταία 50 χρόνια και αποτέλεσε, μεταξύ άλλων, τη γενεσιουργό αιτία της πτώχευσής μας. Πτώχευση πρωτίστως ηθική, η οποία σιγά-σιγά μεταλλάχθηκε σε κοινωνική και έπειτα οικονομική.

Το μοντέλο αυτό, εάν θέλει η κυβέρνηση να αυτοχαρακτηρίζεται ως φιλελεύθερη, πρέπει να τελειώσει. Στη συγκεκριμένη ευρωπαϊκή οδηγία αναφέρεται: «Τα καθεστώτα στήριξης για την ηλεκτρική ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές έχουν αποδειχτεί αποτελεσματικός τρόπος για την ανάπτυξη της ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές. Εάν και όταν τα κράτη μέλη αποφασίσουν να εφαρμόσουν καθεστώτα στήριξης, η εν λόγω στήριξη θα πρέπει να παρέχεται με τρόπο που θα στρεβλώνει λιγότερο τη λειτουργία των αγορών ηλεκτρικής ενέργειας».

Η λέξη “καθεστώτα”, την οποία χρησιμοποιεί η κοινοτική οδηγία θα πρέπει να ηχεί συναγερμό στα αυτιά κάθε φιλελεύθερου πολίτη, πόσω μάλλον, μίας υποτίθεται φιλελεύθερης κυβέρνησης. Πρόκειται όντως για επιβολή καθεστώτος το οποίο διαλύει τον ελεύθερο ανταγωνισμό και καταστρέφει την οικονομία. Από την πλευρά της Κομισιόν, λειτουργεί ως εργαλείο εξασφάλισης (Job Security) των κρατικοδίαιτων παχυλόμισθων θέσεων εργασίας των 32+ χιλιάδων εργαζομένων της.

Πόσα παίρνουν οι κομισιονάριοι!

Στο σημείο αυτό ας ανοίξει μία παρένθεση. Το 2018 είχε πραγματοποιηθεί σύγκριση μισθών μεταξύ των υπαλλήλων της Κομισιόν και των “αντίστοιχων” συναδέλφων τους της Αμερικανικής Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης. Η τότε σύγκριση χρησιμοποίησε στοιχεία του 2014. Σύμφωνα με τα στοιχεία του 2014 οι υπάλληλοι της Κομισιόν κέρδιζαν κατά μέσο όρο 4,86 περισσότερα χρήματα από τους αντίστοιχους Αμερικανούς ή σε ποσοστό 386% περισσότερα.

Η κατάσταση αυτή δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα: οι μισθοί των χιλιάδων υπαλλήλων της Κομισιόν παραμένουν προκλητικά υψηλοί συγκριτικά με τους υπαλλήλους της αμερικανικής διοίκησης. Σήμερα εκτιμάται ότι οι μισθοί των κρατικοδίαιτων υπαλλήλων της Κομισιόν είναι περίπου 4,21 φορές πιο υψηλοί από τους αντίστοιχους μισθούς των Αμερικανών υπαλλήλων.

Οι μισθοί αυτοί προέρχονται από τους φόρους των Ευρωπαίων πολιτών. Με όρους του ιδιωτικού τομέα, πόσο ανταγωνιστική θα ήταν μία επιχείρηση Χ έναντι μίας άλλης ανταγωνιστικής-ομοειδούς επιχείρησης Ψ εάν το λειτουργικό κόστος της Χ ήταν 4,21 φορές μεγαλύτερο από της Ψ; Ο CEO της επιχείρησης Χ δεν θα αναζητούσε τρόπους “μεταρρύθμισης” του λειτουργικού κόστους της εταιρείας του;

Μητσοτάκης-Τσίπρας-Γεννηματά τολμούν;

Κλείνει η παρένθεση και ας επιστρέψουμε στο χαράτσι του ΕΤΜΕΑΡ. Είναι δύσκολο να γνωρίζει κανείς το μέγεθος και το είδος της πίεσης η οποία μπορεί ίσως να έχει ήδη ασκηθεί στο Μέγαρο Μαξίμου από τους αποκαλούμενους “εταίρους” του πράσινου λόμπι. Ωστόσο, ας γίνει προσπάθεια να περάσει ένα μήνυμα τόσο προς την κυβέρνηση όσο και προς την αντιπολίτευση.

Καταρχήν, ο κ. Πρωθυπουργός ας θυμάται ότι ο μοναδικός εταίρος της εκάστοτε εκλεγμένης κυβέρνησης είναι ο ελληνικός λαός. Ο λαός εκλέγει την κυβέρνηση για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντά του και όχι τα συμφέροντα των διάφορων λόμπι των κρατικοδίαιτων Βρυξελλών. Όσο αφορά την αντιπολίτευση: τολμά η κ. Γεννηματά και ο κ. Τσίπρας να υποσχεθούν ρητά και κατηγορηματικά ότι στην περίπτωση που αυτοί εκλεγούν θα παρατείνουν τη χρήση του λιγνίτη όπως έχουν ήδη πράξει η Γερμανία και η Πολωνία;

Όσο αφορά και τους τρεις (κ. Μητσοτάκη, κ. Γεννηματά και κ.Τσίπρα): τολμούν από κοινού να δεσμευθούν ότι θα απαιτήσουν με απειλή βέτο την απόσυρση οποιουδήποτε προστίμου που έχει επιβληθεί στη ΔΕΗ από την κρατικοδίαιτη Κομισιόν, με πρόσχημα δήθεν την προστασία του περιβάλλοντος, ώστε να μειωθεί η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος στα Ελληνικά νοικοκυριά και να καταστεί και πάλι η αξιοποίηση του λιγνίτη οικονομικά βιώσιμη;

Ή μήπως οι παραπάνω πολιτικοί επιθυμούν να συνεχισθεί η κατάσταση όπου τα ελληνικά νοικοκυριά πληρώνουν τιμές ρεύματος αντίστοιχων με αυτής της Ελβετίας; Τα ερωτήματα αυτά, ας τα απαντήσουν και όλοι/όλες όσοι/όσες προωθούνται ως “ανερχόμενοι σωτήρες” πολιτικοί.

Ευχή ή κατάρα

Το άρθρο θα κλείσει με ορισμένες παρατηρήσεις σχετικές με διάφορα επιχειρήματα που διαφημίστηκαν τελευταία για τους υδρογονάνθρακες. Οι θιασώτες των ΑΠΕ επαναφέρουν κάποια παλαιάς κοπής επιχειρήματα: εξαιτίας των υδρογονανθράκων δυστυχούν οι λαοί από τη Βενεζουέλα μέχρι τη Μέση Ανατολή. Το επιχείρημα της “εκμετάλλευσης” των χωρών της Μέσης Ανατολής από τις “κακές” Δυτικές χώρες είναι ακριβώς το ίδιο επιχείρημα που χρησιμοποιούσε εδώ και δεκαετίες η ΕΣΣΔ και τα δυτικά φερέφωνά της προκειμένου να “υπερασπισθεί” τους άμοιρους λαούς της Μέσης Ανατολής.

Η ΕΣΣΔ ήταν αυτή που αποκάλυψε στους Άραβες τη μυστική συμφωνία Sykes-Picot προκειμένου να αποκτήσει η ίδια ερείσματα στις χώρες της Μέσης Ανατολής και να διασπάσει την επικράτηση της Δύσης σε αυτές. Οι νεόκοποι θιασώτες αυτών των επιχειρημάτων ξεχνούν ότι αντίστοιχη “εκμετάλλευση” λαών υφίσταται εδώ και δεκαετίες εξαιτίας των κρίσιμων ορυκτών τα οποία είναι απαραίτητα για τις ΑΠΕ. Αυτή η “εκμετάλλευση” των λαών θα επιδεινωθεί όσο θα προωθείται η πράσινη ενέργεια. Κάποιοι μάλιστα αναφέρονται ήδη στις νέες “7αδελφές” του 21ου αιώνα οι οποίες σχετίζονται με τον έλεγχο των παγκόσμιων αποθεμάτων λιθίου.

Η μία εξ αυτών, διόλου τυχαία, είναι κινεζική και ελέγχει περισσότερο από το 50% αποθεμάτων λιθίου παγκοσμίως. Ένα άλλο επιχείρημα που ακούσθηκε τελευταία είναι ότι ο ορυκτός πλούτος από ευλογία καταλήγει κατάρα. Φαίνεται ότι τα επιχειρήματα ορισμένων τελειώνουν και αναγκάζονται να χρησιμοποιούν την επιχειρηματολογία του 2011. Βλέπουμε δηλαδή μία επανάληψη των ίδιων κλισέ-εκφράσεων.

Ας επεξηγηθεί λοιπόν η φράση “Ευχή ή Κατάρα” καθώς ο υπογράφων έχει σοβαρούς λόγους να θεωρεί ότι γνωρίζει πολύ καλύτερα τη βαθύτερη σημειολογία της συγκεκριμένης φράσης. Οι υδρογονάνθρακες της Μεσογείου θα εξορυχθούν είτε με εμάς είτε χωρίς εμάς. Αν δεν τους εξορύξουμε εμείς, τότε θα τους εξορύξουν οι Τούρκοι. Αν οι υδρογονάνθρακες –τους οποίους πολεμά η Ελληνική ελίτ όπως πολεμά και τους λιγνίτες– πέσουν στα χέρια της Τουρκίας, τότε η Τουρκία θα καταστεί παντοδύναμη γεωπολιτικά και θα κυριαρχήσει όχι μόνο σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, αλλά μέχρι το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας και το Παρίσι.

Τότε θα πάμε για άλλα 400+ χρόνια δουλείας. Κατάρα λοιπόν δεν είναι οι υδρογονάνθρακες ως υδρογονάνθρακες, αλλά οι υδρογονάνθρακες να μην βρίσκονται στα δικά μας χέρια αλλά στα χέρια των Τούρκων. Κατάρα λοιπόν δεν είναι οι υδρογονάνθρακες ως υδρογονάνθρακες, αλλά να είμαστε εμείς παντελώς ξεδοντιασμένοι ενεργειακά στα δόντια του “πράσινου” Βερολίνου και της Άγκυρας. Αυτό ήταν το νόημα της φράση του 2011 “Ευχή ή Κατάρα” και καλά θα κάνουν οι σημερινοί παπαγάλοι να το κατανοήσουν.