Όταν η εφορία εμπνέεται από τον Όργουελ…

Οι της ΑΑΔΕ ζουν στον υπέροχο μαγικό κόσμο (τους) του myDATA, του apodeixi και λοιπών “ευφυών” εφαρμογών, που αργά αλλά σταθερά – με την βοήθεια του τραπεζικού συστήματος και της Τραπέζης της Ελλάδος – μετατρέπουν την οικονομία μας σε εφιάλτη χειρότερο από αυτόν του Μεγάλου Αδελφού του Τζώρτζ Όργουελ. Μπορεί ο Στάλιν να αποβίωσε το 1953, αλλά ο σταλινισμός ζει και βασιλεύει, καλά να είναι οι ιδεολογικοί του επίγονοι, που έχουν κατακτήσει ολόκληρο το πολιτικό μας φάσμα…

Γράφω το σημερινό κείμενο με αφορμή την αποστολή από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Commission) προειδοποιητικών επιστολών για την μη ενσωμάτωση στην εθνική μας νομοθεσία δύο Οδηγιών, οι οποίες που αφορούν στη μείωση του ΦΠΑ σε σειρά αγαθών και υπηρεσιών πρώτης ανάγκης, καθώς και στην απαλλαγή των μικρών επιχειρήσεων και επαγγελματιών από τον ΦΠΑ. Προφανώς, ο Πολύ Μεγάλος Αδελφός, των Βρυξελλών, κατσαδιάζει τον (Μικρο)Μεγάλο Αδελφό των Αθηνών που αμέλησε να επιβραβεύσει την διεθνική παράνοια και ασχολείται μόνον με τα εγχώρια παιχνίδια του…

Όμως, η πικρόχολη σάτιρα δεν οδηγεί σε ουσιαστικό αποτέλεσμα, επομένως, ας σοβαρευθούμε! Αυτά που ζητάνε οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών είναι η τυπική συνταγή ανθρώπων που δεν γνωρίζουν τι σημαίνει παραγωγή και πραγματική οικονομία. Ανθρώπων που βλέπουν τα πάντα ως περιστρεφόμενα γύρω από το κράτος, άρα τους ίδιους. Οι ιδεολογικοί επίγονοι του πατερούλη που λέγαμε ανωτέρω!

• Δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα της ακρίβειας και το μόνον που σκέφθηκαν είναι να μειώσουν τον ΦΠΑ σε προϊόντα και υπηρεσίες που θεωρούν ότι είναι ευρείας λαϊκής καταναλώσεως.
• Αδυνατούν να κατανοήσουν ότι η ευρωπαϊκή οικονομία (οικονομίες για να είμαστε ακριβείς) θα αναπτυχθούν μόνον με λιγότερο κράτος και λιγότερη ρύθμιση (π.χ. τα παρανοϊκά ESG) και ζητούν κατάργηση του ΦΠΑ στις πολύ μικρές επιχειρήσεις.

Πρόκειται, βεβαίως, για αστειότητες! Οι διαφορετικοί συντελεστές φόρου για διαφορετικά μεγέθη επιχειρήσεων και για κάποια προϊόντα και υπηρεσίες, εκτός του ότι αυξάνουν την πολυπλοκότητα του συστήματος (ρωτήστε τους λογιστές να σας εξηγήσουν) άρα και το διοικητικό κόστος, δημιουργούν αφ’ ενός νέο πεδίο για την φοροδιαφυγή και, αφ’ ετέρου, στρεβλώνουν την αγορά και τον ανταγωνισμό.

Τύφλα να έχει ο Όργουελ…

Μόνη λύση είναι ένα δίκαιο, λιτό και διαφανές φορολογικό σύστημα πλήρους και καθολικής εκπτώσεως των δαπανών από το εισόδημα, καθώς και μια φορολογική σεισάχθεια για την οριστική και πλήρη ρύθμιση όλων των εκκρεμοτήτων του φορολογικού παρελθόντος. Το σύστημα αυτό θα ελαχιστοποιήσει την φοροδιαφυγή άρα θα επιτρέψει την μείωση του συντελεστή ΦΠΑ λογικά επίπεδα, π.χ. 13%, χωρίς να χρειάζονται ειδικές κατηγορίες.

Επίσης, με λιγότερο κράτος, δηλαδή ελαχιστοποίηση της γραφειοκρατίας και των παρανοϊκών (υπερ)ρυθμίσεων, η επιχειρηματική δραστηριότητα θα ανασάνει και η οικονομία θα αναπτυχθεί με ταχείς ρυθμούς. Χωρίς υπερβολική γραφειοκρατία και υπερ-ρύθμιση ελαχιστοποιούνται οι εστίες διαφθοράς και διαπλοκής άρα εξυγιαίνεται το επιχειρηματικό περιβάλλον.

Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να προσθέσουμε την πλήρη κατάργηση κάθε μορφής επιδοτήσεων και επιχορηγήσεων, οι οποίες ενώ δεν έχουν αναπτυξιακό αποτέλεσμα, προκαλούν διαφθορά και διαπλοκή. Ομοίως, πρέπει να καταργηθούν, έστω να ελαχιστοποιηθούν, τα επιδόματα ανεργίας, δεδομένου ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη εργατικού δυναμικού – σε όλους τους τομείς – αλλά δεν καλύπτεται και ταυτοχρόνως η ανεργία μετριέται στο 12%! Λυπάμαι, αλλά όποιος δεν θέλει να εργασθεί, κατά την άποψη μου δεν πρέπει να δικαιούται επιδομάτων…